Colache: spicy κολοκύθα με καλαμπόκι και πιπεριά

Συνταγή με αφορμή το πορτοκαλί, μια και πρώτη φορά είδα στην Αθήνα να κυκλοφορούν σε διαδήλωση πανό σ’ αυτό το χρώμα (χθες από το νεοσύστατο κόμμα ‘Δημιουργία ξανά’), που είναι απ’ τα αγαπημένα μου (χρώματα) και ως ενδιάμεσο (μια και προκύπτει από το κόκκινο και το κίτρινο) θεωρείται θερμό, το χρώμα που εμπνέει, διεγείρει την δραστηριότητα, την όρεξη και ενθαρρύνει την κοινωνικοποίηση.

Είναι το χρώμα των ιδεών και της φαντασίας, αντικαταθλιπτικό

αλλά και χρώμα της θρέψης. Αν και ισορροπημένο ανάμεσα στο πάθος και την τρυφερότητα, λέγεται πως, περισσότερο από τα άλλα χρώματα, εκφράζει μια δυνατή θετικότητα ή αρνητικότητα δηλώνοντας αγάπη ή μίσος.

Πορτοκαλί είναι επίσης το χρώμα του Sacral Chakra (ιερό τσάκρα, γνωστό και ως Svadhisthana και -για να σας εντυπωσιάσω εύκολα- στα σανσκριτικά με την γοητευτική γραφή τους δείχνει έτσι: स्वाधिष्ठान). Το ιερό τσάκρα λοιπόν, συνδέεται με τα γεννητικά όργανα και το αναπαραγωγικό σύστημα, όπου ανοίγοντάς το απελευθερώνεται η γονιμότητα και η έμφυτη δημιουργικότητα. Είναι επίσης το εθνικό χρώμα της Ολλανδίας, του συλλογικού ασυνείδητου, της Καλιφόρνιας (CA) και του celebrity iron-chef Mario Batali.

Στην Κίνα και στην Ιαπωνία συμβολίζει την ευτυχία και την αγάπη ενώ στον χριστιανισμό την …λαιμαργία! Το αισιόδοξο πορτοκαλί που είναι το συμπληρωματικό του μπλε στο φάσμα των χρωμάτων, δημιουργεί διάθεση για νέες εμπειρίες, εμπνέει εμπιστοσύνη και επιταχύνει την ανάπτυξη του φυτικού βασιλείου. Θα θυμάστε ίσως το περίφημο ‘Follow me, don’t follow me/I’ve got my spine, I’ve got my orange crush…» των R.E.M. ή το πιο ζόρικο «Orange Rolls, Angel’s Spit» των Sonic Youth, κι αν όχι πατήστε στα λινκ, υποθέτω πως τουλάχιστον το πρώτο θα σας αρέσει (και το βάζω εδώ).

Aυτά μου ήρθαν κατά νου με τα καλοτυπωμένα πορτοκαλί πανό που είδα χθες στο κέντρο της πόλης και παρότι το όνομα του χρώματος οφείλεται προφανώς στο πορτοκάλι, εδώ η μεξικάνικη συνταγή έχει να κάνει με το μεγαλύτερο φαγώσιμο που υπάρχει στους ίδιους τόνους και είναι η κολοκύθα.

Η κολοκύθα αποτελεί τρόφιμο από το 5.000 π.Χ. Μαζί με το καλαμπόκι, τα φασόλια και το κακάο ανήκε στα βασικά τρόφιμα των Αζτέκων, η κουζίνα των οποίων κατατάσσεται πλέον στις πλούσιες της εποχής, μια και η μαγειρική της πολυπλοκότητα προκύπτει από τον εξαιρετικά μακρύ κατάλογο των καρυκευμάτων και αρτυμάτων που χρησιμοποιούσαν με την σοκολάτα (Oxford Companion to Food, Alan Davidson [Oxford University Press, 1999, σελ. 44).

Διάφορες ποικιλίες κολοκύθας ήταν κοινές, οι σπόροι της μάλιστα καταναλώνονταν με αρκετούς τρόπους (ψημένοι, αλεσμένοι κ.λπ.). Στους συνδυασμούς, μια μεγάλη ποικιλία από πιπεριές τσίλι έδινε γεύση στο φαγητό (The Aztecs, Michael E. Smith, Blackwell-Oxford, 1996, σελ. 66).

Το colache είναι ένα μεξικάνικο μαγειρεμένο συνοδευτικό πιάτο λαχανικών, που έχει τις ρίζες του στην Αζτέκικη κουζίνα. Γίνεται κυρίως με κολοκύθα, καλαμπόκι, πράσινη πιπεριά και ντομάτες αλλά μπορούν επίσης να προστεθούν πράσινα φασολάκια και στην καλοκαιρι