Νικηφόρος για Παναθηναϊκό: «Ανεπίτρεπτος ο τρόπος της φυγής Γιοβάνοβιτς – Θαυμάζω Σλούκα και Μήτογλου, απόλαυση φέτος το ΟΑΚΑ»

Ο γνωστός τραγουδιστής Νικηφόρος Βυθούλκας σε μία συνέντευξη κόντρα-ρόλο στο podcast «Κουβέντα το ΠΙ & ΦΙ» μίλησε μεταξύ άλλων για την αγάπη του για τον Παναθηναϊκό και ανέλυσε πολλά από τα τεκταινόμενα της πράσινης επικαιρότητας σε ποδόσφαιρο και μπάσκετ.

Αναλυτικά όσα είπε στο podcast «Κουβέντα στο ΠΙ & ΦΙ»:  

Για το αν πηγαίνει γήπεδο: «Πηγαίνω στην Λεωφόρο, όσο μπορώ, αλλά η αλήθεια είναι πως πηγαίνω πιο πολύ

στο ΟΑΚΑ για το μπάσκετ, γιατί είναι η ατμόσφαιρα πιο γιορτινή και γιατί τα τελευταία 20 χρόνια ο Παναθηναϊκός είναι στις καλύτερες ομάδες όχι μόνο της Ελλάδος, αλλά και της Ευρώπης. Στο μπάσκετ σου προσφέρει ένα θέαμα που είναι κρίμα να μην το βλέπεις, ενώ στο ποδόσφαιρο δεν είναι έτσι, γιατί οι ελληνικές ομάδες δεν είναι αυτού του επιπέδου. 

Γενικά όμως πηγαίνω όσο μπορώ και στο ποδόσφαιρο, γιατί τα τελευταία χρόνια γίνεται μια καλή προσπάθεια, λίγο μου το χάλασαν με την ξαφνική φυγή του Γιοβάνοβιτς, κάτι τέτοιο εγώ το θεωρώ ανεπίτρεπτο. Βέβαια δεν μπορούμε να ξέρουμε τι έγινε παρασκηνιακά και να μην ξέρουμε τι συζητήσεις έγιναν ανάμεσα στον Πρόεδρο και τον προπονητή. 

Ασχέτως από το τελικό αποτέλεσμα της φετινής χρονιάς, για μένα ένας προπονητής κρίνεται στο τέλος αυτής και αυτή την στιγμή δεν χάθηκε κάποιος στόχος, όπως είναι το Πρωτάθλημα και το Κύπελλο. Επειδή όμως εγώ είμαι ένας άνθρωπος που βάζει το συναίσθημα πάνω από την λογική με ενόχλησε πάρα πολύ. 

Δηλαδή δύο μέρες παρακολουθούσα τα αθλητικά και έλεγα πως δεν γίνεται να έγινε αυτό. Ήμουν τόσο κατά της απόφασης, που έμπαινα στα site και ψήφιζα. Από τα αποτελέσματα το 85% ήταν υπέρ του Γιοβάνοβιτς. Ένα από τα χαρακτηριστικά του Συλλόγου είναι το ήθος. Δεν ταιριάζει με τα ηθικά του Συλλόγου αυτός ο τρόπος. Πέρα απ’ ότι το θεωρώ λάθος, είναι ανήθικο να μην ενημερωθεί, εκτός αν έγινε και δεν το ξέρουμε. Μπορεί και να μην το μάθουμε και ποτέ, εκτός αν μιλήσει μια μέρα ο Γιοβάνοβιτς. Αυτό βέβαια έχει επαναληφθεί και το είπε και ο Δώνης, γιατί το ίδιο συνέβη και σε αυτόν και θεωρώ πως είναι επανάληψη».

Για την εικόνα του Παναθηναϊκού στο μπάσκετ και για την ατμόσφαιρα που βιώνει στο ΟΑΚΑ:«Έχω πάει πολλές φορές στο ΟΑΚΑ φέτος και η αλήθεια είναι πως κάθε φορά που πηγαίνω βλέπεις και καινούργια πράγματα. Είναι κάποια πράγματα που τα έβλεπα στο εξωτερικό και έλεγα εμείς γιατί δεν το κάνουμε αυτό; Επιτέλους, ήρθε η στιγμή που το κάνουμε και εμείς και φαίνεται πόσο έχει αλλάξει το πράγμα, γιατί βλέπεις μέσα στο γήπεδο οικογένειες, παιδάκια μικρά, γιατί στο παρελθόν ήταν πολύ πιο δύσκολο, παρόλο που στο μπάσκετ οι συνθήκες ήταν πιο εύκολες σε σχέση με το ποδόσφαιρο. 

Η ατμόσφαιρα είναι πολύ ωραία, είναι γιορτή. Ο κόσμος φαίνεται πως πάει για να διασκεδάσει και όχι για να δει το παιχνίδι και πλέον μπορείς να τους δεις όχι μόνο σαν οπαδούς, αλλά και σαν πελάτες. Επειδή πληρώνεις ένα αντίτιμο πρέπει να έχει και παροχές. Αυτή την στιγμή είναι κάτι φανταστικό και πιστεύω πως την επόμενη χρονιά, θα είναι κάτι απίστευτο και συγκλονιστικό».

Για το ποιος είναι ο αγαπημένος του παίκτης στο ποδόσφαιρο και στο μπάσκετ: «Στο ποδόσφαιρο είναι σίγουρα και αδιαμφισβήτητα ο Ιωαννίδης. Στο μπάσκετ είναι λίγο δύσκολο, γιατί είναι πολλοί μεγάλοι παίκτες, αλλά θα ξεχωρίσω σίγουρα τον Μήτογλου, γιατί αυτά που κάνει φέτος είναι απίστευτα, αλλά και τον Σλούκα, γιατί αυτό που πέρασε το καλοκαίρι το να αλλάξεις ομάδα είναι πολύ δύσκολο. 

Να έχει άγχος για το πως σκέφτονται οι άλλοι για ‘σένα, γιατί όταν έχεις όλα τα φώτα πάνω σου και μερικοί περιμένουν στο να γκελάρεις και να κάνουν το χαβαλέ τους. Οι φίλοι του Παναθηναϊκού έχουν απαιτήσεις από τον Σλούκα, γιατί πήρε ένα απίστευτο συμβόλαιο, υπάρχει τεράστια πίεση και στην αρχή αυτό φάνηκε και τον επηρέασε, γιατί πήγε να κάνει πράγματα που δεν το ταιριάζουν. Στο τέλος όμως, επειδή είναι πάρα πολύ έμπειρος και όταν ηρέμησε είναι αυτός που ξέρουμε». 

Για το ποιος ήταν αυτός που του κόλλησε το μικρόβιο του Παναθηναϊκού: «Ο πατέρας μου. Γιατί όταν ήρθε ο Γκάλης μου είπε ποιος είναι και μου πήρε μια μπάλα μπάσκετ και την χτυπούσα στο πάτωμα και φώναζα το όνομά του συνέχεια».