Opel Crossland 1.2T GS Line ΜΤ6

Άτιμα ψευτοτζιπάκια, έχετε κατακλύσει την αγορά και σαρώνετε τα πάντα στο πέρασμά σας. Λογικά κάπως έτσι θα ένιωθαν κι οι Αιγύπτιοι όταν πλάκωσαν οι ακρίδες: παραδοσιακές κατηγορίες όπως τα sedan και τα station φυτοζωούν, ενώ τα πιο θιγμένα είναι τα πολυμορφικά. Μοντέλα που σχεδιάστηκαν εξαρχής με γνώμονα τους χώρους και την πρακτικότητα, τα έχουν βρει μπαστούνια με τα SUV και τα crossover. Παρ΄ ότι και στα πολυμορφικά

μπαινοβγαίνεις ίσιος και δε χρειάζεται να σκύβεις, παρ’ ότι επίσης κάθεσαι ψηλά κι έχεις καλή ορατότητα, υστερείς πολύ σε στιλ. Ένα πολυμορφικό αντανακλά ότι ο κάτοχός του κουβαλάει πολλές νταμιτζάνες λάδι επιστρέφοντας από το χωριό, ενώ μια φορά είχε βοηθήσει και τον ξάδελφό του τον Λάκη στη μετακόμιση από το Μπραχάμι στη Δραπετσώνα.

υστερούν σε στιλ σε σχέση με τα crossover και τα SUV αλλά υπερτερούν σε ουσία

Την ίδια στιγμή, τα SUVλάκια βροντοφωνάζουν λασπωμένα περάσματα στην Πίνδο κι ατρόμητο οδηγό, ακόμα κι αν έχουν μόνο μπροστινή κίνηση και ζορίζονται στα νερά που μαζεύει η παραλιακή στη Βούλα. Κάπως έτσι, Renault Scenic, Volkswagen Touran και Citroen C4 Grand SpaceTourer μάς αποχαιρετούν σιγά-σιγά, αφού οι πωλήσεις τους δε δικαιολογούν την ξεχωριστή γραμμή παραγωγής. Δε βγάζουν τα χρήματά τους, ο κόσμος τούς έχει γυρίσει την πλάτη. Το Scenic μάλιστα θα ξαναγυρίσει, αλλά δε θα είναι πια πολυμορφικό.

Κι είναι κρίμα, γιατί τέτοια ακριβώς μοντέλα χρειαζόμαστε. Το θυμηθήκαμε με το μικρό Crossland, ένα μοντέλο που δεν το βάζει το μάτι σου, αλλά κάθεται κουτί στις ανάγκες του μέσου Έλληνα αναφορικά με την χωροταξία του. Με ύψος 1.93 και τριψήφιο αριθμό κιλών, είναι επίτευγμα όταν κάθομαι πίσω μου χωρίς να ακουμπούν γόνατα στο μπροστινό κάθισμα και κεφάλι στην οροφή. Κι όμως, σε τούτο δω το πιτσιρίκι (που το λες ένα μόλις κλικ μεγαλύτερο από μοντέλο πόλης), καθόμουν πολύ άνετα. Την ίδια στιγμή, ο χώρος αποσκευών ήταν πολύ ικανοποιητικός για ένα όχημα με μήκος 4.230 χιλιοστά, το οποίο είναι όσο μακρύ θες για να παρκάρεις ως άνθρωπος στο αστικό περιβάλλον. Το στενό αμάξωμα μπορεί να του δίνει στενόμακρη κοψιά και να μην κολακεύει στο μάτι, αλλά λύνει τα χέρια στους ελιγμούς στα στενά. Τα μοντέλα τελευταία όλο και φαρδαίνουν και το καταλαβαίνεις όταν βρεθείς σε κάποιο που είναι ένα κλικ πιο στενό, αφού απολαμβάνεις πρωτόγνωρη ευελιξία. Βέβαια, αυτό σημαίνει ότι πίσω θα κάτσουν δύο ενήλικες κι όχι τρεις, αλλά σε πόσους χρειάζεται τακτικά κάτι τέτοιο;

παλιό καλό ορθόδοξο πολυμορφικό: φτιάχτηκε για να προσφέρει χώρους, αν και σε διαστάσεις το μπερδεύεις και με μοντέλο πόλης

Το Crossland είναι αρκετά ξεκάθαρο με τις προθέσεις του. Από την αρχή που θα το οδηγήσεις, σου ξεκαθαρίζει σταράτα ότι δεν έχει τον παραμικρό σπορτίφ προσανατολισμό, άσχετα με το τι υπαινίσσεται το εξοπλιστικό πακέτο GS Line, με τα όμορφα κόκκινα σιρίτια και τις μαύρες 17άρες. Αντιθέτως, η ανάρτηση είναι εξαιρετική στην απορρόφηση των κακοτεχνιών κι ώρες-ώρες, νομίζεις ότι οδηγείς γαλλικό μοντέλο. Συμπλέκτης και κιβώτιο είναι βούτυρο στις καθημερινές αλλαγές (είπαμε, όχι καρφωτές εδώ) κι ενώ ποτέ δε θα ανεβοκατεβάσεις σχέσεις έτσι για την απόλαυση, το σασμάν λειτουργεί τόσο μαλακά και ξεκούραστα, που κατά τη διάρκεια της εβδομάδας της δοκιμής, πολλές φορές βαριόμουν να πατήσω συμπλέκτη κι άλλαζα ταχύτητες συγχρονίζοντας τις σαλ. Προφανώς αυτό γίνεται σε όλα τα κιβώτια, αλλά σε ελάχιστα τόσο απαλά κι αβίαστα κι αγόγγυστα, ώστε να το επιχειρώ σε καθημερινή βάση.

παράξενο σχήμα λαβής (και δεν έχω καμιά μικρή παλάμη) αλλά απροβλημάτιστη λειτουργία

Γενικώς, το μικρό Opel σού φτιάχνει την καθημερινότητα. Υπερβολικά άνετο και ξεκούραστο, ευέλικτο κι εύκολο στο παρκάρισμα, σε απασχολεί ελάχιστα κι αυτό είναι μεγάλο προσόν σε μια αγχώδη καθημερινότητα. Το μόνο που σου μένει να γκρινιάξεις είναι η πολύ μακριά τελική σχέση μετάδοσης. Σε αναγκάζει σε πολλά κατεβάσματα εκεί που θα περνούσες με μία πάνω (σε εκείνη τη στροφή που μπαίνεις με 35-40 και κανονικά περνάει με 3η χαμηλά, σε εκείνο το ΣΤΟΠ που έχει ορατότητα και δε χρειάζεται να σταματήσεις τελείως, όπου κανονικά περνάει με 15-20 και 2α). Για να καταλάβετε πόσο μακρύ είναι, η 3η σκάει στα 140 χλμ/ώρα, το περιμένεις από το RS7 αλλά όχι από ένα ανέραστο οικογενειακό 1.200 κυβικών. Η 6η δίνει σχεδόν 50 χλμ/ώρα ανά 1.000 σαλ. Πολλές φορές βρέθηκα να έχω μία σχέση πάνω, οι σαλ να πέφτουν χαμηλά και το μοτέρ να αρχίζει να τραντάζεται, τρικύλινδρος γαρ.

Κατά τα άλλα, το μοτεράκι είναι συμπαθητικό. Γεμίζει σωστά από χαμηλά (όσο του επιτρέπει το θεόμακρο κιβώτιο, αμάν αυτοί οι ρύποι), ψυχωμένο κι ορεξάτο. Φασαριόζικο όταν είσαι τέρμα γκάζι, που εντάξει, εδώ δεν ενοχλεί πολύ γιατί σπάνια οδηγείς έτσι, δε σε εμπνέει το αυτοκίνητο. Όμως, στα υπόλοιπα μοντέλα που φοριέται, θα θέλει προσεγμένη ηχομόνωση για να μη δημιουργεί θέμα. Δεν μπορώ να φανταστώ ότι σε μια ευγενικών τρόπων DS4 θα ακούγεται έτσι.

εδώ μπορείς να κάνεις λίγη φασαρία, αλλά στα (ακριβότερα) αδερφάκια σου να είσαι πιο ήσυχος

Οι καλοί τρόποι του Crossland ξεχνιούνται όταν πατάει στο χώμα, η χωμάτινη απόδοσή του εξαντλεί κάθε δικαιολογία για να πας σε crossover κι όχι σε τούτο ‘δω το πολυμορφικό. Υπάρχει μια συγκεκριμένη ανηφόρα κοντά στο σπίτι μου, περίπου 100-120 μέτρα, σταθερής κλίσης με εξαίρεση το τελευταίο κομμάτι της ανηφόρας, όπου η κλίση αυξάνεται. Κάθε όχημα δοκιμής με έστω ελάσσονα χωμάτινο προσανατολισμό περνάει από το βασανιστήριό της. Περίμενα να φτάσει το πολύ μέχρι τη μέση. Επιλέγοντας την επιλογή Λάσπη στο IntelliGrip (οι υπόλοιπες είναι Νορμάλ, Χιόνι, Άμμος και ESP για ύπνο), ανέβηκε με άνεση που μου θύμισε το προσθιοκίνητο Compass (αυτό είναι κομπλιμάν, μιλάμε για Jeep παρακαλώ). Επιχείρησα να σταματήσω ακριβώς εκεί που άλλαζε η κλίση, για να το δυσκολέψω. Μέσα σε μια ομοβροντία τριγμών από τα τακάκια που πάλευαν να φρενάρουν τον κάθε ατίθασο τροχό, μπόλικης σκόνης (τέτοια εποχή, το χώμα έχει γίνει πούδρα) κι αλαλαγμών από το πλήρωμα που πάλευε έντρομο να κλείσει τα ηλεκτρικά παράθυρα, το Opelάκι ανέβηκε παρά τα εντελώς δρομίσια Turanza T005 χωρίς να κάνει κιχ. Δεν του το είχα.

ανέβηκε παλικαρίσια και κατέβηκε ξεκούραστα, χάρη στο hill descent που κρατά σταθερή ταχύτητα στην κάθοδο, χωρίς εσύ να κάνεις τίποτα

Αν αγόραζα ένα για την αφεντιά μου, στην πρώτη αλλαγή ελαστικών, θα πήγαινα οπωσδήποτε σε κάποια πιο χωμάτινη χάραξη. Έτσι κι αλλιώς, στην άσφαλτο δε θα το κυνηγήσεις ιδιαίτερα, οπότε θα ανεχτείς τη σχετική επιβάρυνση στην ενεργητική ασφάλεια. Με 170 χιλιοστά από το έδαφος, μαζεμένο μεταξόνιο, κοντούς προβόλους και τσαμπουκαλίδικη συμπεριφορά εκτός, είναι κρίμα να μην επιδιώξεις το κάτι παραπάνω. Προφανώς δε μετατρέπεται σε τετρακίνητο Vitara, αλλά θα ικανοποιήσει τις ήπιες επιδιώξεις του μέσου αγοραστή. Να κατέβει στη λίγο πιο ψαγμένη παραλία, να ανέβει σε εκείνο το ξωκλήσι στο χωριό, να το βάλει στην κροκάλα του Υμηττού χωρίς να φοβάται να σκίσει το λάστιχο. Αλλά μιας κι εγώ φοβόμουν (δεν έχει και ρεζέρβα το άτιμο), πήγαινα σιγά στα πολύ σπαστήρια, με αποτέλεσμα να με δυσκολεύει η πολύ μακριά 1η, πολλές φορές κινδύνευε να μου σβήσει.

στην κροκάλα του Υμηττού, θα ήταν ευπρόσδεκτο ένα λαστιχάκι πιο ψηλοπρόφιλο και πιο ανθεκτικό στα σκισίματα. Και μια ρεζέρβα στο πορτ-μπαγκάζ επίσης

Κι αφού θα έβαζα πιο χωμάτινα ελαστικά, ίσως επέλεγα και 55άρι (από 50άρι) προφίλ, γιατί στο χώμα κοπανούσε κάμποσο, ειδικά ο ημιάκαμπτος. Γενικώς το περιμένεις πιο άνετο, επηρεασμένος από την εικόνα που δίνει στην άσφαλτο, αλλά τελικά σε διαψεύδει.

να ποιος φταίει που κοπανάει λίγο εκτός δρόμου. Εμ, θέλαμε λούσα στην άσφαλτο, όλα εδώ πληρώνονται

Αυτοκίνητο ουσίας λοιπόν το μικρό της Opel. Διαπρέπει σε χώρους, ευκολία οδήγησης, άνεση ανάρτησης, αν το γκαζώσεις πάει σβέλτα αλλά δε σε προδιαθέτει για κάτι τέτοιο. Πάντως, έχει το γκάζι για να ταξιδέψει και να προσπεράσει απροβλημάτιστα. Σε έναν ιδανικό κόσμο, θα συνδύαζα το αμάξωμά του (με τα τόσα καλά του, υπολογίστε και τη χαριτωμένη εμφάνιση μέσα σε αυτά) με τη μετάδοση ενός υβριδικού Yaris ή Jazz. Θα έκαιγα 4-4.5 λίτρα (αντί για 6.5 με ήρεμη οδήγηση χωρίς κλιματισμό, μέσα Μαΐου γαρ), θα συμπλήρωνε ιδανικά τον αγχολυτικό του χαρακτήρα και βέβαια, δε θα παρέλειπα το adaptive cruise control με λειτουργία stop&go για το μποτιλιάρισμα. Επίσης, θα του ταίριαζε κι η ηλεκτροκίνηση (με 136 ίππους και 50άρα μπαταρία) που έχει φωλιάσει στο Corsa και στο Mokka. Θεωρώ ότι εδώ είναι πιο ταιριαστή σε χαρακτήρα σε σχέση με τα δύο ομόσταυλα.

κάτω από την ομπρέλα της Stellantis, θα του άξιζε μια αμιγώς ηλεκτρική έκδοση

Μπορώ να το φανταστώ σε πολλές χρήσεις. Είναι ιδανικό για πρώτο αμάξι μιας οικογένειας που έχει μέχρι δύο παιδιά και θα προτιμήσει το ευκολότερο παρκάρισμα από το να κουβαλάει τον αγλέορα μαζί της. Είναι ιδανικό για δεύτερο, να το έχει η μητέρα όλη την ημέρα στα διάφορα δρομολόγια και το βράδυ να το παίρνει ο μεγάλος γιος της οικογένειας για τσάρκα (ε, ο μπαμπάς δεν αποχωρίζεται το καμάρι του) και να μην τρέχει καθόλου, αφού θα ξενερώνει τη ζωή του στο τιμόνι.

Το μόνο που δεν μπορώ να φανταστώ είναι ότι οι τιμές θα παραμείνουν στα ύψη, όπως συμβαίνει σήμερα. Ή θα πέσουν σε βάθος χρόνου ή θα αναγκαστούμε να προσαρμοστούμε στα νέα δεδομένα. Όπως συμβαίνει και με πλείστα μοντέλα της ελληνικής αγοράς, το Crossland τσίμπησε περί τα πέντε χιλιάρικα με τις πρόσφατες ανατιμήσεις και πλέον είναι πολύ ακριβό, ειδικά μάλιστα από τη στιγμή που δεν ξεχειλίζει από εξοπλισμό (απουσιάζει το adaptive cruise control, η ειδοποίηση τυφλού σημείου, ενώ η κάμερα είναι μικρή και δε βλέπεις και τόσα).

καλοφτιαγμένο με καλή ορατότητα προς τα έξω, η κόκκινη φάσα δίνουν νεανίζοντα τόνοτο αυτό και στις πόρτες. Σκληρά πλαστικά όμως για όχημα των 25+ χιλιάδωνδεν είναι διόλου διακοσμητικό. Κάνει δουλίτσα και θα το εκτιμήσεις αν το εμπιστευτείςαυτό είναι οικογενειακό! Εύκολα προσβάσιμα isofix, πόρπες ζωνών που συνδυάζονται σωστά με τα παιδικά καθίσματαλίαν ικανοποιητικός ο χώρος αποσκευών για το μήκοςδιόλου ικανοποιητικό το infotainmentτο ίδιο ισχύει και για την κάμερα. Ελάχιστη βοήθεια παρέχειμάλλον το πρώτο όχημα που δοκιμάζουμε, όπου το κλειδί έμπαινε κανονικά στη μίζατου λείπει το adaptive cruise controlεύκολα κι εργονομικά χειριστήριαστη μεριά του συνοδηγού, το ταμπλό τραβιέται μπροστά για περισσότερη ευρυχωρία. Δυστυχώς δεν μπορεί να κάνει κάτι για να ανανεώσει την γκαρνταρόμπα του συνοδηγούνέα σχεδιαστική ταυτότητα της Opel: από τα ομορφότερα μουτράκια εκεί έξωπάει και στα χώματα, μην το φοβάστε!

The post Opel Crossland 1.2T GS Line ΜΤ6 appeared first on CarTalk.gr.