Μίκης Θεοδωράκης: Ο μεγάλος συνθέτης μέσα από επιστολές και ηχητικά ντοκουμέντα, ένα χρόνο μετά τον θάνατό του

«Και τώρα ένα ντουέτο: Ο Μίκης με τη μαμά του!» ακούγεται με υπερηφάνεια να αναγγέλλει ο πατέρας του συνθέτη, Γιώργης Θεοδωράκης.

Ο γιος του, ο Μίκης, παίζει στο πιάνο σιγοτραγουδώντας τους στίχους του Μάνου Ελευθερίου, με τη μητέρα του να τον συνοδεύει: «Το παλικάρι έχει καημό κι εγώ στα μάτια το κοιτώ…». Το μητρικό γελάκι ευχαρίστησης ακούγεται αχνά

«Πάμε!» δίνει το πρόσταγμα ο συνθέτης και ο ήχος των πλήκτρων στο πιάνο δίνει τον ρυθμό στην κυρία Ασπα, που δείχνει να απολαμβάνει τη στιγμή. «Μια νυχτερίδα στη σκεπή/ φυλάει το σπιτικό μου/ ποιος άραγε θα σου το πει/ να μάθεις τον καημό μου…» Οσο φθαρμένος κι αν ακούγεται ο ήχος από το βάρος τόσων δεκαετιών, η στιγμή είναι συγκινητική. Πολύ περισσότερο που σώζονται ελάχιστες ηχογραφήσεις-ντοκουμέντα με την οικογένεια του Θεοδωράκη. Δεν είναι μόνο ένας μεγάλος συνθέτης που τραγουδά, αλλά και ένας γιος με τη μητέρα του. Αλλωστε, είχε πάντα αδυναμία στην οικογένειά του. Στον πατέρα του και στην πατριωτική του στάση, που ήταν πρότυπο για εκείνον. Οπως είχε γράψει, του είχε σώσει τη ζωή «όχι μία ή δύο, αλλά δεκάδες φορές, αφού κάθε στιγμή που βρισκόμουν στο χείλος του θανάτου, η σκέψη μου πήγαινε σε κείνον και μια μυστηριακή δύναμη τον έφερνε κοντά μου ως Φύλακα Αγγελο για να με σώσει…»

Όταν τον έχασε, ένιωσε σαν να «έφυγε από μέσα μου το πιο πολύτιμο κομμάτι της ζωής μου, που ως φαίνεται μονάχα αυτός μπορούσε να μου το προσφέρει, και τότε κατάλαβα ότι ζούσα μόνο γι’ αυτόν…» Αυτό έγραψε το 2012 σε επιστολή του στην Εταιρεία Ηπειρωτικών Μελετών, η οποία αξιοποίησε το ημερολόγιο «Από την εποποιίαν του 1912. Πολεμικαί σελίδες» του πατέρα του, Γεώργιου Μ. Θεοδωράκη. Αδυναμία είχε και στη μητέρα του και βέβαια στον αδελφό του, Γιάννη.

Στις ελάχιστες ηχογραφήσεις που σώζονται με τον Θεοδωράκη και την οικογένειά του φαίνεται η αδυναμία που είχε ο συνθέτης στους γονείς του και στον αδελφό του.

Το τρυφερό ηχητικό ντοκουμέντο προέρχεται από το πολύτιμο και εντυπωσιακό σε όγκο αρχείο του συνθέτη, το οποίο από το 1997 παραχώρησε ο ίδιος στη Μουσική Βιβλιοθήκη «Λίλιαν Βουδούρη» του Συλλόγου «Οι Φίλοι της Μουσικής». Η ηχογράφηση μου θύμισε μια κουβέντα μας τον Μάιο του 2013, στην πρόβα της παράστασης «Ποιος τη ζωή μου…» στο θέατρο Badminton που επί τρεις ώρες παρακολούθησε ακούραστα.

Διαβάστε την συνέχεια στην kathimerini