Πασχάλης

Με αφορμή την εμφάνιση του, την ερχόμενη Παρασκευή στο Gagarin 205, ο Πασχάλης μας μίλησε για τη μουσική του και τη μουσική που αγαπάει, για όσα κατάφερε και για όσα τον ενοχλούν. 

Προσωπικά, θα μπορούσα να γράψω πολλές σελίδες για εκείνον, όμως ο ίδιος ο Πασχάλης τα λέει από μόνος του, αυθόρμητα, ειλικρινά ευχάριστα και απλά. Σαν τη μουσική του και τους στίχους του.  Θα πω απλά μόνο πως εκτιμάω

Ποια ήταν τα μουσικά ερεθίσματα που είχατε και φυσικά σας επηρέασαν στη μετέπειτα πορεία σας;

Καταρχήν, να σου πω ότι από έφηβος, άκουγα πάρα πολύ ξένη μουσική. Στη Θεσσαλονίκη, όπου ζούσα, είχα ένα ραδιοφωνάκι με το οποίο ξενυχτούσα αγκαλιά μέχρι το πρωί κι ας δούλευα κιόλας, ακούγοντας ράδιο Λουξεμβούργο – το πιάναμε στα μεσαία με αρκετά παράσιτα που ευτυχώς καθάριζαν αργά τη νύχτα. Από εκεί ακούγαμε όλα τα τελευταία hits της αγγλικής κυρίως μουσικής σκηνής , της οποίας ήμουν φαν και μου άρεσε ιδιαίτερα. Το ελληνικό ραδιόφωνο της ΕΡΑ, εκείνη  την εποχή, είχε κάποιες ζώνες, μεσημεριανές, απογευματινές, με  προγράμματα που βάζανε ξένα τραγούδια. Να φανταστείς παρατούσα το παιχνίδι και έτρεχα στο σπίτι για να ακούσω τις εκπομπές. Και φυσικά ήταν και ο Νίκος Μαστοράκης με το “Λεωφορείο η Μελωδία” που έπαιζε μεν τραγούδια μιας συγκεκριμένης εταιρίας, αλλά κι από εκεί ενημερωνόμασταν και ακούγαμε.

Το είδος της μουσικής που μου άρεσε ιδιαίτερα ήταν το pop country, οι μπαλάντες και τα τραγούδια που «έλεγαν» ιστορίες. Αυτά τα τραγούδια πάντοτε μου αρέσανε και έχουν ακόμα  ιδιαίτερη θέση στην ψυχή και την καρδιά μου μέσα. Φυσικά, οι Beatles ήταν το συγκρότημα που μας γαλούχησε κυριολεκτικά. Μετά οι Animals οι Kinks, όχι τόσο οι  Rolling Stones, πέρα από πολύ συγκεκριμένα κομμάτια  που τα προσκυνάς και φυσικά συγκροτήματα και καλλιτέχνες, όπως Doors, John Denver, Simon & Garfunkel, Crosby Still Nash & Young. Αυτά ήταν τ’ακούσματά μου και οι επιρροές μου.

Πότε ξεκινήσατε να ασχολείστε με τη μουσική πέραν της ακρόασης;

Με τη μουσική ασχολήθηκα από πιο μικρή ηλικία. Είχα γραφτεί στη Φιλαρμονική του Δοξάτου της Δράμας, που είναι και η γενέτειρά μου. Τα πρώτα μου χρόνια, τα παιδικά, τα έζησα εκεί. Στη Φιλαρμονική έπαιζα ένα όργανο που λεγόταν Τζένις,  ένα είδος κόρνου. Μετά από ένα χρόνο, μετακομίσαμε στη Θεσσαλονίκη, όπου ξεκίνησα κιθάρα για ένα διάστημα. Μετά έμπλεξα με το συγκρότημα, ανέλαβα το μπάσο και έγινα ο μπασίστας των Olympians.

Και μετά ήρθαν οι συνθέσεις, το συγκρότημα, η δισκογραφία…

Στα πρώτα μας βήματα έγραψα το «Σχολείο», το οποίο ουσιαστικά είναι  διασκευή ενός αμερικάνικου παραδοσιακού τραγουδιού, που είχε άγνωστο συνθέτη. Το διασκεύασα και έγραψα και τους ελληνικούς στίχους. Και κοίτα να δεις που τελικά είναι τόσο διαχρονικό γιατί ο στίχος του μιλάει σε όλες τις ηλικίες και σε όλες τις εποχές. Και ο ρυθμός του το ίδιο.  Αν το ακούσεις στην αμερικάνικη εκδοχή είναι ένα country τραγούδι π