Στέλιος Αγγελούδης: «Για μένα το χάντμπολ είναι μόνο συναίσθημα»

Η χρονιά που φεύγει σηματοδότησε τη συμπλήρωση 40 ετών από τη «γέννηση» του χάντμπολ στην Ελλάδα, επέτειος που τιμήθηκε με σειρά εκδηλώσεων, με αποκορύφωμα την επετειακή εκδήλωση που έγινε στις 21 Δεκεμβρίου στην έδρα της Ελληνικής Ολυμπιακής Επιτροπής.

Ένας από τους ανθρώπους που σημάδεψαν την πορεία του αθλήματος στη χώρα μας είναι ο Στέλιος Αγγελούδης, ο οποίος διετέλεσε πρόεδρος της ΟΧΕ για μία δεκαετία (2000-2010) και παραμένει εκπρόσωπος της ομοσπονδίας στην Ολομέλεια της ΕΟΕ, όπου πλέον κατέχει τη θέση του Α΄ αντιπροέδρου. Το ΑΠΕ-ΜΠΕ συνάντησε τον κ. Αγγελούδη στην επετειακή εκδήλωση της ΟΧΕ και του ζήτησε να ξετυλίξει το... κουβάρι των αναμνήσεών του από τη διοικητική ενασχόλησή του με το χάντμπολ.

«Οφείλω να πω ότι, όταν ξεκίνησα, το χάντμπολ δεν σήμαινε πολλά πράγματα για μένα. Ήταν μία πρόκληση που ήθελα να την κερδίσω» παραδέχθηκε αρχικά ο αντιπρόεδρος της ΕΟΕ, ο οποίος δεν είχε καμία σχέση με τη χειροσφαίριση πριν την εκλογή του στην προεδρία της ΟΧΕ, το 2000. «Αρκετά χρόνια μετά, μπορώ να πω ότι υπάρχει μόνο συναίσθημα και δεν θα μπορούσε να είναι αλλιώς, γιατί ήταν για μένα μία διαδρομή με πολλή στενοχώρια, πολύ άγχος, πολλή προσπάθεια, πολλά προβλήματα, πολλά χτυπήματα "κάτω από τη μέση". Όλα αυτά, σε ανθρώπους που δεν έχουν... εκπαιδεύσει το στομάχι τους, όσο κι αν έχουν ασχοληθεί με τα κοινά, είναι λίγο δύσκολα» τόνισε ο Στέλιος Αγγελούδης και συνέχισε:

«Υπάρχουν όμως και οι στιγμές που σε ανταμείβουν και λες ότι άξιζε τον κόπο. Υπήρχαν στιγμές που αναγνωρίστηκε η προσπάθειά μας για κάποια πράγματα, για αυτό που θεωρούσες εσύ το καλύτερο ή το ηθικότερο. Υπήρχαν και στιγμές που σε κατηγορούσαν γιατί δεν έφερες κάποια διάκριση, γιατί δεν πήρες ένα μετάλλιο. Αν με ρωτούσε όμως σήμερα κάποιος τι ήταν πιο πολύτιμο, ένα μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες ή το βραβείο από τη Διεθνή Ολυμπιακή Επιτροπή για το αντι-ντόπινγκ (σ.σ. η ΔΟΕ βράβευσε τον κ. Αγγελούδη το 2010 για το έργο του στην καταπολέμηση του ντόπινγκ), θα έλεγα με πολλή παρρησία το δεύτερο. Σαράντα χρόνια δεν επιτρέψαμε να υπάρξει ούτε ένα κρούσμα φαρμακοδιέγερσης, σε εποχές που γνωρίζετε τι γινόταν, και για μας αυτό είναι μία κατάκτηση. Άλλωστε, αθλητισμός δεν είναι μόνο τα φώτα και οι... κούπες, είναι ο κόσμος, τα μικρά παιδιά, η ανάπτυξη, ο καθαρός αθλητισμός. Αυτό ήθελα εγώ από τον αθλητισμό και το χάντμπολ μού το έδωσε σε μεγάλο βαθμό. Τώρα, από μία άλλη θέση, προσπαθώ για όλα τα αθλήματα, αλλά το χάντμπολ έχει πάντοτε μία ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου».

Στα χρόνια της προεδρίας του, ο Στέλιος Αγγελούδης επαναλάμβανε σε κάθε ευκαιρία την ανάγκη να δοθεί έμφαση στην ανάπτυξη του χάντμπολ. Πόσο ικανοποιημένος είναι σήμερα από την πρόοδο του αθλήματος στον συγκεκριμένο τομέα; «Δεν είμαι απόλυτα ικανοποιημένος» απαντά ο πρώην πρόεδρος της ΟΧΕ. «Σε μία κρίσιμη περίοδο για εμάς, λίγο μετά τους Ολυμπιακούς του 2004, που ήταν η ώρα να "δρέψουμε τους καρπούς" μίας επίπονης δουλειάς, ήρθε η κρίση στη χώρα και διέλυσε τα πάντα. Μία κρίση που ήταν -και παραμένει- οικονομική, αλλά και κοινωνική, και ανέκοψε αυτή την προσπάθεια» υπογραμμίζει, αλλά σπεύδει να προσθέσει ότι «είμαι ικανοποιημένος όμως γιατί εκείνη η ομάδα που προσπάθησα τότε να φτιάξω και περιλάμβανε διοικητικά στελέχη, τεχνικά στελέχη, προπονητές, αθλητές, αυτή η ομάδα είναι που τώρα έχει μείνει και διοικεί το άθλημα. Αυτό μου δίνει ικανοποίηση και συγκίνηση. Έχουμε να κάνουμε πολλή δουλειά, αλλά ισχύει αυτό που είπε ο γενικός γραμματέας Αθλητισμού, με μία καθαρά αντικειμενική προσέγγιση, ότι είναι το άθλημα στο οποίο, αναλογικά, υπάρχει καθημερινά η μεγαλύτερη προσέλευση στις μικρές ηλικίες. Αυτό δείχνει ότι κάτι πάει καλά».

Κατά τη διάρκεια της θητείας του Στέλιου Αγγελούδη στην ΟΧΕ, το χάντμπολ έζησε τις σημαντικότερες στγμές του, με την κατάληψη της έκτης θέσης από την εθνική ανδρών στους Ολυμπιακούς της Αθήνας, αλλά και στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα της Τυνησίας, το 2005. «Δεν θα το ξεχάσω, είναι από τις στιγμές που χαράζονται» θυμάται ο ίδιος. «Αυτά τα παιδιά, οι αθλητές, ήμασταν μία ομάδα επί πέντε χρόνια, 120 ημέρες το χρόνο ήμασταν μαζί σε προετοιμασία και ήμουν συνέχεια δίπλα τους. Με το τέλος αφού πανηγύρισαν, έτρεξαν σε μένα και θυμάμαι με συγκίνηση τα βλέμματά τους».

Η θητεία του, όμως, είχε και άσχημες στιγμές, όπως εξηγεί στο ΑΠΕ-ΜΠΕ: «Δυστυχώς, οι στενάχωρες στιγμές ήταν πολλές και ήταν όταν αμφισβητούσαν τις προθέσεις και τα αποτελέσματα. Πέρασε πολύς καιρός για να καταλάβω ότι αυτό συμβαίνει όταν ασχολείσαι με τα δημόσια πράγματα. Γι' αυτό το λόγο, κάποια στιγμή θεώρησα ότι ο κύκλος πρέπει να κλείνει, για να ανοίγει ένας καινούριος. Σε αυτή την ομοσπονδία κάναμε πράξη αυτό που είχα πει από την αρχή: κανένας στην ίδια θέση για πάνω από δύο θητείες. Από τότε έχουμε αλλάξει πολλά στελέχη, μεταξύ αυτών και προέδρους, γιατί έτσι πρέπει να γίνεται. Πρέπει να υπάρχει εναλλαγή. Όποιος θέλει και αγαπάει το άθλημα να το βοηθάει από οποιαδήποτε θέση».

Για το τέλος, ζητήσαμε από τον Στέλιο Αγγελούδη να κάνει μία ευχή για το μέλλον του ελληνικού χάντμπολ. «Εμένα θα με ενδιέφερε κάποια στιγμή να δω να διπλασιάζεται ο αριθμός των αθλητών και αθλητριών. Να υπάρχει σε κάθε πρωτεύουσα Νομού και μία ομάδα χάντμπολ -γιατί τώρα είμαστε περίπου στα 2/3- και άλλες μικρότερες, αναπτυξιακού χαρακτήρα. Αν το δω αυτό, να παίζουν χάντμπολ όσο το δυνατόν περισσότεροι, εμένα μου αρκεί, ανεξάρτητα αν το αποτέλεσμα θα είναι να έρθουν μετάλλια. Γιατί αυτό είναι ο αθλητισμός: η άθληση, η δραστηριότητα και η κοινωνικοποίηση».

Πηγή: ΑΠΕ - ΜΠΕ