Στην καρακοσμάρα τους!

Επιτέλους ήρθε η ώρα να φύγω από το ρημάδι το γραφείο. Τρέχω στο σπίτι, βάζω το φαγητό στο microwave και την ίδια στιγμή σε κατάσταση φθοράς και αφθαρσίας. βουλιάζω στον γωνιακό καναπέ, που αγόρασα με άτοκες μηνιαίες δόσεις.Κοιτάω με αγωνία το ρολόι μου και με τρόμο διαπιστώνω ότι τα αγαπημένα μου μεσημεριανά έχουν ξεκινήσει προ πολλού. Με αγωνία πατάω το μαγικό κουμπάκι, ευχόμενη να μην έχω χάσει τα πιο σημαντικά θέματα.Με το πρώτο κλικ, πέφτω πάνω στην ντεκαπαρισμένη πλατινένια (πλην με μαύρη ρίζα) κόμη της Τζούλιας! Και μην ακούσω τίποτα σαχλές ερωτήσεις, του τύπου "Ποιά Τζούλια;" και μου ανέβει η πίεση μεσημεριάτικα. Για κάθε παρασημοφορημένη κατίνα, που σέβεται τον εαυτό της, μια είναι η Τζούλια, η εθνική μας Τζούλια!Όχι, δεν τσακώθηκε πάλι με το αμόρε της και ούτε τρέχουν στα δικαστήρια! Ξανά σας λέω όχι , αυτή τη φορά δεν βγήκε ξανά στο "Λαμπιρήδων" (όπως λέμε Ευελπίδων) με το εξώδικο στα χέρια και να πέφτουν δεκαχίλιευρα, κάθε φορά που ξεχνιέται ο χριστιανός και λέει το