Pillowman @ Θέατρο του Νέου Κόσμο

Το σκληρό και άγριο παραμύθι του Martin McDonagh μας διηγείται ο Βασίλης Μαυρογεωργίου και μας φέρνει στο νου τη θεωρία της σχετικότητας.
Τι σχέση έχει η θεωρία της σχετικότητας με ένα πολλάκις βραβευμένο θεατρικό έργο θα αναρωτηθείτε. Η σκληρότητα του περιεχομένου του μοιάζει πολύ πιο διαχειρίσιμη εντός του βίαιου πλαισίου της ζωής και της καθημερινότητάς μας σήμερα από όσο στο παρελθόν. Δηλαδή το πώς αντιμετωπίζεις αυτό που βλέπεις και το συναίσθημα που κάθε φορά σου προκαλεί είναι πολύ σχετικό. Αυτή ήταν η σκέψη στο

πίσω μέρος του μυαλού μου κατά τη διάρκεια της παράστασης του Βασίλη Μαυρογεωργίου, μιας παράστασης που έχει ανέβει ξανά το 2005 στον Εξώστη του Αμόρε, όταν το σφίξιμο στο στομάχι ερχόταν από τη σκηνή χωρίς να συναγωνίζεται τη σκληρότητα της ζωής έξω από αυτήν.

Το έργο The Pillowman γράφτηκε το 2003 από τον Ιρλανδό συγγραφέα Martin McDonagh και παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στο Λονδίνο το 2005. Έχει κερδίσει το βραβείο Olivier για το καλύτερο νέο έργο, το βραβείο των Κριτικών Θεάτρου της Νέας Υόρκης το 2004-5 και δύο Tony και στην Ελλάδα παρουσιάστηκε πρώτη φορά στον Εξώστη του Αμόρε, το 2005, σε σκηνοθεσία Βίκυς Γεωργιάδου με τον τίτλο Ο Πουπουλένιος.

Ο Βασίλης Μαυρογεωργίου διάλεξε αυτό το έργο που έχει κάτι από την σκληρότητα των ταινιών του Quentin Tarantino και τη ζοφερή ατμόσφαιρα των παραμυθιών των αδερφών Grimm για την πρώτη του σκηνοθεσία μετά από πολύ καιρό σε κείμενο που δεν έχει συγγράψει ο ίδιος.

Ο Γιώργος Βαλαής και ο Σεραφείμ Ράδης είναι το σκληρό πρόσωπο της αστυνομίας που πράττει χωρίς συνέπειες σε ένα ολοκληρωτικό καθεστώς και αποφασίζει βάσει κριτηρίων προσωπικών καθοδηγούμενη από την ορμή για εκδίκηση στα όσα τα όργανά της έχουν προσωπικά βιώσει. Ειρωνικός και σαρκαστικός ο Γιώργος Βαλαής γίνεται σκληρός και τρυφερός, σκοτεινός και οργισμένος και πλάθει έναν ολοκληρωμένο χαρακτήρα για τον ήρωά του. Πιο εξωτερικός αλλά εξίσου άμεσος και καθόλου κουραστικός κρύβει επιμελώς το μυστικό του ήρωά του ο Σεραφείμ Ράδης.

Ο Μιχάλης Φωτόπουλος είναι ο συγγραφέας των εκτός ορίων της φαντασίας μας ιστοριών παιδικής κακοποίησης που γίνονται παράδειγμα προς μίμηση κάποιου που αντιγράφει τις ιδέες του δολοφονώντας παιδιά όπως ακριβώς περιγράφει στα διηγήματά του. Με μια αξιοπρόσεκτη εσωτερική ηρεμία στην υποκριτική του μεταδίδει τον τρόμο του για το μέλλον του και για την επιβίωσή του αλλά και τη φροντίδα, την αγάπη και το διαρκές ενδιαφέρον του για την τύχη αυτών που αγαπάει περισσότερο και από τη ζωή του την ίδια: τον αδερφό του και τις ιστορίες του.

Ο Θανάσης Δόβρης είναι ο αδερφός του συγγραφέα, άτομο με νοητικά προβλήματα, που ανακρίνεται επίσης. Ο χαρακτήρας του μοιάζει στημένος εκτός τόπου και πραγματικότητας, όπως ακριβώς ο ήρωάς του.

Μέσα από τη διαδικασία της ανάκρισης αλλά και τις διηγήσεις των ιστοριών του Κατούριαν ξετυλίγεται ένας θανάσιμος κύκλος βίας που έναρξη έχει στα παιδικά του χρόνια και επηρεάζει τη ζωή του αλλά και τη ζωή του αδερφού του σήμερα. Με τον λόγο σχεδόν