New Adventures In Hi-Fi vol.10

Φαντάζομαι ότι οι απόψεις θα ποικίλουν αλλά η Macy Gray στο Fuzz μου φάνηκε μια χαρά.
Χρειαζόταν μεν μια γαϊδουρογραμμή κόκα για να συνέλθει, μα ήταν the coolest bitch in town.

Poor Moon – Poor Moon
(Sub Pop)

Ο Joshua Tillman το κούρασε υπερβολικά, κι ας προσπαθούσα να πείσω τον εαυτό μου ότι κάνει καλές σόλο δουλειές (εφτά νομίζω). Ως Father John Misty φέτος τα κατάφερε πολύ καλύτερα στο Fear

Fun (φοβερό cover art). Ομως οι Poor Moon είναι μέχρι στιγμής ότι καλύτερο βγαίνει από το ελεύθερο camping (αντί στρατοπέδου που θα λέγαμε αν δεν επρόκειτο για βλαχοχίπηδες) που έχουν στήσει οι Fleet Foxes. Το μπάσο τους, Christian Lee Wargo, και τα πλήκτρα τους, Casey Wescott, δημιούργησαν αυτή την τετράδα. Το άλμπουμ είναι ήρεμο άλλα όχι βαρετό της καληνύχτας και όχι φλύαρο και υπερφίαλο όπως ο Tillman. Το δέκα του κομμάτια (μερικά από τα οποία προορίζονταν για τους F.F.)αναπτύσσονται σε 3 λεπτά και είναι περιεκτικότατα σε μελωδία. Τις πολυφωνίες τις έχουν μάθει αρκετά καλά και τα βγάζουν πέρα και χωρίς τον Robin Pecknold. Όμορφη φολκ που δεν θέλει να κατακτήσει τον κόσμο παρά μόνο μερικά ωραία πρωινά (wow… θα μου ζητήσω να βγούμε για ποτό).

Tracks For Your Mixtape: “Heaven’s door”, “Pulling me down”, “Phantom light”

Video: “Holiday”

Steve Hauschildt – Sequitur
(Kranky)

Οι Emeralds είναι μερικά χρόνια τώρα που σκάβουν να βρουν πετρέλαιο στα χωράφια της ηλεκτρονικής μουσικής που είχε οργώσει ο Terry Riley. Φέτος αποφάσισαν να στρώσουν χαλιά στο Just To Feel Anything με λιγότερο θόρυβο και περισσότερο Mario Bros. O Steve Hauschildt, το synth του group, κάνει το δεύτερο σόλο βήμα του. Το Tragedy And Geometry που προηγήθηκε θα έπρεπε να είναι λίγο πιο σύντομο. Το Sequitur τώρα, διορθώνει εκείνο το λάθος, αλλά μερικές στιγμές (“Vegas mode”) του φυτρώνει ένα μουστάκι Yianni ή πιο κομψά Vaggeli-ζει. Ωστόσο δε μου βγάζεις από το μυαλό ότι όσο αγαπάει τα πίου πίου και τα ρομποτικά φωνητικά των Kraftwerk αγαπάει και τα ambient περάσματα των This Mortal Coil.  Αγαπημένο του ποτό πρέπει να είναι η tequila sunrise με πολύ γρεναδίνη.

Άχρηστη πληροφορία: το layout design του Sequitur ανέλαβε ο Craig McCaffrey των American Analog Set

Track For Your Mixtape: “Mixed messages”, “Steep decline”, “Constant reminders”

Video: “Interconnected”

Jozef Van Wissem & Jim Jarmusch – The Mystery Of Heaven
(Sacred Bones)

Συνεχίζοντας το πολύ καλό έργο της για το 2012, η Sacred Bones κυκλοφορεί τη δεύτερη υπνωτιστική προσπάθεια του Jozef Van Wissem και του σκηνοθέτη Jim Jarmusch. Η αρχική συνεργασία προοριζόταν για το soundtrack του vampire love story (είναι εντελώς βλαμμένος) που ήθελε να κάνει ταινία ο Jarmusch (το ’82 έπαιζε keyboards και τραγουδούσε με το new-wave (;) σχήμα Del Byzanteens). Ο Wissem πειραματίζεται με το λαούτο όσο μινιμαλιστικά το κάνει αντίστοιχα ο James Blackshaw με την κιθάρα (πες το και avant garde μπουζούκι… δεν πέφτεις έξω). Ο Jarmusch βρίσκεται κυρίως στα μετόπισ