«Διαόλου κάλτσες…»

«Χαρακτηρίζοντας κάποιον «διαόλου κάλτσα», εννοούμε ότι είναι χαρισματικός, ευφυής και επιτήδειος. Η προέλευση της έκφρασης ανάγεται στην εποχή του σκοτεινού Μεσαίωνα. Κατά τη γέννηση ενός τέκνου, οι γονείς ζητούσαν τη συνδρομή ανθρώπων με δραστηριότητα στο χώρο της μαγείας, προκειμένου να ενισχύσουν το παιδί τους με ιδιαίτερες ικανότητες. Αυτό γινόταν πραγματικότητα, βάζοντας τα ποδαράκια του βρέφους σε μία Μαύρη Κάλτσα, που ήταν φτιαγμένη από… τρίχες του Εωσφόρου. Έτσι, το νεογνό θα γινόταν, όπως πίστευαν, ικανότερο και εξυπνότερο, ίδιος διάολος...»