Είσαι μάγκας... ή μήπως όχι

Οι περισσότεροι εξ ημών "ταλαιπωρούνται" εσωτερικά, ανάμεσα στην έννοια του μάγκα και του μαλάκα. Τι αλήθεια είσαι εκ των δύο, πως σε βλέπουν και σε αντιμετωπίζουν οι υπόλοιποι; Μια και δεν έχει ανακαλυφθεί ακόμα το πανεπιστήμιο που βγάζει μάγκες (ξέρω, είναι το πανεπιστήμιο της ζωής), ας δούμε ποιοι είναι οι μάγκες, και ας κάνει ο καθένας την συνεπαγωγή του για τους ετέρους...

Έχεις κάποιον γνωστό σε "καλή θέση", σε διορίζει, ανεξαρτήτως ικανοτήτων, είσαι μάγκας.

Βγαίνεις το βράδυ, πίνεις, οδηγείς μεθυσμένος, σαν την Ελλάδα δεν υπάρχει πουθενά σκέφτεσαι. Είσαι μάγκας.

Σου παίρνουν το δίπλωμα επειδή δε φοράς κράνος ή επειδή ήθελες να διαπιστώσεις την τελική του μέσου που οδηγείς, το παίρνεις με κάποια "άκρη" πριν από τη λήξη της περιόδου αφαίρεσης, είσαι μάγκας.

Οδηγάς στη λωρίδα εκτάκτου ανάγκης, χωρίς να περιμένεις στο μποτιλιάρισμα, είσαι μάγκας.

Χτίζεις εκεί που απαγορεύεται, μπαζώνεις εκεί που δεν πρέπει, δεν σε κουνάει κανείς, μετά από κάποια χρόνια μπαίνει εντός σχεδίου το σπίτι, είσαι μάγκας.

Κλέβεις το δημόσιο, δεν πληρώνεις αυτό που σου αντιστοιχεί, είσαι μάγκας.

Ψηφίζεις με βάση το ατομικό σου συμφέρον, το οποίο σημαίνει ψηφίζεις αυτόν που θα παραβιάσει τις αρχές για να εξυπηρετήσει την όποια επιθυμία σου, είσαι μάγκας.

Εκμεταλλεύεσαι τις περιστάσεις, με νόμιμα και παράνομα μέσα, είσαι μάγκας.

Δεν έχεις όρια, κάνεις ό,τι θέλεις, είσαι μάγκας.

Δεν ακολουθείς ποτέ οδηγίες, γιατί εσύ πάντα ξέρεις καλύτερα, είσαι μάγκας.

Αγοράζεις το απολυτήριο του παιδιού σου ή το δίπλωμα από τη σχολή του, είσαι μάγκας.

Βρίζεις τον συμπολίτη σου στο δρόμο για κάτι που την επόμενη μέρα δεν θα θυμάσαι καν, είσαι μάγκας.

Δίνεις πλουσιοπάροχα υλικά αγαθά στο παιδί σου, αντί αγάπης και επειδή έχει όσα δεν μπορούν τα υπόλοιπα παιδάκια, είσαι μάγκας.

Έχεις άποψη για όλα, κρίνεις και επικρίνεις τους πάντες, ακόμα και αν οι γνώσεις σου δεν το επιτρέπουν, είσαι μάγκας.

Καίγεται το σπίτι του διπλανού σου; από τη στιγμή που δεν είναι το δικό σου, είσαι μάγκας.

Τα παραδείγματα είναι άπειρα, όλοι μας έχουμε πρωταγωνιστήσει σε κάποια απ' αυτά και όλα καταλήγουν στο ίδιο συμπέρασμα: Αυτό που στην Ελλάδα αποκαλούμε μαγκιά, το πληρώνουμε κάθε μέρα με ανθρώπινες ζωές και με σημάδια ανεξίτηλα στις ψυχές μας.

Μην καίτε τα σωθικά σας. Μάγκες και μαλάκες είναι οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος. Ο μάγκας καταρχήν είναι μεταξύ άλλων ο σωστός. Μάγκες γινόμαστε όταν πάμε στο εξωτερικό, ακολουθούμε τις αρχές και τα πλαίσια που υπάρχουν και πραγματικά μεγαλουργούμε. Αν και για να ακριβολογούμε ούτε τότε γινόμαστε μάγκες. Απλώς παίρνουμε αυτό που μας αντιστοιχεί, σε μία κοινωνία που έχει τη μαγκιά της δικαιοσύνης, της ορθότητας, του σεβασμού, της οργάνωσης...

ΥΓ. ευτυχώς που υπάρχουν οι Αμβρόσιοι για να εκτιμά κανείς τους αληθινούς κληρικούς, αυτούς που ανοίγουν την αγκαλιά τους σ' όλους.

ΥΓ. 2 έρχονται δυστυχώς αυτές οι στιγμές πόνου για να αντιληφθούν άπαντες με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο πόσο αστείο είναι που ξεπερνούν τα όρια για το ποδόσφαιρο. Αλήθεια πως μπορεί να νιώθει τώρα κάποιος που με τη ρητορική του μίσους κάνει διαχωρισμούς σε "κράτος των Αθηνών" και "βούλγαρους". Το ποδόσφαιρο από τη φύση του στηρίζεται στο συναίσθημα, στην αγάπη, στην ταύτιση και εδώ στηρίζεται στο μίσος.

ΥΓ. 3 Βρέθηκα χτες στην Τούμπα για το ματς του ΠΑΟΚ. Δεν υπάρχει πιο ωραία εικόνα από τους γύρω δρόμους ενός γηπέδου, όπου χιλιάδες ανθρώπων τρώνε και πίνουν, συζητώντας για το παιγνίδι και ανυπομονώντας να περάσει η ώρα και να δουν την αγαπημένη τους ομάδα.