Το μπάσκετ είναι δίκαιο: Το πήρε η καλύτερη ΟΜΑΔΑ (videos)

Πρωί Κυριακής 10 Σεπτεμβρίου. ΗΠΑ και Καναδάς, αναμετρώνται για την 3η θέση του Παγκοσμίου Κυππέλου μπάσκετ. Δύο ομάδες που θα μπορούσαν κάλλιστα να βρίσκονται στο μεγάλο τελικό, τέσσερις ώρες αργότερα. Όμως, εκεί βρέθηκαν Γερμανία και Σερβία και υπάρχει λόγος: Το μπάσκετ δεν είναι μόνο ατομικό ταλέντο, δεν είναι μόνο ποιότητα και δεν είναι μόνο “βάζω τη μπάλα στο καλάθι”. Μικρός τελικός που κρίθηκε στην παράταση υπέρ του Καναδά με τελικό σκορ 127-118. Τρομερές διακυμάνσεις, ένα απίστευτο σουτ του Μπρίτζες, όμως ας με συγχωρέσουν

οι λάτρεις του NBA, οι λάτρεις του επιθετικού μπάσκετ και οι λάτρεις του θεάματος (;), αυτό που είδα δεν μου άρεσε. Και δεν μιλάω για τα τελευταία δύο συγκλονιστικά λεπτά της κανονικής διάρκειας, αλλά για το σύνολο των 45 αγωνιστικών λεπτών.

Λίγο αργότερα ήρθε η «αποζημίωση». Τελικός μεταξύ δύο ευρωπαϊκών σχολών, που είχαν αποδείξει στο τουρνουά ότι το «σκεπτόμενο» – δεν μου αρέσει ο όρος – μπάσκετ μπορεί να αναμιχθεί επιτυχημένα με το γρήγορο επιθετικό μπάσκετ. Ένα πρώτο ημίχρονο που η λογική των δύο ομάδων σε όλο το Mundobasket κυριάρχησε (47-47) με τις επιθέσεις να έχουν τον τρόπο απέναντι στις άμυνες, που πάντως δεν ήταν ανύπαρκτες όπως τέσσερις ώρες νωρίτερα. Στο δεύτερο ημίχρονο, μία εντελώς διαφορετική εκδοχή μπάσκετ. Το άγχος, τα νεύρα, η πίεση, το διακύβευμα, μας έφεραν αντιμέτωπους με ένα «dogfight». Ο θάνατος σου, η ζωή μου στη Μανίλα και ένα φινάλε που παραλίγο να γίνει ψυχοβγαλτικό, αλλά ο Γκούντουριτς και οι Σέρβοι δεν ήταν αρκετά ψύχραιμοι για να επιστρέψουν από το -12, παρότι είχαν τις ευκαιρίες τους.

Το πήρε η καλύτερη ΟΜΑΔΑ

Μπάσκετ. Όχι πάντα δίκαιο, μα στο FIBA World Cup το τελικό αποτέλεσμα έφερε στην κορυφή του κόσμου τη Γερμανία, την καλύτερη ομάδα της διοργάνωσης. Αυτοματισμοί, άμυνα, διαφορετικοί πρωταγωνιστές, θέληση, πάθος και ξεκάθαροι ρόλοι. Η «Nationalmanschaft» έχει χτυπήσει το… καμπανάκι εδώ και μια διετία. Όταν ανέλαβε ο Γκόρντον Χέρμπερτ το 2021, κανείς δεν μπορούσε να περιμένει ότι το 2023 οι Γερμανοί θα κατακτήσουν την κορυφή του κόσμου. Ούτε ο Ντιρκ Νοβίτσκι, ούτε ο πιο αισιόδοξος Γερμανός οπαδός. Δεν ήταν όμως και αυτός ο στόχος. Οι Γερμανοί το είδαν σφαιρικά, άρχισαν να εντείνουν τις ήδη καλές προσπάθειες στα τμήματα υποδομής και δούλεψαν με συγκεκριμένο πλάνο.

Η πρώτη επιτυχία ήρθε όμως με τον Χένριχ Ροντλ στον πάγκο, λίγους μήνες προτού αναλάβει ο Χέρμπερτ, για να είμαστε απολύτως δίκαιοι. Οι Γερμανοί κατάφεραν μέσο του Προ-Ολυμπιακού τουρνουά να πάνε στο Τόκιο, όπου αποκλείστηκαν στα προημιτελικά από την Σλοβενία. Για να βρεθούν στους Ολυμπιακούς Αγώνες μετά από 13 χρόνια (τελευταία παρουσία το 2008 στο Πεκίνο), χρειάστηκε να αποκλείσουν την Ρωσία, την Κροατία και την Βραζιλία. Η απόφαση να δοθούν τα «κλειδιά» στον Χέρμπερτ μετά από εκείνο το επιτυχημένο καλοκαίρι ήταν πολύ τολμηρή, αλλά η τεχνογνωσία των ανθρώπων της Ομοσπονδίας δεν άφηνε περιθώριο αμφισβήτησης της επιλογής.

Βλέπετε, οι Γερμανοί σαν λαός έχουν αρκετά αρνητικά, αλλά και αρκετά καλά, που εδώ στην Ελλάδα τείνουμε να τα αγνοούμε. Στην ιδιοσυγκρασία του λαού είναι και το γεγονός ότι αυτοί που αποφασίζουν για φλέγοντα ζητήματα, είναι οι αρμόδιοι, και δεν θα εκδιωχθούν-κατακριθούν με την πρώτη… στραβή. Η επιτυχία του Eurobasket 2022 με την 3η θέση στο Βερολίνο, έδειξε τον δρόμο για την συνέχεια. Ο Ντένις Σρέντερ, που εμείς μισούμε λόγω της… συμπεριφοράς του σε εκείνον τον αλησμόνητο προημιτελικό του Eurobasket, είναι ο αδιαμφισβήτητος ηγέτης από το 2017 και έπειτα. Ήταν εκεί στα δύσκολα, δεν έχασε κανένα τουρνουά και έδωσε την ψυχή του για αυτή την ομάδα. Τα αδέρφια Βάγκνερ, που εδώ στην Ελλάδα νομίζουμε ότι προέκυψαν από τον… ουρανό, είναι αποτέλεσμα της τρομερής δουλειάς σε όλα τα κλιμάκια της «Nationalmanschaft». Και αν δεν έβγαιναν ο Μόριτζ και ο Φραντζ, θα έβγαιναν δύο άλλοι παρόμοιοι παίκτες. Να είστε σίγουροι.

Το αήττητο Mundobasket 2023 δεν μπορούσε να το προδικάσει κανείς για τους Γερμανούς. Αυτοί που είδαν την ομάδα στα φιλικά προετοιμασίας και κυρίως στο Άμπου Ντάμπι, κατάλαβαν ότι είναι ακόμη καλύτεροι σε σχέση με το Eurobasket, όμως από την 3η θέση της Ευρώπης στην 1η θέση του κόσμου, υπάρχει μια απόσταση. Στην Οκινάουα στη πρώτη φάση, εκεί που κατάλαβαν όλοι ότι η αρμάδα του Χέρμπερτ θέτει υποψηφιότητα για ένα μετάλλιο, ήταν το δεύτερο παιχνίδι κόντρα στην Αυστραλία. 85-82 με τον Σρέντερ να βάζει 30 (με 8 ασίστ), και τον Λο να σιγοντάρει με άλλους 20 πόντους. Οι υπόλοιποι, ο καθένας στον ρόλο που του είχε ανατεθεί, και όλα αυτά χωρίς τον Φραντζ Βάγκνερ, ο οποίος τραυματίστηκε στη πρεμιέρα με την Ιαπωνία.

Η πεποίθηση ότι οι Γερμανοί είναι «the real deal» ενισχύθηκε ακόμη περισσότερο στην δεύτερη φάση με τις δύο 100άρες σε βάρος της Γεωργίας (100-73) και της Σλοβενίας (100-71). Με τον Φραντζ Βάγκνερ, τον δεύτερο καλύτερο παίκτη αυτής της ομάδας, να μην πατάει καν παρκέ. Ειδικά το +29 επί της Σλοβενίας του Ντόντσιτς, ήταν ένα «μήνυμα» προς πάσα κατεύθυνση. Ο Σρέντερ πήρε την προσωπική εκδίκηση από τον Ντόντσιτς για όσα είχαν γίνει στο Eurobasket 2022, και οι Τάις, Μπόνγκα, Γκιφάι και Ομπστ άρχισαν να… ζεσταίνουν μηχανές ενόψει νοκ-άουτ.

Αυτό που ακολούθησε στη Μανίλα, θα μπορούσε να είχε αφήσει την «Nationalmanschaft» εκτός μεταλλίων. Το χειρότερο παιχνίδι, την χειρότερη δυνατή στιγμή. Νοκ-άουτ προημιτελικός με την υπέροχη Λετονία του Λούκα Μπάνκι και οι Γερμανοί ενώ έχουν τον έλεγχο του αγώνα δεν μπορούν να τελειώσουν την δουλειά. Ο Σρέντερ κάνει το χειρότερο ματς της καριέρας του με την φανέλα της Εθνικής της χώρας του (9 πόντους, 4/26 σουτ, 4 ασίστ, 4 λάθη) και παρά την επιστροφή του Φραντζ Βάγκνερ η ομάδα του Χέρμπερτ φτάνει να «καρδιοχτυπήσει». Ο Ντάβις Μπέρτανς εκτελεί για τρεις, η μπάλα στο σίδερο και η Γερμανία προκρίνεται στα ημιτελικά με 81-79.

Μετά το χειρότερο παιχνίδι, έρχεται το καλύτερο. Ο Σρέντερ δεν βλέπει καν τους συμπαίκτες και αντιπάλους του στο NBA, ο Φραντζ Βάγκνερ παίζει σαν να μην είχε τραυματιστεί ΠΟΤΕ, ο Τάις παραδίδει δωρεάν… σεμινάριο εκμάθησης της θέσης στους NBAερς αντιπάλους του και ο Αντρέας Ομπστ κάνει το καλύτερο ματς της ζωής του. Οι υπόλοιποι, ο καθένας στον ρόλο του, όπως πάντα. Ό,τι τους ζητηθεί στο 100%, μία ΟΜΑΔΑ, με όλη την σημασία της λέξης. Τίμαν και Φόιγκτμαν, ακούραστοι εργάτες, Μόριτζ Βάγκνερ με ανεξάντλητο πάθος και με μάτι που γυαλίζει. Δεν συνεχίζω γιατί θα αδικήσω όσους δεν αναφέρω. Ο φωτεινός πίνακας στο Mall of Asia γράφει: Γερμανία 113, ΗΠΑ 111. Η μεγαλύτερη νίκη του γερμανικού μπάσκετ, μέχρι την επόμενη.

Δύο 24ώρα αργότερα η επικράτηση επί των ΗΠΑ έχει φύγει εντελώς από το μυαλό των 12 Γερμανών διεθνών. Είναι αυτή η ιδιοσυγκρασία που λέγαμε λίγο νωρίτερα. Δεν επαναπαύονται με τίποτα, προτού τελειώσει. Η Σερβία έχει το «know how», έχει την εμπειρία, έχει την αυτοπεποίθηση από την επική πρόκριση επί του Καναδά, αλλά δεν είναι η καλύτερη ομάδα της διοργάνωσης και δεν έχει τον καλύτερο προπονητή στον πάγκο της. Κορυφαίος ο Πέσιτς και τεράστιος ο σεβασμός στο πρόσωπο του, όμως ο Χέρμπερτ στο δεύτερο ημίχρονο του τελικού τον «έδεσε κόμπο». Οι Γερμανοί δέχονται 10 πόντους στο τρίτο δεκάλεπτο, βγάζουν τη μία άμυνα μετά την άλλη, κυκλοφορούν την μπάλα υποδειγματικά στην επίθεση και στο τέλος παρότι δεν καταφέρνουν να τελειώσουν ένα δικό τους παιχνίδι, θα ήταν άδικο να χάσουν. Τόσο απλά και κατανοητά, παρότι έπαιξαν με την… φωτιά.

Το μπάσκετ κέρδισε. Οι υπερόπτες Αμερικανοί έμειναν εκτός βάθρου (World Champions;) και ας κατεβάσουν του χρόνου τους καλύτερους που έχουν στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Παρισιού. Με αυτή την ομάδα δεν μπορούσαν να το πάρουν. Διορθώνω, με αυτές τις μονάδες, με αυτούς τους παικταράδες, δεν μπορούσαν να το πάρουν. Γιατί ΟΜΑΔΑ δεν έγιναν ΠΟΤΕ και οι ομάδες γράφουν την ιστορία στο μπάσκετ. Οπότε με την Γερμανία και με την κάθε Γερμανία.