The Ex @ six d.o.g.s.

Ιδιαίτερη περίπτωση αυτή των Ολλανδών The Ex και στην εμφάνισή τους στο Six D.O.G.S., ένα χρόνο ακριβώς από εκείνη στο Gagarin 205, κατάφεραν και πάλι να αφήσουν καλές εντυπώσεις.

Ο αγαπητός φίλος και συνεργάτης Μάνος Μπούρας, πιο γνώστης από μένα της ιστορίας των The Ex – όπως αρκετών άλλων συγκροτημάτων που έδρασαν στα ‘80s κυρίως  -, τα έγραψε πολύ καλά στις εντυπώσεις του από το περσινό live του κουαρτέτου πλέον, με τα πάνω από 33 χρόνια πορείας και με

τις δεκάδες αλλαγές στα μέλη που συμμετέχουν στην μπάντα. Και για να εξηγούμαστε, είναι κείμενα σαν και αυτά που σε κάνουν να μετανιώνεις που δεν πήγες σε κάποια συναυλία και όπως λόγου χάρη στην περίπτωση των The Ex, που πείθουν να τους δεις, όταν και άμα έχεις την δυνατότητα να διορθώσεις την επιλογή σου, βλέποντας τους live, έστω και ένα χρόνο αργότερα, και σε μικρότερο venue. Γιατί η αλήθεια είναι, ότι η προηγούμενη φορά που τους είχα παρακολουθήσει live πίσω στο 2005 στο Bios, έχει σβηστεί από την μνήμη μου…

Αν σταθεί λοιπόν κάποιος στις τυπικές πληροφορίες για τους The Ex, ίσως και να παρασυρθεί και να θεωρήσει ότι έχουμε να κάνουμε με μία τελειωμένη περίπτωση μπάντας, κακέκτυπο του παρελθόντος της , όπως συμβαίνει δυστυχώς σε πολλά συγκροτήματα ύστερα από τόσες δεκαετίες δραστηριοποίησης. Και το γεγονός ότι πλέον από το 2009, ο για 30 χρόνια ιδρυτής και τραγουδιστής  των The Ex, o G.W. Sok, έχει αποχωρήσει από το συγκρότημα, φυσικά και δεν βοηθάει…

Παρ’όλα αυτά όμως, όπως και στην περσινή τους εμφάνιση όπως περιέγραψε ο Μάνος, έτσι και φέτος, οι The Ex απέδειξαν ότι καλώς συνεχίζουν. Με το χιλιοταλαιπωρημένο – φοβερό όμως! – κιθαρόμπασο του Andy Moor να είναι αυτό που ηγείται, τον  Arnold De Boer στην κιθάρα και στα φωνητικά, αντικαθιστώντας πια τον G.W. Sok, και τον Terrie Hessels σε μία ακόμα κιθάρα, η εμπροσθοφυλακή των The Ex ήταν ασταμάτητη για τα σχεδόν 90 λεπτά της εμφάνισης της στη σκηνή του Six D.O.G.S.. Από πίσω όμως, η αλήθεια είναι ότι όλο το παιχνίδι το έκανε η Katherina Bornefeld στα ντραμς, άλλοτε ως  jazz σχεδόν αυτοσχεδιάστρια, άλλοτε ως tribal τυμπανιστής, και φυσικά όσο δυναμικά punk χρειάζεται, όταν χρειάζεται, πάντα όμως με αυτοσυγκράτηση.

Κατά τα άλλα, όπως και στην εμφάνιση στο Gagarin 205 πέρσι, έτσι και φέτος στο Six D.O.G.S. η προσέλευση του κόσμου ήταν ιδιαίτερα μικρή αλλά προφανώς ο μικρότερος συναυλιακός χώρος βοήθησε στο να υπάρξει μία κάποια αλληλεπίδραση μεταξύ μπάντας και κοινού ενώ φυσικά, και πάλι όσοι περίμεναν να ακούσουν το  “Ay Carmela”, έφυγαν απογοητευμένοι.

Φωτογραφίες: Βαγγέλης Πατσιαλός