Tardive Dyskinesia @ AN Club

Αφήστε τους Μάγιας και τις μακάβριες προφητείες τους, αφήστε και τους σιχαμένους πολιτικούς μας και την τρομολαγνεία τους. Παρά την κινδυνολογία και την μιζέρια που προσπαθούν κάποιοι σώνει και καλά να μας περάσουν, το 2013 μπήκε με τους καλύτερους οιωνούς, τουλάχιστον για εμάς τους μουσικόφιλους. Θυμάμαι εποχές όπου μία εβδομάδα πριν και δύο εβδομάδες μετά την πρωτοχρονιά επικρατούσε μία απόλυτη νέκρα όσον αφορά τα συναυλιακό

δρώμενα – σκέτη φρίκη! Τώρα πια τα πράγματα έχουν αλλάξει αισθητά και οι επιλογές που έχει κανείς για να κάνει ένα όμορφο –μετά μουσικής – ποδαρικό στο νέο έτος είναι πάμπολλες (και πολύ, μα πολύ, δελεαστικές!).

Η βραδιά της 4ης Ιανουαρίους ανήκε δικαιωματικά στους Tardive Dyskinesia, οι οποίοι επέλεξαν να γιορτάσουν την κυκλοφορία του ολοκαίνουριου τρίτου τους album παρέα με τρεις ακόμα εγχώριες μπάντες. Ξέρω ότι πολλοί θα διαφωνήσουν, προσωπικά όμως λατρεύω να βλέπω συναυλιακά πακέτα που απαρτίζονται από διαφορετικού είδους groups και καλλιτέχνες. Κάθε ένα από τα τέσσερα σχήματα που εμφανίστηκαν στην σκηνή του ΑΝ την Παρασκευή εκπροσωπούσε και από μία διαφορετική έκφανση αυτού που ονομάζουμε ‘σκληρό ήχο’, δίνοντας έτσι μία πολυσυλλεκτική –αλλά και πολύ ενδιαφέρουσα– διάσταση στην όλη βραδιά.

Ο κόσμος είχε ήδη αρχίσει σιγά σιγά να συρρέει στο υπόγειο της Σολωμού όταν μισή περίπου ώρα μετά τις 9 έκανε την εμφάνιση της στην σκηνή του ΑΝ μία περίεργη φιγούρα, ντυμένη με μία ολόσωμη στολή καμηλοπάρδαλης (ναί, ναί, καλά διαβάσατε!), η οποία άρχισε ένα ξέφρενο, ξεκαρδιστικό χορό υπό τους ήχους του ‘Everybody’ των Backstreet Boys, προσφέροντας άφθονο γέλιο και μπόλικο χαβαλέ σε όσους είχαν ήδη προλάβει να μπουν μέσα. Φυσικά, δεν επρόκειτο για τίποτε άλλο παρά για την ‘ζωντανή’ μασκότ των All Vows Collapse, οι οποίοι έκαναν και εκείνοι την εμφάνιση τους στην σκηνή λίγα δευτερόλεπτα μετά, σηματοδοτώντας έτσι την έναρξη της βραδιάς. Οι All Vows Collapse είναι ένα νεοσύστατο σχήμα που μετράει μερικούς μόλις μήνες ύπαρξης, διάστημα όμως κατά το οποίο είχαν την ευκαιρία να ανοίξουν τις πιο πρόσφατες εμφανίσεις των Hatebreed και των Madball στην χώρα μας… και διόλου τυχαίως: οι Αθηναίοι παίζουν ρυθμικό, μελωδικό, ΓΑΜΑΤΟ Hardcore, με κάποια λίγα Metalcore ψήγματα, και διαθέτουν χωρίς υπερβολή μία από τις καλύτερες φωνές του είδους αυτή την στιγμή στην Ελλάδα! Προσωπικά, θα μπορούσα να τους παρακολουθώ με τις ώρες χωρίς να βαρεθώ ούτε δευτερόλεπτο! Απ’όσο γνωρίζω, δεν έχουν κυκλοφορήσει κάτι μέχρι στιγμής, ελπίζω όμως αυτό να αλλάξει σύντομα! Μπράβο στα παιδιά!

Οι Still Falling που ακολούθησαν ανήκουν στον χώρο του Death Metal (Σουηδικής κοπής), τον οποίον εμπλουτίζουν με αρκετά τεχνικά και progressive στοιχεία, προσθέτοντας ταυτόχρονα και μερικά Black Metal περάσματα, κυρίως στα φωνητικά. Δεν παίζουν κάτι ιδιαίτερα πρωτοποριακό, αλλά αυτό που κάνουν το κάνουν πολύ καλά, και αυτό είναι στην τελική που έχει και σημασία. Ακούσαμε κομμάτια από το EP ‘Counterfeit Existence’ που έχουν ήδη κυκλοφορήσει (και το οποίο είχαν διαθέσιμο στο merchandise stand πρός 3 μόλις Ευρώ!) αλλά και μερικά από το δεύτερο EP τους που βρίσκεται προ των πυλών, μαζί με μία διασκευή στο ‘Art of Dying’ των Gojira. Ενδιαφέρουσα μπάντα που σίγουρα θα απασχολήσει στο μέλλον τους φίλους του μοντέρνου, τεχνικού Death.

Για τους υπέροχους Yellow Devil Sauce τα είχαμε πεί και όταν είχαν ανοίξει την συναυλία των Truckfighters πέρσι τον Μάιο. Αν ο συνδυασμός Heavy Rock/Stoner και 90’s Grunge/Alternative ήχων σας φαίνεται ενδιαφέρον σαν άκουσμα και δεν έχει τύχει να ασχοληθείτε καθόλου με το Αθηναϊκό τρίο, τότε κάντε την χάρη στον εαυτό σας και τσεκάρετε τους άμεσα. Θα σας πάρουν τα μυαλά! Τα παιδιά καταφέρνουν να παντρέψουν δύο φαινομενικά διαφορετικές σκηνές σε μία τέλεια σύμπραξη ήχων, δημιουργώντας ένα απίστευτα γκρουβάτο, μελωδικό, μα πάνω απ’όλα μοναδικό αποτέλεσμα. Αυτή την φορά παραδόξως η εμφάνιση τους κράτησε πολύ λίγο (ή τουλάχιστον έτσι μου φάνηκε εμένα), πιθανότατα λόγω και της περασμένης ώρας, οπότε δυστυχώς δεν προλάβαμε να τους χορτάσουμε όσο θα θέλαμε. Επαναπαυόμαστε όμως, καθώς είναι σίγουρο ότι θα μας δωθεί πολύ σύντομα η ευκαιρία να τους δούμε ξανά, αφού έχουμε να κάνουμε με ένα καθ’όλα δραστήριο σχήμα, ειδικά όσον αφορά τον τομέα των συναυλιών.

Με το ‘Static Apathy in Fast Forward’ να συνεχίζει ασταμάτητα να λαμβάνει διθυραμβικές κριτικές, τόσο από τον εγχώριο όσο και από τον διεθνή μουσικό τύπο, οι Tardive Dyskinesia φαίνονται πλέον να ξεφεύγουν με ταχύτατους ρυθμούς από τα στεγανά της Ελληνικής underground μουσικής πραγματικότητας και να μετατρέπονται σε μία παγκόσμια αναγνωρισμένη δύναμη στον χώρο του πειραματικού, προοδευτικού metal. Έχει περάσει αρκετός καιρός από την τελευταία φορά που τους είχα δεί live, και, πραγματικά, η εξέλιξη και τα βήματα προόδου που έχουν κάνει στο διάστημα αυτό είναι εντυπωσιακά, σχεδόν θριαμβευτικά θα έλεγε κανείς. Απόδειξη τούτου είναι και ο ενθουσιασμός που επέδειξαν οι δεκάδες φανατικοί φίλοι της μπάντας που γέμισαν τον χώρο μπροστά από την σκηνή του ΑΝ, χαρίζοντας τους μία θερμότατη υποδοχή που σπάνια βλέπει κανείς σε εμφανίσεις Ελληνικών σχημάτων.

Αυτό που κάνει τους Tardive Dyskinesia να ξεχωρίζουν από τα περισσότερα group του λεγόμενου djent ήχου είναι ότι καταφέρνουν να διατηρήσουν την progressive ταυτότητα τους και την τεχνική αρτιότητα που απαιτεί ο συγκεκριμένος χώρος, χωρίς όμως να παρασύρονται σε δυσβάσταχτα για τον ακροατή ηχοτοπία βυθισμένα σε κουραστικές τεχνοτροπίες. Τα κομμάτια τους ακούγονται ως κομμάτια και όχι ως ένα συνονθύλλευμα από εναλλαγές και περίπλοκες κιθαριστικές δομές χωρίς καμία μεταξύ τους συνοχή. Αρκετά σκληρός για να ικανοποιήσει τον μέσο metal οπαδό αλλά και αρκετά ψαγμένος ώστε να τραβήξει την προσοχή όλων όσων αρέσκονται σε πειραματικά και αντικομφορμιστικά ακούσματα, ο ήχος των Tardive απευθύνεται σε ένα ευρύ κοινό που έχει μάθει να μην κολλάει σε ταμπέλες και ξέρει να απολαμβάνει την ιδιαιτερότητα της απρόβλεπτης, μη συμβατικής μουσικής.

Καθώς η βραδιά ήταν αφιερωμένη στην κυκλοφορια του ‘Static Apathy…’ το setlist αναπόφευκτα βασίστηκε κυρίως στην παρουσίαση του νέου δίσκου, δίχως όμως να λείψουν και κάποια περάσματα από τις δύο προηγούμενες δουλειές της μπάντας ‘Distorting Point of View’ και ‘The Sea of See through Skins’, με κομμάτια όπως το ‘No One Cares’ και ‘Triggering the Fear Reactor’. Ο κόσμος φάνηκε να γνωρίζει καλά τόσο τα καινούρια όσο και τα παλαιότερα κομμάτια, κάτι που αποδεικνύει ότι οι Tardive Dyskinesia έχουν πλέον ένα ισχυρό fanbase που τους ακολουθεί πιστά. Και αναμφίβολα το αξίζουν!

Καλή Χρονιά σε όλους!