Era poVera στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών

Η βουή της σύγχρονης πόλης και οι αγανακτισμένες κραυγές των νέων που διασχίζουν τους δρόμους της, μεταφράζ0νται μέσω τις γλώσσας του σώματος σε κίνηση και χορό και εκρήγνυνται πάνω στη σκηνή.

H ομάδα Αερίτες και η χορογράφος Πατρίσια Απέργη διαδηλώνουν το δικό τους μανιφέστο (το οποίο και μοιράζουν και σε κείμενο προκήρυξης στην είσοδο της αίθουσας) μέσα από ένα ανακάτεμα διαφορετικών στυλ χορού σε ένα μοντέρνο συλλαλητήριο ή μια εσωτερική παράσταση street art, ένα χοροθεατρικό

graffiti, με δείγματα από breakdancing, capoeira, parkour, street dance και αφρικάνικους χορούς, και συνοδεία ζωντανής electronic και indie rock μουσικής μιξαρισμένη με θορύβους της πόλης,  εξουθενωμένα αγκομαχητά και κραυγές. Πάντα κραυγές.

Σαν μια συμμορία, τα παιδιά αυτής της πόλης βιώνουν την καταπίεση, τον εξευτελισμό, τη βία, την απόγνωση, τη σύνθλιψη και την κατάθλιψη. Όταν φτάνουν ένας ένα ή όλοι μαζί γεμάτοι ελπίδα και μια ενέργεια σαν από παιδικό παιχνίδι σε μια ανύπαρκτη πια αλάνα μπροστά στο διαχωριστικό της σκηνής με το κοινό, τινάζονται από την σύγκρουση με την πραγματικότητα, στρίβουν και οπισθοχωρούν απογοητευμένοι και ηττημένοι, με σώμα σκυθρωπό και κεφάλι κατεβασμένο.

Η επαναληπτικότητα κάποιων κινήσεων μετά από τη μέση της παράστασης εξουθενώνει ψυχολογικά και πνευματικά τον θεατή, αλλά οι πιο τολμηρές (και πιο εμπνευσμένες και δημιουργικές) στιγμές της  επανάστασης τους, της χορογραφημένης πάλης και αντίστασης τον αποζημιώνουν.

Η πολυδάπανη (υποθέτω) διαφημιστική καμπάνια της παράστασης έχει φέρει την άβολη εικόνα των στραπατσαρισμένων νέων, κολλημένων με κόλλα και ταινία πάνω σε γκαραζόπορτες και τοίχους, σε όλους τους καλοφωτισμένους τοίχους του μετρο, σε κάθε γειτονιά. Έχουν φέρει την  αλήθεια της φτώχειας (το Vero μέσα από το poVero) της εποχής μας στα πιο λουσάτα ψέματα της καθημερινότητας μας.

Ανιχνεύστε μέσα στις προηγούμενες προτάσεις και κάποιο σχόλιο για το ανέβασμα της παράστασης-κατακραυγής στην υπερλουσάτη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών και για τα ακριβά εισιτήρια προορισμένα για τις λουσάτες γουνοφόρες κυρίες που μου έκαναν παρέα στις (άδειες) ακριβές πρώτες σειρές, ενώ από την γαλαρία των 15 και 10 ευρώ πίσω μας σειόταν ολόκληρο το κτίριο στο τέλος της παράστασης από τα χειροκροτήματα των νέων θεατών.

(Παράλληλα με την περίοδο των παραστάσεων, πραγματοποιούνται δύο εργαστήρια για παιδιά, το ένα από την ίδια την ομάδα  και το άλλο από τον σκηνογράφο της παράστασης)

Χορογραφία: Πατρίσια Απέργη
Βοηθός Χορογράφου: Δήμητρα Μητροπούλου
Μουσική σύνθεση: Δημοσθένης Γρίβας
Σκηνικά: Ανδρέας Κασάπης
Κοστούμια: Άγγελος Μέντης
Φωτισμοί: Νίκος Βλασόπουλος
Δραματουργία: Τζωρτζίνα Κακουδάκη
Σύμβουλος εικαστικών-θεωρητική υποστήριξη: Νάντια Αργυροπούλου
Φωτογραφία: Τάσος Βρεττός
Graphic design: Καλλίνα Κυρατσούλη
Χορεύουν: Νώντας Δαμόπουλος, Γιάννης Εμμανουηλίδης, Χαρά Κότσαλη, Μάρω Μαρμαρινού, Ιωάννα Παρασκευοπούλου, Κωνσταντίνος Ρίζος, Δημόκριτος Σηφάκης, Ηλίας