10 τραγούδια από τον James Johnston των Gallon Drunk

Παλιόφιλος, ο γερόλυκος ο James Johnston με καρδιά βουτηγμένη στο rock’n'roll, τα βρώμικα blues και την jazz. Με αφορμή την επικείμενη εμφάνιση των Gallon Drunk μαζί με τους Baby Guru στο Gagarin 205, του ζητήσαμε να

John Lee Hooker – “Shake it Baby”

Από το άλμπουμ των 60s Serve You Right To Suffer. O συνδυασμός “Hooker με μπάντα” δεν δουλεύει πάντα εξίσου καλά, αλλά αυτό είναι φοβερό. Καταπληκτικό riff, πολύ cool ρεφρέν, τι άλλο να χρειαστεί κανείς.

Charles Mingus – “Hobo Ho”

Αγαπώ πολλά του Mingus, αλλά αυτό το ξεχωρίζω στα αλήθεια. Είναι από ένα άλμπουμ δύσκολο και ασαφές, το”Let My Children Here Music”.
Άγριο, βίαιο, προκλητικό και ασταμάτητο. Το ριφ αποτέλεσε τη βάση για ένα δικό μας, κομμάτι, το Two Wings Mambo.

The Velvet Underground – “Run Run Run” 

Υπέροχο κιθαριστικό σόλο και ο “τραγανός” ήχος που έχουν καταφέρει είναι πανέμορφος.
Συχνά το ακούω πριν τα live μας.

The Rolling Stones – “I just Want To See His Face”

Λατρεύω την τρομακτική, απειλητική ατμόσφαιρα, και πρόκειται και για έναν γενικά φοβερό δίσκο. Ακόμα ένα αποτύπωμα του πρώιμου ήχου των Gallon Drunk.
Το ακούω από τότε που ήμουν 10. Ο αδερφός μου είχε το άλμπουμ, στα 70s.

Exuma – “Dambala”

Άλλος ένας δίσκος που σου σπαράζει την καρδιά, από τη δεκαετία του 70, αυτή τη φορά από την Αϊτή.
Σε πάει σε κόσμους διαφορετικούς, εξωτικούς, που σε φοβίζουν.

Suicide – “Ghost Rider”

Αυτό το riff. Τόσο απίστευτα καλή μπάντα.
Αν θέλεις να διαβάσεις πόσο εκτιμώ αυτόν τον ανυπέρβλητο δίσκο, είναι τα πάντα εδώ.

Howlin Wolf – “Smokestack Lightening” 

Όταν ήμουν στο κολλέγιο ένας φίλος μου έβαλε να ακούσω ένα παλιό ΕΡ του Howlin Wolf.
Δεν πίστευα στα αφτιά μου, τόσο μαγευτική, υπνωτιστική ένταση.

Gil Evans – “Spoonful”

Η Jazz εκδοχή τού κομματιού τού Willie Dixon έγινε διαχρονική από τον Howlin Wolf. Ο Gil Evans το τραβάει, σε μια θλίψη που ξετυλίγεται αργά, αναδεικνύοντας όλη την πιεστική αναγκαιότητα και την απελπισία του αρχικού κομματιού, ενορχηστρώνοντάς τες σε μια μεγάλης κλίμακας κινηματογραφική τραγωδία. Είναι από ένα φανταστικό άλμπουμ, το “The Individualism Of…” . Το “Out Of The Cool του Gil Evans ήταν η πρώτη φορά που άκουσα τζαζ και με άγγιξε.

Archie Shepp – “My Angel” 

Όσο πιο χαλαρή γίνεται, μια μετωπική σύγκρουση jazz και blues. Σέξι και τρελό, το πιάνο δεν απομακρύνεται ποτέ από τα πιο απλά riffs, παραμένοντας υπέροχο. Η χρήση της φυσαρμόνικας σε αυτό το κομμάτι είναι ακόμα μια μεγάλη επιρροή για τους παλιούς Gallon Drunk.

Jimi Hendrix – “Voodoo Chile”

Η αργή, μεγάλη βερσιόν από το Electric Ladyland. Τόσο τέλειος ρυθμός και μεγαλειώδης ήχος. Σαν όλα τα υπόλοιπα κομμάτια που σου είπα πριν, να ενώθηκαν σε ένα. Όπως ακριβώς πρέπει να είναι η μουσική, εντελώς ελεύθερη και ολοκληρωμένη.

Οι Gallon Drunk θα εμφανιστούν το Σά