Έτσι έφυγε το παλληκάρι…οριστικά!...

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΠΙΠΕΡΟΠΟΥΛΟΥ*Καθηγητή Πανεπιστημίου Μακεδονίας (Με το σημερινό μου ψυχογράφημα χαιρετίζω την 26η Ιουνίου, Παγκόσμια ημέρα κατά των ναρκωτικών…) ***************Ηταν ένα λεπτό, χλωμό, λιγομίλητο παλληκάρι που μόλις είχε διαβεί το κατώφλι της τρίτης δεκαετίας της βιογραφικής του ύπαρξης ...Εκεί, ανάμεσα στο λύκειο και το πανεπιστήμιο, η μικροαστική του ανία βρήκε διέξοδο.. Σε εκείνη την πολυπρόσωπη, απρόσωπη παρέα των «επαναστατημένων» νέων φίλων του.Κοινός παρονομαστής της "φιλίας" τους η διάχυτη, ανεξακρίβωτη αλλά πραγματική αίσθηση της "καταπίεσης"...Σκοπός τους η διερεύνηση όχι του ΠΩΣ και του ΓΙΑΤΙ αλλά του κάθε τι που θάδιωχνε, χωρίς κόπο την "ανία" που θα προσπόριζε νοήματα, έστω εφήμερα, όμως ευδιάκριτα και οπωσδήποτε… αισθησιακά...Ναρκωτικά !... Σε άλλες εποχές, σε αυτήν εδώ την πόλη – σε ολάκερη τούτη την επικράτεια της «φαιδράς πορτοκαλλέας» καταπίεση σήμαινε φτώχεια, υποχρέωση για μεροδούλι έλλειψη όχι της ελευθερίας να χαρείς τη ζωή αλλά των πόρων που θα βοηθούσα