Η χούντα τελείωσε το 1973;

Του Αθανάσιου Κατσίμπελη*

Με αφορμή τη θλιβερή Επέτειο των πενήντα χρόνων από την επιβολή της δικτατορίας στην Ελλάδα, την οποία εγώ και η γενιά μου δεν ζήσαμε, αναρωτιέμαι αν ισχύει ακόμα το γνωστό σύνθημα που άκουγα σε διαδηλώσεις πως δηλαδή “Η χούντα δεν τελείωσε το ’73”.Γιατί πράγματι, αυτό το σύνθημα, έχω πάψει να το ακούω τελευταία.
Είχαμε άραγε χούντα στην Ελλάδα και ξαφνικά εκδημοκρατιστήκαμε ή απλά επρόκειτο για ένα σύνθημα που δεν ανταποκρινόταν στην πραγματικότητα;
Η δική μου γενιά έχει αισθανθεί την καταπίεση της ελευθερίας,την αναξιοκρατία και την έλλειψη διαφάνειας.Έχει βιώσει τη λογοκρισία των κρατικών καναλιών, τον πολιτικό φανατισμό των πράσινων, κόκκινων και γαλάζιων καφενείων, τις κλαδικές οργανώσεις, τα πολιτικά πάθη ακόμα και πολιτικά εγκλήματα αλλά δεν έζησε ποτέ ένα στρατιωτικό καθεστώς να της απαγορεύει την ελευθερία έκφρασης ως ύψιστο ιδανικό του ελεύθερου ανθρώπου.
Είναι σύνηθες, να υπάρχουν κόμματα που αυτοπροσδιορίζονται ως δημοκρατικά τα οποία όμως κάποιες φορές “στηρίζουν” ολοκληρωτικά καθεστώτα “συγγενή” με την ιδεολογία τους.Τοποθετούν δηλαδή τα κόμματα αυτά την ιδεολογία τους πάνω από το ύψιστο ιδανικό της δημοκρατίας και της ελευθερίας.
Η χούντα της Βενεζουέλας είναι Επανάσταση ενώ η άλλη χούντα είναι κανονική!!
Όπως όμως δεν υπάρχουν “ολίγον έγγυες γυναίκες” δεν είναι δυνατόν να υπάρχουν και “ολίγον καλές δικτατορίες”.Ένας δημοκρατικός, φιλελεύθερος πολίτης οφείλει να καταδικάζει τον ολοκληρωτισμό και τη βία από όπου κι αν προέρχονται.Ουδείς νομιμοποιείται να προβάλει ως πρότυπο τις δικτατορίες και τους τρομοκράτες της αρεσκείας του και να τους αποθεώνει.Αυτό αποτελεί εκ των πραγμάτων συμπεριφορά αντιδημοκρατική.
Η ιστορική ομιλία του Κωνσταντίνου Καραμανλή στην Πνύκα, κατά τη διάρκεια της δεύτερης προεδρικής του θητείας, για τα 2500 χρόνια της Αθηναϊκής Δημοκρατίας θα έπρεπε να αποτελεί οδηγό πολιτική σκέψης και συμπεριφοράς για όλους τους πολίτες.Κυρίως να διδαχτούν από το κορυφαίο απόφθεγμα του: «Για να κυβερνήσω με δικαιοσύνη, στέγνωσα την ψυχή μου» αλλά και για να κατανοήσουν τι σημαίνει να είσαι δημοκρατικός πολίτης σε μια διαρκή προσπάθεια εξέλιξης του πολιτεύματος που γεννήθηκε στην Ελλάδα.
«Και καλείται το πο­λίτευμά μας Δημοκρατία, γιατί η κυβέρνηση της πόλης δεν βρίσκεται στα χέρια των ολίγων, βρίσκεται στα χέρια των πολλών», γράφει ο αθηναίος ρήτορας, πολιτικός και στρατηγός Περικλής στον «Επιτάφιο Λόγο» του βάζοντας τα θεμέλια όχι μόνο της αθηναϊκής ακμής αλλά και του δυτικού πολιτισμού.
Τα παιδιά μας,το τρέχον σχολικό έτος, δεν διδάσκονται, με ευθύνη της κυβέρνησης, το τελειότερο κείμενο δημοκρατικής πολιτειακής Παιδείας στο κόσμο δηλαδή τον “Θουκυδίκη Περικλέους Επιτάφιο” με την εκπληκτική δικαιολογία πως “το Ινστιτούτο Εκπαιδευτικής Πολιτικής προσπαθεί με τις αλλαγές να διατηρεί αναλλοίωτο το χαρακτήρα της Ελληνικής Γλωσσικής Κληρονομιάς. Επιπλέον δε, σε περίπτωση που πραγματοποιούνται αλλαγές σε ορισμένα μαθήματα, ο λεξιλογικός και εκφραστικός πλούτος της Ελληνικής Γλώσσας συμπληρώνεται και ενισχύεται από άλλα μαθήματα και εκπαιδευτικές δραστηριότητες!!!”.

Η νέα γενιά δεν μαθαίνει τι σημαίνει δημοκρατία.
Είναι όμως γεγονός πως «Η δημοκρατία δικαίῳ οὐδέποτε κατελύθη» και ούτε θα επιτρέψουμε να καταλυθεί ποτέ.Ακόμα και σήμερα οι δημοκρατικοί πολίτες οφείλουν να έχουν στο νου τους πως οι ίδιοι είναι υπεύθυνοι για την προστασία και την αποκατάσταση του πολιτεύματος οποτεδήποτε διαπιστώνουν πως αυτό καταλύεται.
*Δάσκαλος, Μ.Εd - Νομικόςhttp://katsimpelis.gr/