Η τελευταία στήλη της δημοσιογράφου του ''Ελεύθερου Τύπου'', Ντέπυς Γκολεμά, όπως θα έβγαινε αύριο αν κυκλοφορούσε η εφημερίδα

''Δεν φοβάμαι να απολυθώ! Γιατί… ήδη το ‘κατέκτησα’ και αυτό, στην μακρόχρονη πορεία μου. για την ακρίβεια είναι η δεύτερη φορά- μετά τις 24 ΩΡΕΣ- που βλέπω μια εφημερίδα να κατεβάζει ρολά, αφήνοντας στο δρόμο τόσους εργαζομένους…20 χρόνια είμαι σε αυτό το μαγαζί. Επιζήσαμε Βαρβάρων, σκληρών αποφάσεων, αντίξοων συνθηκών. Και όταν ήρθε ο μαντάτο της πώλησης, δεν το κρύβω ότι είχαμε χαρά μεγάλη. Δεν μας πήρε όποιος- όποιος, μας αγόρασε η Γιάννα, είπαμε τότε όλοι και ανασκουμπωθήκαμε ξανά… Στα τρία χρόνια τη νέας προσπάθειας έγιναν πολλά και όνειρα και προσδοκίες και δουλειά και πείσματα να γίνουμε οι πρώτοι κουβαλώντας ένα όνομα βαρύ σαν Ιστορία: Ελεύθερος Τύπος…Θυμάμαι το τίτλο της πρώτης εφημερίδας της νέας ηγεσίας: «με ταχύτητες μεγάλες μοναχά η γη αλλάζει». Πράγματι οι ταχύτητες ήταν μεγάλες. Και το αμάξι ολοκαίνουργιο και με όνειρα πολλά, ανέβαινε ασθμαίνοντας ανηφορικούς δρόμους με εμπόδια. Η αρχή ήταν ρόδινη. Η αισιοδοξία μεγάλη. Και σε κατ ιδίαν συζητήσεις με την ιδιοκτησία δια