Late Night με τους blitz στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών

Οι blitz στροβιλίζονται στο τέλος μιας εποχής και μοιράζονται προσωπικές εξομολογήσεις χορεύοντας παραζαλισμένοι σε μια παράδοξη αλληγορία.

Μια αίθουσα χορού, χαλάσματα, μουσική και έξι άνθρωποι που κινούνται γοργά στους ρυθμούς της μουσικής. Αυτή είναι η πρώτη εικόνα που αντικρίζει ο θεατής στη νέα παράσταση της ομάδας blitz με τίτλο Late Night. Η αμφίεσή τους, όπως και η μουσική, παραπέμπει

σε μια άλλη εποχή, εκεί γύρω στο μεσοπόλεμο αλλά, στην πραγματικότητα, οι ήρωές μας βρίσκονται σε έναν άχρονο χρόνο, σε μια στιγμή που δεν έχει ακόμα έρθει, στο τέλος ενός κόσμου όπως τον ξέρουμε.

Το μοτίβο του τέλους της εποχής που εξερευνούν στην παράστασή τους οι blitz είναι πολύ οικείο και θυμίζει έντονα τον προβληματισμό της παλιότερης δουλειάς τους Σινεμασκόπ, ένα ντοκιμαντέρ για το τέλος του κόσμου. Η ιδιαίτερα δημοφιλής ομάδα devised theatre έχοντας στις αποσκευές της τη βερολινέζικη εσάνς από την παρουσίαση της εξαιρετικής παράστασής τους Γαλαξίας που παρουσιάστηκε, με Γερμανούς ηθοποιούς, στη βερολινέζικη Schaubühne (και εντάχθηκε στο ρεπερτόριό της) στήνει μια παράσταση με όλα τα στοιχεία της βερολινέζικης αισθητικής παρόμοιων παραστάσεων.

Λιτό σκηνικό, έπιπλα και αντικείμενα που θα έβρισκε κανείς σε second hand καταστήματα επίπλων, ρούχα που αναδύθηκαν από το μπαούλο κάποιας γιαγιάς. θείας/ μαμάς και αυτά τα πανταχού παρόντα μικρόφωνα του σύγχρονου γερμανικού θεάτρου συνθέτουν τα props και το σκηνικό του Late Night.

Τα κείμενα, όπως πάντα, είναι γραμμένα από κοινού από τα μέλη της ομάδας που συν-σκηνοθετούν και πρωταγωνιστούν σε αυτή την παράσταση που επιδιώκει να αφηγηθεί, μέσα από προσωπικές, φανταστικές εξομολογήσεις, τι σημαίνει να ζεις στο τέλος μιας εποχής. Ζαλισμένοι, λες, από το ποτό οι έξι πρωταγωνιστές στροβιλίζονται αδιάκοπα στο ρυθμό της μουσικής, παρουσιάζουν μαγικά τρικς, τραγουδούν και χορεύουν. Μια νύχτα στην Ευρώπη, εκεί κάπου στο τέλος του κόσμου, οι ήρωες παραπαίουν ανάμεσα στην παραίτηση και την αντίσταση, την αποστασιοποίηση και την επαναστατικότητα και οι ιστορίες τους δεν ολοκληρώνονται ποτέ σε αυτή την αποσπασματική αφήγηση.

Σε όσους δεν έχουν δει το Σινεμασκόπ που πραγματεύεται με διαφορετικό, βέβαια, τρόπο το ίδιο σχεδόν θέμα η παράσταση Late Night θα προκαλέσει, σίγουρα, μεγαλύτερο ενδιαφέρον, ως κάτι καινούργιο και φρέσκο. Στους υπόλοιπους ίσως φανεί σαν μια διαφορετική προσέγγιση του ίδιου θέματος, κάτι που, ενδεχομένως, θα προκαλέσει μια σχετική απογοήτευση δεδομένων των υψηλών προσδοκιών που έχει δημιουργήσει η φιλόδοξη ομάδα με τις πολύ ενδιαφέρουσες, ως επί το πλείστον, ιδέες και δουλειές.

Ενδιαφέρον προκαλεί, αδιαμφισβήτητα, η διαρκής κίνηση των ηθοποιών που χορεύουν με ελάχιστες παύσεις ανάμεσα και κατά τη διάρκεια των θραυσμάτων των διηγήσεών τους διαμορφώνοντας έναν πολύ ωραίο ρυθμό στην παράσταση. Το τέλος είναι κάπως αμήχανο και η αίσθηση που σου αφήνει η παράσταση είναι αυτή του ανολοκλήρωτου, κάτι που πολύ πιθανό να ήταν στις προθέσεις των blitz.

Αμέσως μετά τις