«Έναν σωσία βλέπω, όμως πρωτόγνωρο» του Αγαθοκλή Αζέλη

ΕΠΑΝΑΛΗΨΗ

Μπαινοβγαίνουν οι Γενάρηδες
Με σειρά προτεραιότητας
Στο χοτ σποτ υφίστανται
Κεκανονισμένο σωματικό έλεγχο
Μα όλο και κάτι κατορθώνουν
Ανεπιθύμητο να το περάσουν
Ενώ άλλοι ακαίρως
Παραβιάζουν την ουρά
Έτσι λαθραία κάποτε αταυτοποίητος
Εισήγαγε νωπή την απουσία σου
Σε σάκο λήθης παρενδεδυμένη

ΤΕΛΟΣ ΚΙ ΑΡΧΗ

Ξημερώνει η τελευταία ημέρα του χρόνου
Σηκώνομαι πριν την ανατολή
Μήπως αιφνιδιάσω τον δημιουργό με νυχτικό
Και δω αδιαμόρφωτη από κείνον

τη ζωή μου
Όμως τον βλέπω να ’ρχεται να με προϋπαντήσει
Τα λόγια του είναι ηχηρές οι πρώτες μου επιθυμίες
Διαβάζει την καλημέρα μου
Τα ημίφωτα τοπία με προοπτική μεσουρανήματος
Ψιθυρίζει σταθερά τις ευχές μου σε βεβαιότητες
Γίνεται η πρωινή προσευχή
Με την γεύση καφέ και την δύναμη αρθρώσεων
Σηκώνει την σκέψη μου σε σώμα
Του δίνει κίνηση και προγραμματισμό
Ποιος είσαι, αλήθεια; του φωνάζω
Ποιος είσαι, αλήθεια; απαντά
Ησυχάζω, τον κοιτάζω
Έναν σωσία βλέπω, όμως πρωτόγνωρο
Φτιαγμένο από τα πιο ευγενή υλικά
Βαφτίζει άνθη με γυναικεία ονόματα
Τους χαρίζει χρώματα και ιδιότητες
Κατασκευάζει ειδικά σχοινιά
Για ν’ απελευθερώσει τις μαριονέτες
Γράφει και με υποδέχεται ιδεατό αναγνώστη
Χαράζει πρωινές διαδρομές
Και με ορίζει περαστικό στη διασταύρωση
Με βάζει τώρα ν’ απασχοληθώ
Ενώ ανάβει τα κεριά της τελευταίας ανατολής
Προσποιούμαι τον αμέριμνο καθώς αναρωτιέμαι
Θα είναι κι αύριο άραγε στη θέση του;
Ή θ’ αναχωρήσει με τον γέρο χρόνο
Στον ποταμό του Ηράκλειτου τον αμετάκλητο;

Ο Αγαθοκλής Αζέλης είναι διδάκτωρ του Πανεπιστημίου της Βιέννης κι εργάζεται ως σύμβουλος φιλολόγων. Έχει δημοσιεύσει τρεις ποιητικές συλλογές (Νύχτες στο θρυμματισμένο ενυδρείο, Μεταίχμιο, 2008, Εωθινές επιγνώσεις, Πλανόδιον, 2011 και Σκιές ασωμάτων, Λογείον, 2016), μία συλλογή διηγημάτων (Στις μυλόπετρες του χρόνου, Μεταίχμιο, 2022) και μεταφράσεις γερμανόφωνης λογοτεχνίας, για τις οποίες του απονεμήθηκε βραβείο μετάφρασης από το αυστριακό κράτος το 1994.