The Ex @ Gagarin 205

Μάλλον μικρή θα χαρακτήριζα την προσέλευση του κόσμου σε μία τέτοια συναυλία, γνωρίζοντας πόσο φοβερή μπάντα είναι οι Ολλανδοί Ex. Και δεν μπορώ να φανταστώ κάποιον που να τους έχει δει στο παρελθόν να χάνει την ευκαιρία να ξαναβιώσει μια συναυλία τους όποτε αποφασίζουν να περάσουν πάλι από τα μέρη μας.

Προσωπικά ήταν η τέταρτη φορά που τους έβλεπα, και κάθε φορά με εκπλήσσει η ενέργεια που εκπέμπουν από τη σκηνή, όπως και το πόσο ολοκληρωμένο είναι το έργο τους το δισκογραφικό αφενός, μα και ο τρόπος που το μεταφράζουν μπροστά στο ακροατήριό τους. Οι εγκυκλοπαίδιες τους τοποθετούν κάτω

από την ταμπέλα του punk, κι εκεί σαφώς βρίσκονται οι ρίζες τους και οι σπόροι που ξεπετούν αδιάκοπα τα καινούργια κλαδιά του έργου τους (ακριβέστερα, στην αναρχικής ιδεολογίας πλευρά του). Δεν χωράει αμφιβολία όμως ότι συνολικά η προσφορά τους είναι κατά πολύ μεγαλύτερη και ξεφεύγει αδιάκοπα από τα στενά όρια που προσδίδει ο παραπάνω περιγραφικός ηχητικός όρος.

Τριάντα και βάλε χρόνια αδιάκοπης δημιουργικής πορείας είναι αυτά, και τουλάχιστον οι Ολλανδοί τα εκμεταλλεύτηκαν όσο μπορούσαν και εξερεύνησαν διαφορετικές σκιάσεις του παγκόσμιου ήχου φέρνοντάς τες τις περισσότερες φορές στα δικά τους μέτρα και σταθμά με απόλυτη επιτυχία. Αντίστοιχα, η εν λόγω εμφάνισή τους αντλούσε στοιχεία από διάφορες όψεις της δισκογραφίας τους, δίνοντας έμφαση όπως είναι φυσικό στο πιο πρόσφατό τους άλμπουμ Catch My Shoe που παρουσιάστηκε σχεδόν ολόκληρο. Και πόσο εξαιρετικό είναι, όπως επιβεβαιώθηκε περίτρανα μπροστά στα μάτια μας!

Δίπλα σε εκρηκτικές στιγμές που σου έπαιρναν το κεφάλι, τόσο συνθετικά όσο και με το πώς μετουσιώνονταν σε συναυλιακούς δυναμίτες αγνούς, μετρημένους και χωρίς καμία εκτελεστική υπερβολή, όπως το Double Order ή το 24 Problems με το οποίο έκλεισαν το πρώτο μέρος της συναυλίας – πριν δηλαδή προχωρήσουν σε τρία ακόμη ανκόρ – έπαιξαν ακόμη τέσσερα κομμάτια που αποτελούν προϊόντα της δημιουργικής συναλλαγής τους με μουσικές από άλλα μέρη του κόσμου. Δύο από αυτά βασίζονταν σε σκοπούς παραδοσιακούς από την Αιθιοπία, ένα προερχόταν από την Ουγγαρία (το Eoleyo από το πιο πρόσφατο άλμπουμ τους, για τις ανάγκες του οποίου η ντράμερ τους Katherina Bornefeld σηκώθηκε από το σκαμπό της, στάθηκε μπροστά από το μικρόφωνοκαι το τραγούδησε ενω κρατούσε απλά το ρυθμό με μία κουδούνα. Στα υπόλοιπα κομμάτια της εμφάνισης, ήταν το ίδιο σαρωτική όπως την ξέρουμε, ένα ακούραστο μηχανάκι που βάζει τα γυαλιά σε κάθε άντρα τυμπανιστή που μπορεί να σας έρθει στο μυαλό. Κι αν όχι σε ικανότητα και γρηγοράδα, που κι αυτό το συζητάμε, τότε σε πάθος και φαντασία και αγάπη για το ρυθμό και τα πλοκάμια του) κι ένα ακόμη από το άλμπουμ συνεργασία τους με τους Konono No. 1 από το Κονγκό.

Οι υπόλοιποι τρεις της μπάντας ήταν στο επίπεδο που τους ξέρουμε, ο Arnold De Boer που πρόσφατα βρέθηκε στο γκρουπ να παίρνει τη θέση του GW Sok που αποχώρησε μετά από πολλά χρόνια στις τάξεις του αποδείχθηκε πανάξιος αναπληρωτής, οι Terrie Hessels στην κιθάρα και Andy Moor στο κ