Πάμε Κεντροαριστερά

Αλλιώς το σύστημα θα μας απορροφήσει. Ιστορική ρήση του Αννίβα διαβιώντας στις Άλπεις: «Είτε θα βρούμε τον δρόμο είτε θα τον ανοίξουμε» ταιριάζει σήμερα για τη στρατηγική της δημοκρατικής παράταξης.

Τα δημοσκοπικά ευρήματα εκπέμπουν το δικό τους αρνητικό μήνυμα στο 11%. Ανησυχητική η στασιμότητα στην εκλογική επιρροή της. Μάλιστα στην τελική ευθεία προς τις κάλπες. Φαίνεται η νέα επανεκκίνηση του ΠΑΣΟΚ

ΚΙΝΑΛ να μην έχει ακόμα βρει τον δρόμο διαβαίνοντας τις Άλπεις, του διπόλου ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ. Τα ποιοτικά στοιχεία των δημοσκοπικών μετρήσεων, ακτινογραφώντας τις προθέσεις μελών και φίλων της παράταξης, καταγράφουν μια κατάσταση, όπου οι μισοί κοιτάζουν αριστερά και οι άλλοι δεξιά. Είναι προφανές ότι η ιδεολογική πολιτική ώσμωση, η συλλογική συνείδηση της παράταξης βρίσκεται στο μεταίχμιο και αναζητά τον δρόμο της, για το που πορεύεται, ως εναλλακτική δύναμη εξουσίας: δεξιά ή αριστερά. Το κρίσιμο αυτό πολιτικό ζήτημα έχει θεωρητικό και πρακτικό ενδιαφέρον, αφού σύντομα μετά τις κάλπες θα προκύψει το μείζον θέμα της διακυβέρνησης της χώρας. Ο δρόμος της αυτόνομης πορείας που επαγγέλλεται η παράταξη προσπαθεί να συγκεράσει τις διχαστικές αυτές αντιλήψεις, δεξιά ή αριστερά, κάτω από τον ιδεολογικό πολιτικό μανδύα της σοσιαλδημοκρατίας. Φαίνεται όμως ότι δεν συγκινεί ιδιαίτερα το εκλογικό σώμα. Τουναντίον οι ψηφοφόροι αναρωτιούνται με ποιους το ΠΑΣΟΚ θα πορευτεί για να καταλάβει την Ρώμη, την εξουσία, την διακυβέρνηση της χώρας. Και ασφαλώς αυτό το ζήτημα είναι κυρίαρχο, αφού οι πολίτες προσβλέπουν στο ΠΑΣΟΚ ως δύναμη εναλλακτικής διακυβέρνησης και όχι ως ένα μικρό κόμμα διαμαρτυρίας.

Το δίπολο Ν.Δ.-ΣΥΡΙΖΑ κυριολεκτικά θα προπαγανδίζει με κάθε μέσο την αμφισημία του ΠΑΣΟΚ ούτε δεξιά, ούτε αριστερά, ούτε Μητσοτάκης, ούτε Τσίπρας. Ενδεικτικά αναφέρω: Όταν ο Ανδρουλάκης δηλώνει ότι κεντρικός στόχος είναι να ακυρώσουμε τον δρόμο της αυτοδύναμης της Ν.Δ.. Ο Μητσοτάκης προπαγανδίζει ότι το ΠΑΣΟΚ πορεύεται για διακυβέρνηση «τερατογένεσης» με ΣΥΡΙΖΑ, Βαρουφάκη κ.ά. Ταυτόχρονα ο Τσίπρας προβοκατόρικα δηλώνει, αφήνοντας μια γκρίζα ζώνη ότι η Ν.Δ. «Κάπου κρατάει τον Ανδρουλάκη και τον εκβιάζει». Με αυτό το επικοινωνιακό παιχνίδι των διλημμάτων και των εντυπώσεων οδηγούμαστε στην κάλπη. Άλλα στελέχη της παράταξης πολιτεύονται με το παραδοσιακό «αντιδεξιό» ρεύμα και οι άλλοι με το «αντισύριζα». Πιστεύω βάσιμα ότι αυτές οι διαφορετικές αντιλήψεις που δυστυχώς διευρύνονται για την άγρα ψήφων από τους υποψήφιους, καθηλώνουν σε μια νέα στασιμότητα και την εκλογική επιρροή του ΠΑΣΟΚ, ενός κινήματος, που στην επανεκκίνησή του, έφερε στην κάλπη 270.000 άτομα και γέννησε πολλές προσδοκίες. Στα κρίσιμα διλήμματα και της στρατηγικής στο δίπολο ΝΔ- ΣΥΡΙΖΑ η παράταξη πρέπει να προβάλλει πειστικές απαντήσεις. Κυρίαρχο είναι το δίλημμα της Ν.Δ., με τον Μητσοτάκη πάμε μπροστά ή με τον Τσίπρα πάμε πίσω; Αυτό το σύνθημα θα δυναμώνει στον δρόμο προς την κάλπη και στη δεύτερη κάλπη μπορεί να λειτουργήσει καταλυτικά, δημιουργώντας φυγόκεντρες δυνάμεις στο εκλογικό σώμα του ΠΑΣΟΚ. Η Ν.Δ., λέγοντας ή ασκώντας μεγάλη επιρροή στο επικοινωνιακό σύστημα, των ΜΜΕ (ηλεκτρονικό και έντυπο) μπορεί πειστικότερα να επηρεάσει την κοινή γνώμη, τόσο το εκλογικό σώμα, όσο ένα ορισμένο μέρος του εκλογικού σώματος του ΠΑΣΟΚ, με τις αντιλήψεις κοιτώ ζερβά, κοιτάω δεξιά.

Αυτό το επικοινωνιακό παιχνίδι εξυπηρετεί ταυτόχρονα και το ΣΥΡΙΖΑ, που συντηρεί το δίπολο αριστερά- δεξιά και ο Τσίπρας στοχεύει στο να γίνει ο κύριος εκφραστής της κεντροαριστεράς και της δημοκρατικής παράταξης. Αφού και ο «ανένδοτος» αγώνας του Γ. Παπανδρέου εντάχτηκε στο πολιτικό λεξιλόγιο του. Ο πολιτικός σχεδιασμός και η στρατηγική της παράταξης (την περίοδο ’63-65) πρέπει να λάβει σοβαρά υπόψη τόσο τις αντιλήψεις στο εσωτερικό του κινήματος, όσο και τις διεργασίες και τα συναισθήματα του εκλογικού κινήματος. Ορισμένες διαπιστώσεις και παρατηρήσεις μου αυτή την κρίσιμη καμπή για την παράταξη είναι αναγκαίες. Συμβολικά και ουσιαστικά το ΠΑΣΟΚ δεν έχει ακόμα ανοίξει την βεντάλια ενός νέου κύκλου για τα μεγάλα ζητήματα και την πολιτική, που αφορούν το μέλλον της χώρας. Επίσης στο εσωτερικό μας χώρο η ασφάλεια των πολιτών αποτελεί ένα εξόχως σοβαρό ζήτημα:

· Τα εθνικά θέματα και η θέση και ο ρόλος της χώρας στην ΕΕ και ιδιαίτερα στον κρίσιμο τομέα της κοινής άμυνας & ασφάλειας των ευρωπαϊκών συνόρων, των απειλών της Τουρκίας και την πολιορκημένη Κυπριακή Δημοκρατία.

· Το θεσμικό και θεματικό ιδεολογικό-πολιτικό περιεχόμενο της σοσιαλδημοκρατίας, για το βιοτικό επίπεδο των Ελλήνων την ακρίβεια, τα εισοδήματα, την αγοραστική δύναμη και το Κοινωνικό Κράτος δικαίου (εργασία, υγεία, κατοικία, πρόνοια, ασφάλιση κτλ.).

· Το πλαίσιο ενός νέου σύγχρονου παραγωγικού μοντέλου ανάπτυξης που να νοιάζεται για τον άνθρωπο, να διανέμει δίκαια τον εθνικό πλούτο.

· Το εναλλακτικό μοντέλο διακυβέρνησης, απέναντι στο επιτελικό κράτος της δεξιάς, με κεντρικές αξίες και αρχές την αποκέντρωση της εξουσίας και την ενίσχυση των θεσμών της Τ.Α. – Περιφέρειας, καθώς και της συμμετοχής των πολιτών.

· Την ενίσχυση και το ζωντάνεμα των κοινωνικών συλλογικοτήτων, επαγγελματικών και κοινωνικών για να γίνει η κοινωνία πρωταγωνιστής των εξελίξεων. Αυτός ο νέος κύκλος ιδεών μπορεί και πρέπει να διαμορφώσει τη συλλογική συνείδηση της παράταξης με κοινά ιδεολογικό-πολιτικά χαρακτηριστικά που ταιριάζουν στην ιστορία και το μέλλον της παράταξης.

· Ο αυτόνομος δρόμος της παράταξης πρέπει να απαντήσει συμβολικά και ουσιαστικά. Πάμε κεντροαριστερά και δίνουμε νέο περιεχόμενο στο σοσιαλδημοκρατικό όραμα, αλλιώς το σύστημα θα μας απορροφήσει. Ο καπιταλισμός της καινοτομίας είναι ένα μεγάλο «χωνευτήρι». Για να μην παραμείνουμε σχολιαστές των γεγονότων και πυροσβέστες στα κακώς κείμενα για την πατρίδα και την κοινωνία πρέπει να προχωρήσουμε στρατηγικά σε δημοκρατικές ανατροπές και μεγάλες θεσμικές μεταρρυθμίσεις και όχι απλές προσαρμογές στο σύστημα που αυτοσυντηρείται με την απόλυτη κυριαρχία των πολιτικό-οικονομικών και μιντιακών ελίτ σε παγκόσμιο και εθνικό επίπεδο.

Η εκλογική στρατηγική της παράταξης πρέπει σωστά να διερμηνεύσει τα συναισθήματα του εκλογικού σώματος. Στη συντηρητική πλειοψηφία κυριαρχούν αρνητικά συναισθήματα. Θυμός, οργή, απογοήτευση, αβεβαιότητα και η ελπίδα καταγράφεται με μονοψήφιους αριθμούς. Ο ΣΥΡΙΖΑ με σκληρή, συγκρουσιακή στρατηγική προσπαθεί να εκφράσει πολιτικά αυτά τα συναισθήματα που δικαίως κυριαρχούν (ακρίβεια, φτώχεια, παρακράτος, υποκλοπές κ.ά.). η ΝΔ προσπαθεί αυτά τα συναισθήματα να τα κατευνάσει με επιδοματικές πολιτικές (αυξήσεις, μισθούς, συντάξεις, κα) και χρυσές προσδοκίες για την επόμενη 4ετία. Το ΠΑΣΟΚ κάπου πάλι βρίσκεται στη μέση προσπαθώντας να πείσει το εκλογικό σώμα με θετικά προτάγματα, θεσμικά, θεματικά που αγγίζουν επίκαιρα ζητήματα που αφορούν την καθημερινότητα των πολιτών. Απουσιάζει όμως η μεγάλη εικόνα του οραματικού προτύπου που ανέφερα για να συγκινήσει το εκλογικό σώμα και να διαμορφώσει πλειοψηφικό κοινωνικό και πολιτικό ρεύμα.

Συμπερασματικά: Το ΠΑΣΟΚ πρέπει να ανοίξει τον δικό του δρόμο για να Πάμε κεντροαριστερά δίνοντας νέο περιεχόμενο στη σοσιαλδημοκρατία. Στο δίλημμα Μητσοτάκης ή Τσίπρας απαντάμε φωναχτά γιατί όχι Ανδρουλάκης; Το ΠΑΣΟΚ πρέπει να ανοίξει τη μεγάλη βεντάλια, ενός νέου κύκλου ιδεών και πολιτικών για τα μεγάλα θέματα που αφορούν το μέλλον της πατρίδας και την ευημερία των πολιτών. Με αυτήν την πολιτική ατζέντα πρέπει να ενοποιήσει τις εσωτερικές συγκρουόμενες αντιλήψεις για να διαμορφώσει συλλογική συνείδηση παράταξης. Ιδεολογικός και στρατηγικός αντίπαλος η συντήρηση και η νεοφιλελεύθερη δεξιά. Το ΠΑΣΟΚ διεκδικεί ισχυρή εντολή από το εκλογικό σώμα για μια νέα εναλλακτική πρόταση διακυβέρνησης της χώρας, με βάση τις προγραμματικές του θέσεις. Το ΠΑΣΟΚ καλείται να διερμηνεύσει σωστά τα συναισθήματα των πολιτών και να δώσει απαντήσεις στα προβλήματα και τις ανάγκες τους. Να ληφθεί υπόψη ότι ο ατομισμός κυριαρχεί ως συμπεριφορά στο εκλογικό σώμα και η συλλογικότητα, τάξης, κατηγορίας, κλάδου βρίσκεται σε διαρκή υποχώρηση. Γι’ αυτό καρποφορούν, έχουν απήχηση οι επιδοματικές πολιτικές και η κυβέρνηση τις εκμεταλλεύεται δεόντως.

Αυτά πιστεύω είναι τα διακυβεύματα και οι προκλήσεις του ΠΑΣΟΚ οδεύοντας προς τις κάλπες. Ηγεσία και υποψήφιοι βουλευτές. Στο κρίσιμο διακύβευμα πρέπει να απαντήσουμε και να δράσουμε συλλογικά: Πάμε κεντροαριστερά, αλλιώς το σύστημα θα μας απορροφήσει και θα χάσουμε μια ιστορική ευκαιρία για την επιστροφή του ΠΑΣΟΚ στη διακυβέρνηση της χώρας.

*Λουκάς Αποστολίδης, πρ. Αντιπρόεδρος της Βουλής