Τα supercars που (πιθανότατα) ξέχασες ότι υπήρξαν- μέρος 2/10

Tatra MTX-4 RS (1990)

Το Tatra MTX-4 RS παρουσιάστηκε για πρώτη φορά τον Δεκέμβριο του 1990 και προοριζόταν να αποτελέσει το πρώτο τσεχοσλοβακικό υπεραυτοκίνητο. Έχοντας γίνει παλαιότερα γνωστή για τις πισωμήχανες λιμουζίνες της, η Tatra ξεκίνησε μια νέα πορεία μετά την πτώση του Σιδηρού Παραπετάσματος. Δεν κατασκευάζονταν περισσότερα από 100 κομμάτια κάθε χρόνο, ενώ η σχεδίαση ήταν του Bertone. Η ισχύς προερχόταν από τον ίδιο αερόψυκτο V8 των 4.0 λίτρων που τροφοδοτούσε τα προηγούμενα sedan

Tatra. Η απόδοση έφτανε τους 215 ίππους (205 στις τελευταίες εκδόσεις με τον ηλεκτρονικό ψεκασμό καυσίμου), δίνοντας στο αυτοκίνητο τελική ταχύτητα 265 χλμ/ώρα.

Monteverdi Hai (1970)

Όταν μιλάμε για σπάνια supercars, λίγα είναι πιο σπάνια από το Monteverdi Hai. Κατασκευάστηκαν μόνο δύο, με τη σχεδίαση να αποδίδεται στον αείμνηστο Peter Monteverdi. Η ισχύς προερχόταν από ένα Chrysler Hemi V8 7.0 λίτρων, ρυθμισμένο να αποδίδει 450 ίππους και να χαρίζει τελική ταχύτητα 290 χλμ/ώρα. Με κλιματισμό, δερμάτινες επενδύσεις κι άφθονη ισχύ, ήταν ένα πολυτελές supercar, θα μπορούσαμε να πούμε ότι σε φιλοσοφία κατασκευής ήταν ένας μακρινός πρόγονος της Veyron.

Venturi 400 GT (1994)

Όταν η γαλλική αυτοκινητοβιομηχανία MVS έπαψε να λειτουργεί, αναβίωσε ως Venturi με την αποστολή να κατασκευάζει γρήγορα μοντέλα μεγάλου τουρισμού, πάντα με έναν κινητήρα V6 στο κέντρο. Σχεδιαστικά έμοιαζε με F40 που έχει νυσταγμένα βλέφαρα. Η πιο ισχυρή έκδοση της Venturi ήταν η 400 GT, η οποία φορούσε έναν twin-turbo 3.0 λίτρων που απέδιδε 408 ίππους – αρκετούς για τελική ταχύτητα 290+ χλμ/ώρα και 0-100 σε μόλις 4.1 δευτερόλεπτα. Κατασκευάστηκαν περίπου μια ντουζίνα αυτοκίνητα δρόμου, αλλά αρκετές δεκάδες αγωνιστικά.

Lotec Sirius (2004)

Αν κι η Lotec ιδρύθηκε το 1962, μέχρι το 2004 επικεντρώθηκε στον μηχανοκίνητο αθλητισμό, όταν και παρουσίασε το πρώτο της αυτοκίνητο παραγωγής δρόμου (το C1000 που παρουσιάσαμε πρόσφατα ήταν ένα μοναδικό αντίγραφο). Τροφοδοτούμενο από έναν V12 6.0 λίτρων της Mercedes, βασικά ήταν το ίδιο μοτέρ με την Pagani Zonda, μόνο που εδώ φορούσε δύο τουρμπίνες Κ27 της KKK. Η απόδοση έφτανε τους 850 ίππους στις 6.000 σαλ. στους πίσω τροχούς, αλλά αν είχατε αρκετά μεγάλο πορτοφόλι, η Lotec πρόσφερε την επιλογή των 1.200 ίππων και μάλιστα με κοντύτερη τελική σχέση μετάδοσης για ταχύτερες ρεπρίζ. Πόσο ταχύτερες πια; Με βάρος 1.390 κιλά, έφτανε τα 400 χλμ/ώρα, αν και κανείς δεν το πιστοποίησε ποτέ.

Maserati Chubasco (1990)

Όταν η Chubasco παρουσιάστηκε επίσημα σε μια συνέντευξη Τύπου τον Δεκέμβριο του 1990, υποστηρίχθηκε ότι θα αντικατόπτριζε τη νέα σχεδίαση των Maserati. Μετά τη λιτή Biturbo, η Chubasco με τον κινητήρα στο κέντρο θα ήταν κάτι εξαιρετικά συναρπαστικό από ένα από τα πιο ιστορικά ονόματα της αυτοκίνησης. Η ισχύς προερχόταν από έναν V8 3.2 λίτρων με δύο turbo από τη Shamal, ικανό για 430 ίππους. Η Maserati μίλησε με ενθουσιασμό για επιδόσεις και πρόσφυση που θα συγκρινόταν με τα μονοθέσια της F1 της εποχής (σας θυμίζει το Chaos του Πανόπουλου;) κι υπολόγισε ότι δε θα κατασκευάζονταν περισσότερα από 450 αυτοκίνητα συνολικά, με ρυθμό 150 ετησίως. Τελικά, σε απόλυτη αντιστοιχία με τον Πανόπουλο, δεν έφτιαξαν κανένα, καθώς το project ακυρώθηκε μόλις έξι μήνες αργότερα, έχοντας κατασκευάσει μόλις ένα στατικό πρωτότυπο.

Συνεχίζεται…

The post Τα supercars που (πιθανότατα) ξέχασες ότι υπήρξαν- μέρος 2/10 appeared first on CarTalk.gr.