Αυτός ήταν από τους καλύτερους υπουργούς του Αντώνη Σαμαρά!

ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΠΡΩΗΝ ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ ΜΑΚΗ ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ ΣΤΟ ATHENS ENERGY FORUM - INTERNATIONAL NEW YORK TIMES 2/2/2016Κυρίες και κύριοι,
Είναι ιδιαίτερη χαρά για μένα να παρευρίσκομαι για μία ακόμη χρονιά σε ένα συνέδριο των International New York Times με θέμα την ενέργεια. Υψίστης δε σημασίας είναι το μήνυμα που εκπέμπει το συγκεκριμένο συνέδριο σε ένα διεθνές ακροατήριο.
Σε μία χρονική περίοδο που τα διεθνή δελτία ειδήσεων, στις ανταποκρίσεις τους από την Ελλάδα, δε χρωματίζουν με τα φωτεινότερα χρώματα την κατάσταση που επικρατεί στη χώρα μας, το μήνυμα που σήμερα πρέπει να εκπέμψουμε είναι πως η Ελλάδα πρέπει να παραμείνει προσηλωμένη στον ρόλο που ανέλαβε τα προηγούμενα χρόνια.
Τον κρίσιμο και σπουδαίο της ρόλο ως παράγοντας σταθερότητας σε μία στρατηγική γεωγραφική περιοχή.
Δε θα ήθελα με τη σημερινή μου παρέμβαση να αναλωθώ σε ανέξοδη ρητορεία για τα λάθη, τις καθυστερήσεις και τις παραλείψεις του χρόνου που μας πέρασε.
Προτεραιότητα αυτή τη στιγμή είναι να επαναφέρουμε με πολύ συγκεκριμένες προτάσεις τον ενεργειακό κλάδο ξανά στο επίκεντρο της προσδοκίας όλων των Ελλήνων για οικονομική ανάκαμψη, αλλά και να αποκαταστήσουμε την πληγωμένη διεθνή εικόνα και την αξιοπιστία της χώρας μας.
Θα σας μιλήσω λοιπόν για τους τέσσερις εκείνους πυλώνες στους οποίους θα πρέπει να στηριχθεί το εγχώριο ενεργειακό οικοδόμημα, προκειμένου να εξυπηρετήσει δύο παράλληλους στόχους:
- Πρώτον: Ανταγωνιστικές Τιμές, για την ενίσχυση της ελληνικής οικονομίας και,
-Δεύτερον: Ενεργειακή Ασφάλεια, για την ανάληψη ενισχυμένου περιφερειακού ρόλου σε διεθνές και ευρωπαϊκό επίπεδο
Ο πρώτος πυλώνας είναι η προώθηση των μεταρρυθμίσεων στις αγορές ηλεκτρικής ενέργειας και φυσικού αερίου.
Η στρατηγική θέση, το επιστημονικό δυναμικό και το επίπεδο τεχνογνωσίας της χώρας μας μπορεί να αξιοποιηθεί μόνο με την απελευθέρωση των υγιών δυνάμεων του ανταγωνισμού.
Χρειάζεται όμως ισχυρή πολιτική βούληση, στρατηγικός σχεδιασμός και οι κατάλληλες ρυθμιστικές παρεμβάσεις για να αντιμετωπιστούν προβλήματα δομικής φύσης.
Εύλογα βέβαια γεννάται το ερώτημα: Πώς να υπάρξει ισχυρή πολιτική βούληση όταν κανείς υπόσχεται στους πάντες τα πάντα;
Πώς να υπάρξουν ρυθμιστικές παρεμβάσεις όταν μέχρι και αυτή τη στιγμή που μιλούμε, επί δύο μήνες η Ρυθμιστική Αρχή Ενέργειας παραλύει λειτουργικά ελλείψει Ολομέλειας;
Πώς να υπάρξει Εθνική Στρατηγική για την Ενέργεια όταν αγνοείται η τύχη της Επιτροπής Ενεργειακού Σχεδιασμού που καταρτίσαμε για το ενεργειακό μείγμα της χώρας;
Η πραγματικότητα όμως είναι αμείλικτη και δεν απορρέει μόνον από τις μνημονιακές δεσμεύσεις που έχει υπογράψει η Κυβέρνηση.
Η πραγματικότητα είναι πως οι αγορές, τόσο στον ηλεκτρισμό, όσο και στο φυσικό αέριο, πρέπει ανοίξουν στον ανταγωνισμό σύμφωνα με το ευρωπαϊκό πρότυπο. Με τρόπο ομαλό και με σχέδιο καλά μελετημένο. Mε ίσους κανόνες για όλους και με στόχο ανταγωνιστικές τιμές για όλους.
Η ύπαρξη πραγματικά απελευθερωμένης αγοράς αποτελεί την προϋπόθεση για τον δεύτερο πυλώνα:Την προσέλκυση επενδύσεων και τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας σε ολόκληρο το φάσμα του ενεργειακού τομέα.
Οι δυνατότητες υπάρχουν και το αποδείξαμε τα προηγούμενα έτη.
Εν μέσω δημοσιονομικής προσαρμογής ο ενεργειακός τομέας προσέλκυσε ορισμένες από τις μεγαλύτερες επενδύσεις που έχουν σημειωθεί στην περιοχή μας εδώ και πολλά έτη.
- Την επένδυση του αγωγού φυσικού αερίου TAP, τη μεγαλύτερη, δηλαδή, που έγινε ποτέ στην νοτιοανατολική Ευρώπη τις τελευταίες δεκαετίες.
- Την κατασκευή της νέας σύγχρονης μονάδας στην Πτολεμαΐδα, η οποία διασφαλίζει το μέλλον των τοπικών κοινωνιών και φυσικά την μείωση του περιβαλλοντικού αποτυπώματος από τη χρήση του λιγνίτη.
- Την υλοποίηση της ηλεκτρικής διασύνδεσης των Κυκλάδων, ένα έργο που πολλοί θεωρούσαν πως θα μείνει για πάντοτε στο συρτάρι και
- Την επέκταση του ξεχωριστού «νησιού» του ενεργειακού μας συστήματος, της Ρεβυθούσας, το οποίο πολύ σύντομα θα μπορεί να υποδέχεται σχεδόν διπλασίες ποσόστητες LNG και πολύ μεγαλύτερα πλοία ανεφοδιασμου. Γεγονός πολύ σημαντικό αν αναλογιστούμε τις παγκόσμιες τάσεις ενίσχυσης της χρήσης Υγροποιημένου Φυσικού Αερίου για ασφάλεια και ευελιξία.
Οι επενδύσεις αυτές, βέβαια, δεν ήλθαν από συγκυρία ή τύχη. Ήλθαν επειδή υπήρχε ένας σαφής προσανατολισμός σταθερότητας, σοβαρότητας και εφαρμογής του σχεδιασμού για την αναγκαία στρατηγική απελευθέρωσης της ενέργειας. Και αντίστοιχα υπήρχε σαφής ορίζοντας των επενδυτών, εγχώριων ή ξένων, σε σχέση με τα ρίσκα και τις πιθανές ωφέλειες των επιλογών τους. Όπως δηλαδή συμβαίνει σε όλες τις επιτυχημένες ενεργειακές αγορές του δυτικού κόσμου.
Τρίτος πυλώνας είναι ο εξορθολογισμός του κόστους ενέργειας.
Αυτό σημαίνει μεν για τους μεγάλους βιομηχανικούς καταναλωτές μεγαλύτερη ανταγωνιστικότητα, περισσότερες θέσεις εργασίας, και περισσότερες ευκαιρίες για παραγωγή, εξαγωγές και εξωστρέφεια, ενώ για τους οικιακούς καταναλωτές σημαίνει μείωση της ενεργειακής φτώχειας που πλήττει πάνω από δύο στους δέκα καταναλωτές.
Είναι λάθος να πιστεύουμε πως είναι απαραίτητα αντιφατικοί οι δύο αυτοί στόχοι.
Αυτό συμβαίνει όταν έχει κανείς ένα συγκεκριμένο κόστος στη διάθεση του και προσπαθεί να το επιμερίσει έμμεσα ανάμεσα στους καταναλωτές.
Εφόσον όμως συμπιεστεί με στρατηγικές επενδύσεις το συνολικό κόστος παραγωγής και μεταφοράς, και παράλληλα θωρακιστεί η αγορά με ισχυρά ρυθμιστικά μέτρα, τότε αυτό που επιτυγχάνεται με την ενίσχυση του ανταγωνισμού στην προμήθεια είναι τα οφέλη που προκύπτουν να διαχέονται σε όλους. Ενώ παράλληλα θα αξιοποιηθούν κατ’ αυτόν τον τρόπο οι μειωμένες διεθνείς τιμές πετρελαίου ως παράθυρο για νέες μειώσεις για το σύνολο των καταναλωτών.
Τέταρτος και τελευταιος άξονας είναι η αναβάθμιση του γεωστρατηγικού ρόλου της χώρας μας στο παγκόσμιο ενεργειακό γίγνεσθαι.
Έργα όπως ο TAP, ο ελληνοβουλγαρικός IGB, οι υποδομές υποδοχής υγροποιημένου φυσικού αερίου, η πορεία δημιουργίας ενός trading hub με επίκεντρο την Βόρειο Ελλάδα, είναι η σημαντική ενεργειακή γεωστρατηγική παρακαταθήκη των στρατηγικών διεθνών πρωτοβουλιών που αναπτύξαμε με συνέπεια κατά τα προηγούμενα έτη.
Επιπρόσθετα, τα “ενεργειακά τρίγωνα” που προωθήσαμε σε συνεργασία με τους εταίρους μας στην Ανατολική Μεσόγειο, Ελλάδα-Κύπρος-Ισραήλ και Ελλάδα-Κύπρος-Αίγυπτος, εξελίσσονται σε παραδείγματα επιτυχούς και αμοιβαία επωφελούς περιφερειακής συνεργασίας, με αξία που πρόκειται να αναδειχθεί περαιτέρω στο μέλλον μέσα από την αξιοποίηση των υποθαλάσσιων κοιτασμάτων της περιοχής.
Κυρίες και κύριοι, Η αδράνεια στον ενεργειακό τομέα δεν υποδηλώνει απλώς στασιμότητα. Υποδηλώνει πισωγύρισμα.
Και αν μέσα σε ένα μόλις χρόνο έγιναν πάρα πολλά βήματα προς τα πίσω σε τομείς εύθραυστους όπως η οικονομία, σε άλλους τομείς με μακρό ορίζοντα ωρίμανσης όπως η ενέργεια έχουμε ακόμη μία τελευταία ευκαιρία.
Μία ευκαιρία να προχωρήσουμε στην στρατηγική απελευθέρωση και ενίσχυση του δυναμικού τομέα της ενέργειας που μπορεί να γίνει για μία ακόμη φορά το «όχημα» της χώρας μας προς ένα αύριο πιο ασφαλές και ανταγωνιστικό ενεργειακά, πιο σταθερό οικονομικά και πιο ισχυρό γεωπολιτικά.
Ένα είναι βέβαιο ότι και γνωρίζουμε και θέλουμε και θα πετύχουμε.Σας ευχαριστώ πολύ.