Γυναικεία Λογοτεχνική Συντροφιά (συλλογικό έργο): «Συντροφιά μ’ ένα βιβλίο»

Θα μπορούσες να έχεις γεννηθεί σε έναν κόσμο χωρίς βιβλίο. Να μην έχεις μυρίσει χαρτί. Ή να μην είχες διαβάσει μια γραμμούλα. Θα ζούσες. Θα ήταν μια άλλη ζωή, βέβαια. Θα μπορούσες να μην είχες γελάσει με μια αστεία ιστορία ή να μην είχες δανείσει το αγαπημένο σου μυθιστόρημα στον καλύτερό σου φίλο.

Θυμάσαι που έγραψες τρεμάμενα το τηλέφωνο του πρώτου σου έρωτα στο εσώφυλλο και έσπασε το στιλό; Θυμάσαι την αφιέρωση της δασκάλας σου στην Τρίτη Δημοτικού, που σου έκανε δώρο τους άθλους του Ηρακλή; Και η νονά που επέμενε να σου αγοράζει κάθε Χριστούγεννα

ένα βιβλίο του Ιουλίου Βερν. Και όταν έκλεισες το πρώτο ερωτικό σου ραντεβού στο Φεστιβάλ Βιβλίου στο Ζάππειο και εκείνη δεν ήρθε… αχ ναι, και εκείνο το κατοστάρικο το είχες ξεχάσει μέσα στη νουβέλα το καλοκαίρι όταν έπινες κρασάκι. Το βρήκες τον χειμώνα, όταν κατέβαζες τα πουλόβερ και μάζευες τα καλοκαιρινά ρούχα. Μα τι σκεφτόσουν! Δεν είχες έναν σελιδοδείκτη και έτσι κρατάς το κατοστάρικο γελώντας (γιατί πόσα κατοστάρικα έχεις μέσα στα βιβλία, θα ψάξεις αύριο στη βιβλιοθήκη – δεν το κάνεις ποτέ). Του χρόνου, καλά να είμαστε. Σβήνεις τα φώτα και τα βιβλία δε μιλούν, τα βιβλία τραγουδούν τη ζωή σου. Αυτά που υποσχέθηκαν μια νέα ζωή και σου είπαν ψέματα, αυτά που σου τραγούδησαν τον πόνο σου και αυτά που τίποτε δεν σου υποσχέθηκαν αλλά σου πήραν όλη τη ζωή σου και ποιος θα σ’ τη φέρει πίσω τώρα…

Στα βιβλία τα δικά σου και των άλλων ήσουν παρών. Στα βιβλία που έκλεψες, ήσουν παρών. Στα βιβλία που δάνεισες, πάλι παρών. Τα βιβλία δε γράφουν απουσίες, μόνο παρόντες. Οι διαδρομές που ωρίμασες και έπαιξες ανέμελα έγραψαν το όνομά σου στις σειρές των γραμμάτων. Κρατούσες το βιβλίο και ήταν άρρωστη. Χιλιάδες νύχτες το διάβαζες μέχρι που φτερούγισε η ψυχή της.

Κρατούσες το βιβλίο και το τύλιξες σε περιτύλιγμα κόκκινο, γιατί σ’ το είχε μάθει η γιαγιά σου.

Ανέβηκες πάνω στα βιβλία να δεις την παράσταση του Καραγκιόζη απέναντι στο γκαράζ του θείου Τάκη και ήσουν μόνο πέντε χρονών.

Του έφερες το βιβλίο στο κεφάλι και του ζήτησες διαζύγιο. Το καρούμπαλο βασίλεψε και μαζί βασίλεψε και η έγγαμη ζωή στα Κάτω Πατήσια.

Και τότε που έσκισες το βιβλίο της ξαδέρφης που σου χάλασε την κούκλα σου; Καλά της έκανες! Να πάει να χαθεί!

Μετρούσες κάθε βράδυ τα παραμύθια στο πάνω συρτάρι και πάντα έβγαιναν μονός αριθμός, εννιά, δεκαεπτά, είκοσι ένα, και ποτέ ζυγός αριθμός. Πότε θα τα ζευγαρώσω; έλεγες. Και ήξερες από παιδί πως το ζευγάρωμα είναι δύσκολο και σου φαινόταν πάντα τόσο ακατόρθωτο.

Συντροφιά με ένα βιβλίο τα έκανες όλα. Και τώρα πώς σου φαίνεται αυτό; Μια αιωνιότητα βιβλίων σού τρώει την ψυχή ή σ’ τη σώζει; Ευλογητάρι είναι τα βιβλία σου κι οι δαίμονες ας χορεύουν. Στον άχρονο χρόνο των βιβλίων, η Γυναικεία Λογοτεχνική Συντροφιά σιγοτραγουδώντας για το βιβλίο, ως δώρο ζωής για όποιον μπορεί να το βιώσει, την Παγκόσμια Ημέρα Παιδικού Βιβλίου έφερε στο φως τη συλλογή 54 συγγραφέων και εικονογράφων, που αθόρυβα έγραψαν στιγμές μεταξύ πραγματικότητας και ονείρου, στιγμές χαράς, επιθυμιών, πόνου και θλίψης, νοσταλγίας και αγάπης για το βιβλίο.

{jb_quote}Όλα τα διηγήματα εδώ έχουν κέντρο το παιδί και τη γιορτή του βιβλίου μέσα από τις προσωπικές μας ιστορίες, τις ιστορίες των άλλων, των προγόνων μας και των σύγχρονων, αυτές που μοιράστηκαν μαζί μας με σθένος και ακόμη όσες ήταν φαντασιακές.{/jb_quote}

Για όλους εμάς που δεν μπορούμε να φανταστούμε τη ζωή μας χωρίς το βιβλίο κι ας έχουμε απέναντι τα τάμπλετ των παιδιών, κι ας γεμίζουμε με λέξεις σελίδες και χαρτιά… ένα ποίημα πάνω στο τραπέζι της κουζίνας, ένα στιχάκι δίπλα στον καζαμία, να ένα βιβλίο με νανουρίσματα τώρα που γέννησες, μα πώς γίνεται η σκυλίτσα να διαβάζει παραμύθια, πάλι η κόρη μου κοιμήθηκε αγκαλιά με τα βιβλία της, κόκκινη κλωστή δεμένη, το παλιό βιβλίο που έχασε τις σελίδες να ξέρεις είναι μέσα στο μπαούλο, στο δάσος ξέχασες το παραμύθι για τη γάτα που χόρευε στην πανσέληνο, το βιβλίο τσέπης γιατί το έβαλες στη βαλίτσα την μπλε; Μερικά βιβλία είναι για φάγωμα, άλλα είναι πανάκριβα και έχουν σκληρό εξώφυλλο και κοίτα μερικά πολύχρωμα πώς ταξιδεύουν, τα βιβλία με τις ερωτικές επιστολές του ποιητή είναι στο παταράκι στον τρίτο διάδρομο αν θες να διαβάσεις, είπε η βιβλιοθηκονόμος. Τα παλιά βιβλία μυρίζουν μόνο «παλιά βιβλία», το έχετε προσέξει; Δηλαδή αυτή είναι μια κατηγορία μοναξιάς από μόνη της. Πώς λέμε αξέχαστη η μωρουδίλα, το καρπούζι και το ούζο;

Και τώρα που το σκέφτομαι, η φράση «κλείσε το βιβλίο» είναι μια φράση που δύσκολα ακούς από τις μαμάδες! Μάλλον το ανάποδο ακούγεται στις γειτονιές… Άνοιξε κανένα βιβλίο, παιδάκι μου! Ανοίγεις ένα βιβλίο και οι λέξεις ακούγονται και γίνονται χείμαρρος που κάνουν κατάληψη στα παιδικά και εφηβικά δωμάτια, στους νεανικούς και εφηβικούς εγκεφάλους, στις μεγάλες και τις μικρές μας στιγμές, στις ψεύτικες και τις αληθινές, σε αυτές που ορίζουμε χωρίς αυτά και στις στιγμές που η ζωή μας αντέγραψε την ιστορία του ήρωα.

Μα τι ρωτάς πώς σώθηκα τότε στην καταιγίδα; Μην το πεις πουθενά, αλλά αν διαβάσεις το κεφάλαιο 3 στο Γέρο και τη Θάλασσα, δεν θα το πιστεύεις ότι από εκεί το θυμήθηκα και ναι βρε, μη γελάς! Δεν έχει πλάκα! Έκανα ό,τι έκανε! Παναγία μου, μεγάλη σου η χάρη!

Βιβλία που πέφτουν από τα δέντρα και βιβλία μέσα στο ποτάμι και μπαλόνια που πετούν μαζί με παραμύθια και αστερόσκονη, ένα καπλάνι ξεπηδά από τις σελίδες, στον πλανήτη του Μικρού Πρίγκιπα φύτρωσε ένα δέντρο και μια γάτα στέκεται σκεπτική, η γιαγιά είχε τη δική της γιαγιά να της διαβάζει παραμύθια και ένα βαπόρι ξεκινά από το λιμάνι, οι εικόνες των διηγημάτων στο Συντροφιά με ένα βιβλίο σε γυρίζουν πίσω σε σελίδες διηγημάτων ίσως του 1980. Ένα αλφαβητάρι λογοτεχνικών κειμένων. Μικρά σχέδια που μιλούν στην ψυχή και αγκαλιάζουν όλο το περιεχόμενο των κειμένων. Όλα τα διηγήματα εδώ έχουν κέντρο το παιδί και τη γιορτή του βιβλίου μέσα από τις προσωπικές μας ιστορίες, τις ιστορίες των άλλων, των προγόνων μας και των σύγχρονων, αυτές που μοιράστηκαν μαζί μας με σθένος και ακόμη όσες ήταν φαντασιακές – κλείνω με αυτές τις γραμμές.

Από όλες τις απαντήσεις που θα ’δινε κανείς στην ερώτηση «Από τι είναι φτιαγμένος ο άνθρωπος;», οι οποίες θα μπορούσαν να είναι «κατά 70% από νερό», «από χώμα και νερό, σύμφωνα με τη Γένεση, το βιβλίο της Δημιουργίας», «από σάρκα και οστά, όπως διαπιστώνουμε όλοι», «από σάρκα, οστά και ψυχή»… στη Σοφία άρεσε περισσότερο αυτό που είχε διαβάσει κάποτε, «πως είμαστε φτιαγμένοι από ιστορίες».

Συντροφιά μ’ ένα βιβλίο
Συλλογικό έργο
Συγγραφείς και εικονογράφοι από τη Γυναικεία Λογοτεχνική Συντροφιά
Ελληνοεκδοτική
σ. 176
ISBN: 978-960-563-479-7
Τιμή: 9,45€