Greek2Speak: Gloire Carton – Stop Poking My Balloon

Εν μέσω γενικευμένης κατάρρευσης, αλληλοδιαξιφισμών, απόδοσης ευθυνών στο “βρόντο”, επιπόλαιων και καθόλα ανέντιμων κρίσεων -που έχουν πάντοτε στραμμένο το δείκτη του δάκτυλου στον απέναντι- καλείται κανείς να διαλέξει πλευρά. Τι επιλογές έχει, θα αναρωτηθεί κανείς, στο ομιχλώδες τοπίο της Ελλάδας του 2012;

Εκείνοι που επιμένουν επιδεικτικά να αναζητούν έστω πρόσκαιρες και μεσοβέζικες αχτίδες χαράς, ακόμη κι αν δεν τους προσφέρουν “ψωμί”, ας κοντοσταθούν διότι ένα τρίο βάλθηκε με τα πρώτα του ηχητικά αποτυπώματα να αφήσει

κάτι για όσους δεν παραιτούνται. Κυκλοφορεί αθόρυβα μα με περίσσιες μουσικές ιδιαιτερότητες στα ανεξάρτητα μονοπάτια της ντόπιας καλλιτεχνικής πραγματικότητας. Το όνομά του Gloire Carton και η σύντομη ιστορία πίσω από αυτό, το θέλει να αποτελεί αρχικά προσωπικό εκφραστικό μέσο της Δήμητρας Μάνθου, που ενδέχεται να γνωρίζετε ως GloryBox (απ’ το ομότιτλο Portishead κομψοτέχνημα), μέχρι να καταλήξει σε τριαδική σύνθεση με τον Thieves και την PoorMargo/Kid_A, με το κάθε μέλος να καταπιάνεται με περισσότερο από ένα όργανα και πόστα. Στην πορεία βρέθηκε και ντραμερ στο πρόσωπο του Tonti Prodnic.

Κλείνοντας τους ανοιχτούς λογαριασμούς της γνωριμίας, αρκεί να αναφέρουμε πως η GloryBox (στο εφεξής) κυκλοφόρησε το 2008 ένα αυτοχρηματοδοτούμενο δίσκο ονόματι Unzip My Ventilated View και έδωσε τις πρωταρχικές κατευθυντήριες οδηγίες για το σύμπαν που θα ανοίγονταν μπρος μας. Οι Radiohead έγνεφαν με σιγουριά στις στιγμές του, το ίδιο και οι περασμένες κιθαριστικές συνήθειες της PJ Harvey πλάι στο θέρεμιν της συμμετέχουσας Nalyssa Green (Βιολέττα Σαραφιανού).

Μεσολάβησαν δυο έτη μεθοδικής προετοιμασίας και το Stop Poking My Balloon ξεπρόβαλλε, θαρρείς, με μια καθησυχαστική απλότητα. Είναι από εκείνα τα ηχητικά καλούδια που ενεργούν καταπραϋντικά αμέσως μόλις τους δώσεις χώρο κι ευκαιρία. Αξιώνουν ακροάσεις και ως ανάδραση λαμβάνουν χαμόγελα εξιλέωσης. Στην εμπροσθοφυλακή του δίσκου κινούνται οι “σπασμένοι” ρυθμοί, τα ηλεκτρονικά μοτίβα και οι σαγηνευτικές μελωδίες φωνής και κιθάρας με folk, alternative rock, trip hop και εν γένει singer-songwriter ενδοσκοπήσεις. Πιάνεις το σφυγμό ακούγοντας την αλληλουχία “ευάλωτων” ηχοχρωμάτων των υπέροχα αρμονικών αναπτύξεων μέσα στα λιτά “Daniel F” και “Lost and Found”. Χάνεις ανενδοίαστα τον έλεγχο διαμέσου των αμετάκλητα αυτοβιογραφικών ξεσπασμάτων του δραματικού “Νot a Saint”, που αναγκάζει τον μελλοντικό ερευνητή των εγχώριων μουσικών πεπραγμένων να το εντάξει στο αντίστοιχο πάνθεον τραγουδιών. Και πώς να κάνει αλλιώς όταν όλα κυλούν υποδειγματικά, αρχής γενομένης απ’ την αξιοποίηση των εφέ στα πετάλια της ηλεκτρικής κιθάρας και του στοιχειωμένου ρομαντισμού στη χροιά της GloryBox.

Οι συνθέσεις του σχήματος μόνο ως άκαμπτες δεν μπορεί να εκληφθούν. Τις διέπει μια αυτοσχεδιαστική λογική που αναγγέλλει με εντυπωσιακό τρόπο ότι τα πάντα επιδέχονται παρεμβάσεων στο νου του ακροατή. Οι εικονογραφήσεις των Gloire Carton επιζητούν το συντομότερο δυνατό την συμμετοχή του δέκτη και τον