Η φθίση

Μία χρονία , συνεχής έκπτωση των βασικών λειτουργιών μέχρις του κακού τέλους. Αυτή θα είναι η εξέλιξη των πραγμάτων μας. Τούτο περιγράφεται παραστατικότατα στο άρθρο του J.Dams στην Welt " μία Κυβέρνηση απρόθυμη και ανίκανη για θεμελιώδεις μεταρρυθμίσεις , που είναι έτοιμη , να υποσχεθεί στους εξίσου απρόθυμους εταίρους της ο,τιδήποτε για να πάρει χρήματα . Μπροστά όμως η χώρα δεν πάει έτσι.." Με άλλα λόγια, ετοιμασθείτε για το πακέτο Schäuble..
Δεν χρειάζεται , να είναι κανείς ειδικός για να το αντιληφθεί . Ο οιοσδήποτε έχων στοιχειώδη σχέση με την αγορά γνωρίζει , ότι οι πολίτες δεν θα ανταποκριθούν κατα 75% στις υποχρεώσεις τους, όπως απαιτείται, για έχουν τα μέτρα την αναμενομένη από το Πρόγραμμα αποδοτικότητα. Άρα και όλα τα χρήματα του Δανείου να δοθούν, δεν θα επαρκέσουν για την εξυπηρέτηση του χρέους. Άρα κάποια στιγμή θα χρεοκοπήσουμε. Σε ένα χρόνο, σε ενάμισυ , ποιός ξέρει ...
Όσον αφορά τώρα την περίφημο " απομείωση" του χρέους είναι προφανώς αστειότης. Όπως περιτράνως προέκυψε από το τελευταίο Eurogroup, δεν πρόκειται - διότι δεν είναι και δυνατόν- να υπάρξει οιαδήποτε παρέμβαση στην εξυπηρέτηση του μέχρις το 2018, δεδομένης της περιόδου χάριτος των δανείων των κρατών και του EFSF, και του " ανεγγίκτου" των δανείων της ΕΚΤ, του ΔΝΤ και των ιδιωτών. Η αναφερθείσα ανταλλαγή ( swap ) επιτοκίων είναι οριακού οφέλους , μειώνει τις υποχρεώσεις , άρα και τον άμεσο και πραγματικό κίνδυνο χρεωκοπίας , ελαχιστότατα. Η αντικατάσταση βραχυπροθέσμου χρέους από μακροπρόθεσμο μετά το 2018, που έχει πράγματι έννοια, χρειάζεται νέο χρήμα, άρα είναι εφικτή μόνον μέχρις του επιπέδου των υπολοίπων του 3ου Προγράμματος ( από το ΤΧΣ, δηλ περί τα 19δις) , αλλέως απαιτείται φυσικά νέος δανεισμός , δηλ νέο μνημόνιο. Η παράταση των λήξεων και τα πλαφόν στην εξυπηρέτηση μετά το 2022 είναι αυτονόητα , 24 δις τοκοχρεωλύσια το 2023 δεν προλαβαίνει κανείς , ούτε να τα τυπώσει.
Εξίσου κωμική είναι και η τόση φασαρία για τον " κόφτη". Η όποια μείωση κρατικών δαπανών επί παρατεταμένης υφέσεως αυξάνει απλώς την περιδίνηση προς την άβυσσο. Προφανείς και οι συνέπειες της επιτεύξεως και διατήρησεως πλεονασμάτων της τάξεως των 3,5% αποκλειστικώς μέσω της φορολογίας και υπό καθεστώς μηδενικής σχεδόν αναπτύξεως. Αναπόδραστη η επίταση της υφέσεως και η καταστροφή.
Μοναδική διέξοδος η προσέλκυση ξένων επενδύσεων, η ανάπτυξη μέσω εισροής κεφαλαίων , τα οποία στερείται φυσικά το εγχώριο χρηματοπιστωτικό και επιχειρηματικό σύστημα. Πως γίνεται αυτό; Τυφλοσούρτης σε όλο τον κόσμο : Σταθερότης φορολογίας και νομικού καθεστώτος εν γένει και ιδία όσον αφορά τις έργασιακές σχέσεις (απελευθέρωση απολύσεων), ελαχιστοποίηση της γραφειοκρατίας για επενδύσεις , ιδίως σε τουριστικά ακίνητα και ενεργειακές μονάδες, άμεσες ιδιωτικοποιήσεις λιμένων ,τραίνων, ΔΕΗ, ΑΔΜΗΕ κοκ.
Γιατί δεν γίνονται; Διότι εν έκαστον αυτών θα έριχνε την Κυβέρνηση Τσίπρα εντός ωρών. Η Αριστερά μπορεί να ψηφίζει άπειρους φόρους κατά της μεσαίας τάξεως, τα άλλα όμως.....
Και γιατί δεν παρεμβαίνουν οι ξένοι; Διότι έχουν την , ορθοτάτη και απολύτως δημοκρατική, άποψη , ότι κάθε λαός είναι άξιος της Κυβερνήσεώς του.