Της δυσαρέσκειάς μας ο Ριχάρδος

Προσμονή, προσδοκία, ενθουσιασμός: τα συναισθήματα που αντικαταστάθηκαν από απογοήτευση, ενόχληση, πλήξη τη νύχτα της Παρασκευής, στο Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου.Όταν πριν δύο χρόνια ο Sam Mendes κατηφόρισε στην Επίδαυρο με την παράσταση του Bridge Project «Χειμωνιάτικο Παραμύθι» η συζήτηση περί all star cast -πρωταγωνιστής ήταν τότε ο Ethan Hawke και μαζί του βρισκόταν η Rebecca Hall- είχε φουντώσει. Ήταν το πρώτο Σαιξπηρικό έργο που θα ανέβαινε ποτέ στην Επίδαυρο και όσοι δεν περίμεναν τους Χολιγουντιανούς αστέρες, περίμεναν να δουν αν το Ελισαβετιανό κείμενο θα κατάφερνε να κερδίσει το στοίχημα με το Αργολικό θέατρο. Και τα κατάφερε.Με την ίδια ακριβώς ένταση έγινε η συζήτηση περί celebrities και φέτος που στο αρχαίο θέατρο θα έκανε την είσοδό του ο βραβευμένος με Όσκαρ Kevin Spacey και πάλι σε σκηνοθεσία του, επίσης βραβευμένου με Όσκαρ, Sam Mendes. Όπως τότε τα ηχηρά ονόματα είχαν προσελκύσει κόσμο που ζήτημα ήταν αν ήξερε μέχρι τούδε κατά που πέφτει καν η Αργολίδα, έτσι ακριβώς συνέβη και φέτος.Η βασική διαφορά, όμως, ανάμεσα στις δύο παραστάσεις του Bridge Project είναι πως στο μεν «Χειμωνιάτικο Παραμύθι» το IQ της κάθε οξυζεναρισμένης ξανθιάς μπορεί και να αυξήθηκε κατά καμία μονάδα ενώ ο «Ριχάρδος Γ’» δεν κατάφερε να διευρύνει τον πνευματικό ορίζοντα κανενός από τους θεατές του. Αντιθέτως μάλλον τους χάζεψε λίγο ακόμα μια που πολλοί από αυτούς παρόλο που παρακολούθησαν κάτι που δεν τους συγκίνησε καθόλου δεν είχαν το θάρρος να παραδεχτούν πως δύο βραβευμένοι με Όσκαρ δημιουργοί τους προκάλεσαν αφόρητη πλήξη.Έχοντας θαυμάσει την εξαιρετική ιδέα του Sam Mendes στην προηγούμενη κατάβασή του στην Επίδαυρο και νιώθοντας εμπιστοσύνη στο -αναμφισβήτητο- υποκριτικό ταλέντο ενός από τους πιο αγαπημένους μου ηθοποιούς, του Kevin Spacey, ρούφηξα τα χιλιόμετρα, κάτω από τον ήλιο, κολλημένη στην κίνηση της Εθνικής που είχε πλημμυρίσει με τους Πελοποννήσιους παραθεριστές του Αυγούστου χωρίς παράπονο. Η προσδοκία μιας εξαιρετικής παράστασης έσβησε κάθε ίχνος κούρασης, δυσκολίας, γκρίνιας. Και χρειάστηκαν μερικά λεπτά της πολυαναμενόμενης παράστασης για να γραφτεί η κούραση, η γκρίνια και μαζί η οργή με νέον γράμματα στο κούτελό μου.Τα σχόλια που ακολουθούν είναι εντελώς υποκειμενικά.Ο Sam Mendes είχε ξαναβρεθεί στην Επίδαυρο και θα έπρεπε να έχει καταλάβει πως το Αρχαίο Θέατρο καταπίνει τις παραστάσεις που δεν καταφέρνουν να σταθούν στο ύψος του. Το light σκηνική, εύκολο για τις αμέτρητες μεταφορές της παράστασης στους σταθμούς της περιοδείας της, στεκόταν άκομψο και αταίριαστο στο χάος του πευκοδάσους και στην μεγαλοπρέπεια του κοίλου. Ο Kevin Spacey στον πρώτο του μονόλογο με έκανε να αναθαρρήσω αλλά χρειάστηκε να εμφανιστούν μερικοί ακόμα ηθοποιοί επί σκηνής για να σβήσει κάθε ελπίδα μου. Παρά τον διόλου ευκαταφρόνητο αριθμό κινηματογραφικών και θεατρικών βραβείων που όλος μαζί ο θίασος διαθέτει, η υποκριτική δεινότητά τους μάλλον είχε πάει διακοπές χωρίς να τους ενημερώσει. Ή, την είχε στείλει ο σκηνοθέτης τους στον αγύριστο αφήνοντάς τους να σέρνο