Madeleine Peyroux @ Μέγαρο Μουσικής Αθηνών

Την Madeleine Peyroux έχει τύχει να την παρακολουθήσουμε αρκετές φορές στο παρελθόν, με κορυφαία εκείνη του Ιουλίου του 2009 στα πλαίσια του Nice Jazz Festival στη Νίκαια της Ν. Γαλλίας, σε μια αλησμόνητη βραδιά, όπου headliner ήταν ο θρυλικός BB King.

H συχνότητα

που την έχουμε παρακολουθήσει μας έχει βοηθήσει να αποκτήσουμε μια σφαιρική άποψη για την εξελικτική της πορεία και αυτή η εξαιρετική όπως τελικά αποδείχθηκε εμφάνιση της το βράδυ του Σαββάτου στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, μας επιτρέπει να έχουμε βάσιμες πια προσδοκίες, ότι η σπουδαία αυτή καλλιτέχνης, εκτός από ένα αξιοπρεπέστατο παρών, μας επιφυλάσσει ένα λαμπρό μέλλον για τη συνέχεια. Αλλά ας πάρουμε τα πράματα από την αρχή.

Εισαγωγικά να πούμε ότι την βραδιά άνοιξε η Αλέξια. Πλαισιωμένη από ένα ακουστικό τρίο – πιάνο, κοντραμπάσο και κιθάρα -,  μας παρουσίασε ένα μικρής διάρκειας σετ 4-5 κομματιών. Η αίσθηση που αποκομίσαμε στην περιορισμένης χρονικής διάρκειας παρουσία της, είναι ότι διαθέτει φωνητικές ικανότητες που την βοηθούν να σταθεί σε κάποιο αξιόλογο επίπεδο. Αν υπάρχει κάτι που χρειάζεται να δώσει βάρος είναι στον τομέα της συναισθηματικής απόδοσης των κομματιών, ενώ το performing είναι ένα ακόμη στοιχείο που χρειάζεται δουλειά.

Η ώρα όμως για την εμφάνιση της Madeleine Peyroux σήμανε και όπως πάντα απλή και καλοδιάθετη, θα φορέσει την αγαπημένη της κιθάρα. Πλαισιωμένη από τέσσερις πρωτοκλασάτους μουσικούς – πλήκτρα, κιθάρα, ντραμς, μπάσο – , μας καλησπερίζει στα ελληνικά και ένα bluesy ταξίδι μιάμισης περίπου ώρας έχει μόλις ξεκινήσει.

Παρακολουθώντας την, είναι πασιφανές ότι η Peyroux έχει μεταβεί σε ένα άλλο επίπεδο δημιουργικότητας.  Οι διασκευές και το ιδιαίτερο ύφος που την ανέδειξαν ακόμα καλά κρατούν, όμως έχει προχωρήσει ακόμα παραπέρα, έχοντας πια καταπιαστεί με την τζαζ στην πρωτόλεια μορφή της, ενώ οι διαρκείς αναφορές στην country, έρχονται για να συνθέσουν ένα σκηνικό που ταιριάζουν απόλυτα στο εκφραστικό της στυλ.

Δεν θα μείνει όμως μόνο εδώ. Η εκλεκτή παρουσία του μεγάλου Marc Ribot στην ηχογράφηση του νέου της άλμπουμ με τίτλο Standing on the Rooftop, έδειξε ότι η σπουδαία αυτή καλλιτέχνης διαθέτει τα κότσια να αναμετρηθεί με τις “βρώμικες” αβαντγκαρντίστικες κιθαριές του κορυφαίου αυτού καλλιτέχνη, κάτι που αναδείχθηκε  και σε κάποια σημεία της ζωντανής της αυτής εμφάνιση.

Όλο αυτό, υπό την αμέριστη συμπαράσταση ενός εξαιρετικού κημπορντίστα, που πότε με το hammond organ και πότε με το πιάνο, διάνθισε με μαεστρία τις μελωδίες. Δίπλα του βρίσκεται ένας  δεινός κιθαρίστας, που υπερπέρασε με επιτυχία  τον δύσκολο ρόλο που του έχει ανατεθεί, ενώ το καλοκουρδισμένο rhythm & section αποτέλεσε το θεμέλιο του όλου οικοδομήματος.

Το ρεπερτόριο περιλάμβανε στιγμές από τα πέντε στο σύνολο προσωπικά άλμπουμ της Peyroux, όπως το “Dance me to the end of love” του Leonard Cohen, το “I’m all right” κ.ά. , ενώ η συμμετοχή της Αλέξιας πλάι στην Madeleine σε ένα κομμάτι, ήρθε για ολοκληρώσει σχεδόν την βραδιά.

Μια βραδιά που τ