Γιάννης Βογιατζής: «Με πιάνει ρίγος και σεβασμός στην Επίδαυρο»

Την Επίδαυρο την πρωτοέμαθα από τις διηγήσεις του πατέρα μου και της οικογένειάς μου. Έπεται, την έμαθα από τους δασκάλους μου, από τη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου, όπου σπούδασα, και από τις περιγραφές ηθοποιών που είχαν παίξει εκεί», λέει ο Γιάννης Βογιατζής.

Ο ηθοποιός άκουγε ιστορίες από τους μεγαλύτερους ή του πιο έμπειρους για το Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου και έμενε με το στόμα ανοιχτό, μαγευόταν. Όπως περιγράφει στο περιοδικό «Lifestyle», αναρωτιόνταν συνεχώς αν

θα μπορέσει ποτέ να πατήσει το πόδι του στο θέατρο της Επιδαύρου ως πρωταγωνιστής. « Έλεγα πάντα μέσα μου «Θεέ μου, θα αξιωθώ ποτέ να βρεθώ σε ένα τόσο μεγάλο θέατρο ως ερμηνευτής;». Το μόνο που κατάφερα, χρόνια ολόκληρα, ήταν να πηγαίνω σχεδόν ως θεατής σε όλες τις πρεμιέρες του Εθνικού Θεάτρου, να παρακολουθώ τις παραστάσεις».

Ενώ δεν ξεχνά να αναφέρει και τον τρόπο που έγινε το όνειρό του πραγματικότητα, λέγοντας: « Κάποια στιγμή ήρθε ο Γιάννης Χοιυβαρδάς, ο Μαρμαρινός και η Έφη Παπαθεοδώρου και μου πρότειναν να κάνω τον κορυφαίο του χορού στην παράσταση «Ηρακλής Μαινόμενος», αυτό έγινε μόλις πέρσι. Δεν ξέρω αν τα κατάφερα, άλλωστε κανένα δεν μπορεί να καταφέρει κάτι τόσο σπουδαίο. Κάθε φορά που το αναπολώ, σκέφτομαι τον εαυτο μου να βρίσκεται στην ορχήστρα και να κοιτάζει τον κόσμο αλλά και το θέατρο αυτό καθαυτό. Βλέπω την ιστορία του να εκτυλίσσεται μπροστά μου. Με πιάνει ρίγος και σεβασμός. Ήταν η ωραιότερη παράσταση της ζωής μου.