Η Κατερίνα Ευαγγελάτου μιλά για τη Λήδα Τασοπούλου

Η Κατερίνα Ευαγγελάτου μιλά για τη βιογραφία της μητέρας της Λήδας Τασοπούλου, που τίποτα δεν έχει να ζηλέψει από μια ιστορία αγάπης.

Δεν έχει περάσει πολύς καιρός από τότε που έλαβα την πρόσκληση για την παρουσίαση του βιβλίου «Λήδα Τασοπούλου» του Σπύρου Ευαγγελάτου. Έφτασα στην τελευταία σελίδα λίγες μέρες μετά, στην Επίδαυρο, το ιδανικό μέρος για να χαθεί κάποιος μέσα σε αυτή την ιστορία.

Το αφιέρωμα στην ηθοποιό, σύζυγο και μητέρα Λήδα Τασοπούλου γράφτηκε με συγκίνηση

και κόπο -αυτό είναι προφανές. Το φωτογραφικό υλικό είναι αυτό, όμως, που κλέβει την παράσταση όπως και τα πολύ προσωπικά αφηγηματικά σημεία στα οποία ο σκηνοθέτης Σπύρος Ευαγγελάτος με θάρρος -και ίσως  με μια νοσταλγική αθωότητα- παραθέτει.

Ζήτησα από την κόρη της Λήδας Τασοπούλου, τη σκηνοθέτιδα Κατερίνα Ευαγγελάτου, να μοιραστεί λίγες από τις σκέψεις της σχετικά με το βιβλίο και τη μητέρα της. Την Κατερίνα την εκτιμώ τόσο για τη δουλειά της όσο και για το δυναμικό του χαρακτήρα της. Υποθέτω ότι το να μιλάς για πολύ αγαπημένα πρόσωπα που έχουν φύγει από τη ζωή δεν είναι εύκολη υπόθεση. Την ευχαριστώ πολύ για αυτό.

Κατερίνα, όπως προλογίζει ο πατέρας σου, το βιβλίο αυτό γράφτηκε κατά διαστήματα  από το 2006 μέχρι το 2008. Πώς «παρακολούθησες» εσύ αυτή τη διαδρομή;

Η επιθυμία για τη δημιουργία ενός βιβλίου αφιερωμένου στη ζωή και το έργο της μητέρας μου ήρθε πολύ νωρίς, σχεδόν σαν αντανακλαστικό στον θάνατό της. Αρχίσαμε να συζητάμε πώς θα μπορούσε να γίνει, ποια η μορφή του, τι είδους υλικό θα έπρεπε να περιέχει και σιγά σιγά τα πράγματα πήραν το δρόμο τους. Τελικώς το βιβλίο έχει ένα πολύ μεγάλο κομμάτι γραμμένο αποκλειστικά από τον πατέρα μου (αφήγηση για την κοινή ζωή και τη συνεργασία τους) και τα άλλα μέρη -κριτικές, φωτογραφίες, παραστασιογραφία, σκέψεις και κείμενα της μητέρας μου κλπ- για τα οποία εργάστηκαν πολλοί άνθρωποι, ανάμεσά τους κι εγώ, με επικεφαλής τη θεατρολόγο Μαρία Βασιλειάδου. Την καλλιτεχνική επιμέλεια της πολύ ωραίας έκδοσης (εκδόσεις ERGO) έχει κάνει ο Γιώργος Πάτσας. Τον χειμώνα του 2005-2006, άλλωστε, οργανώσαμε μια μεγάλη έκθεση στο φουαγέ του Αμφι-Θεάτρου στην Πλάκα, με φωτογραφίες και κοστούμια της μητέρας μου. Ήταν σαν μια προετοιμασία για το λεύκωμα που ακολούθησε.

Σε τι πιστεύεις ότι αφορά μια τόσο προσωπική αφήγηση έναν αναγνώστη;

Το βιβλίο δεν μιλάει μόνο για την ζωή της Λήδας αλλά κυρίως για τη διαδρομή της στα θεατρικά δρώμενα και έτσι για τη διαδρομή του Αμφι-Θεάτρου από το 1975 ως το 2005. Καταγράφει τις ερμηνείες σημαντικών ηθοποιών και άλλων καλλιτεχνών του σύγχρονου ελληνικού θεάτρου εκ των έσω και, εκτός από την προσωπική της ιστορία, αποτελεί και μια θεατρική περιήγηση στην Ελλάδα και στα φεστιβάλ του εξωτερικού, γραμμένη σε άμεσο ύφος, με χιούμορ και ευαισθησία. Σίγουρα οι θεατρόφιλοι θα το εκτιμήσουν με έναν εντελώς διαφορετικό τρόπο αλλά πιστεύω ότι διαβάζεται ευχάριστα και από έναν απλό αναγνώστη.

Υπήρξαν στιγμές, που να διαφώνησες με την δημοσιοποίηση κάποιων γεγονότων; Πόσο ε