Πρεμιέρα για την εκπομπή «27 της Ευρώπης» στη ΝΕΤ

Με ένα αφιέρωμα στο ρόλο της Γερμανίας στην αντιμετώπιση της κρίσης της Ευρωζώνης ξεκινά ο τρίτος κύκλος των «27 της Ευρώπης» με τον Κώστα Αργυρό.

Η μεγαλύτερη και οικονομικά ισχυρότερη χώρα της Ευρώπης είναι εκείνη, που όπως χαρακτηριστικά έγραψαν οι «Financial Times» έχει πλέον γίνει σαφές ότι τίποτα δε μπορεί να γίνει χωρίς αυτήν ή ενάντια σε αυτήν.

Στην εκπομπή μιλούν πολιτικοί, οικονομολόγοι και δημοσιογράφοι για το ρόλο, που έπαιξε τελικά η Γερμανία και κυρίως για την «διστακτικότητα», που επέδειξε από την πρώτη στιγμή στη λήψη ουσιαστικών αποφάσεων, που θα

μπορούσαν να προλάβουν την καταστροφική δυναμική, που πήραν τελικά οι εξελίξεις.

Η Γερμανία ήταν όμως και η μοναδική χώρα, που φάνηκε να αποκομίζει κέρδη από την κρίση και για αυτό το λόγο υπάρχουν αναλυτές, που υποστηρίζουν ότι την βρήκε από ένα σημείο και μετά «βολική», τόσο οικονομικά όσο και πολιτικά και κατά συνέπεια δεν είχε κανένα λόγο να βιαστεί καθόλου για να την επιλύσει.

Στην εκπομπή μιλούν μεταξύ των άλλων ο πρόεδρος των Πρασίνων της Γερμανίας Τζεμ Ετζντεμιρ, ο πρώην πρωθυπουργός του Βελγίου Γκυ Φερχόφσταντ, ο πρόεδρος του Ευρωκοινοβουλίου Μάρτιν Σουλτς, ο αναλυτής και συγγραφέας αρκετών βιβλίων Πάνος Παναγιώτου, ο δημοσιογράφος Σταύρος Λυγερός και ο οικονομολόγος Σεμπάστιαν Ντουλιέν από το γερμανικό Ινστιτούτο Ερευνών, που πρώτο χρησιμοποίησε για τη χώρα του τον όρο «κερδισμένη της κρίσης».

Το κρίσιμο ερώτημα, που καλούνται να απαντήσουν τελικά όλοι είναι αν το Βερολίνο θέλει τη σωτηρία του ευρώ, με το κόστος που αυτή συνεπάγεται. Και φυσικά σε σχέση με την Ελλάδα αν τελικά η «καθυστερημένη» επίσκεψη της Ανγκέλα Μέρκελ μπορεί να ανατρέψει τα αρνητικά στερεότυπα, που συνοδεύουν την εικόνα της χώρας μας τα τελευταία χρόνια και να κάνει αποδεκτή για την γερμανική κοινή γνώμη οποιαδήποτε «χαλάρωση» απέναντι στην Ελλάδα...

Το Βερολίνο ήταν άλλωστε που επέλεξε από την αρχή μια λογική «τιμωρίας της Ελλάδας» και ήταν, όπως αποκαλύπτεται αργότερα, αυτό που ήθελε ένα πρόγραμμα λιτότητας ακόμα σκληρότερο και από το ΔΝΤ ενώ απέρριψε κατηγορηματικά την ιδέα αναδιάρθρωσης του ελληνικού χρέους. Ήταν επίσης αυτό που έπαιξε το «πρώτο βιολί» στην κατάρτιση των μνημονίων.