H νέμεση της Βαμβέργης και ο ρόλος του Σπανούλη

Είναι ωραία να ακούς ότι οι παραδόσεις δεν παίζουν μπάσκετ. Προφανώς, δεν παίζουν, ούτε μπάσκετ, ούτε ποδόσφαιρο, ούτε κάποιο άλλο ομαδικό σπορ. Αλλά ενίοτε ζουν και βασιλεύουν ακόμη και μέσα στο μυαλό των αληθινών πρωταγωνιστών. Δεν υπάρχουν μεταφυσικοί λόγοι, ούτε κάποιος παραλογισμός στις ήττες του Ολυμπιακού στη Γερμανία. Μια ομάδα που εδώ και 24 χρόνια είναι στην πρώτη γραμμή του Ευρωπαϊκού μπάσκετ, έχει κερδίσει τουλάχιστον μια φορά σε όλες τις αντίπαλες έδρες (σε πολλές απ΄ αυτές εννοείται περισσότερες από μια) δεν μπορεί να ξορκίσει τα φαντάσματα της Βαμβέργης.

Ο τρόπος που έχασε για 4η φορά στο συγκεκριμένο γήπεδο ο Ολυμπιακός είναι περίπου….σεμιναριακός. Σε σεμινάριο αποφυγής μπασκετικών αυτοχειριών. Τον Μάρτιο του 2016 υπήρξαν πολλοί, σχετικοί ή άσχετοι, που κατηγόρησαν τον Σφαιρόπουλο γιατί δεν έκανε φάουλ στην τελευταία επίθεση των Γερμανών, κάτι που έδωσε το δικαίωμα στον νυν παίκτη των ερυθρολεύκων, τον Γιάνις Στρέλνιεκς να σκοράρει το νικητήριο τρίποντο. Ήμουν ο τελευταίος που θα έγραφε ή θα υποστήριζε κάτι τέτοιο γιατί πολύ απλά έχω μάθει να σέβομαι τη φιλοσοφία των προπονητών. Ένας προπονητής που το ισχυρό στοιχείο της φιλοσοφίας του είναι η άμυνα δεν μπορεί να ζητήσει από τους παίκτες του να καταφύγουν στην εύκολη λύση ενός φάουλ. Σημαίνει ότι τα όσα διδάσκει και τους μαθαίνει δεν έχουν αξία. Μια ομάδα δεν κτίζεται ευκαιριακά αλλά σε βάθος χρόνου και με πίστη στις αρχές τους. Τη νίκη έναντι οποιουδήποτε τιμήματος ζητάνε μόνο οι «άρρωστοι» της εξέδρας και οι άσχετοι του καναπέ.

Αυτό που δεν έκανα το 2016 ας μου επιτραπεί να το κάνω σήμερα. Όχι γιατί ο Ολυμπιακός έχασε στο Μπάμπεργκ αλλά για τον τρόπο που έχασε. Αν δεν είχε προηγηθεί μια παρόμοια σε λογική και στιλ ήττα από την ΑΕΚ στο πρωτάθλημα μερικές πριν ενδεχόμενα να μιλούσαμε μόνο για την παράδοση και τα φαντάσματα του Μπάμπεργκ. Αλλά σύμπτωση επαναλαμβανόμενη παύει να είναι σύμπτωση.

Στο μπάσκετ δεν έχει θέση ούτε η μεταφυσική, ούτε τα βουντού, ούτε η μαύρη μαγεία. Ο Ολυμπιακός έκανε ότι περνούσε από το χέρι του την τελευταία περίοδο για να χάσει και η Μπάμπεργκ απλά το εκμεταλλεύτηκε. Το ίδιο ακριβώς έκανε με την ΑΕΚ. Οι λόγοι είναι απλοί και δεν είναι ένας….

Η δομή του Ολυμπιακού έχει να κάνει με την άμυνα του. Είναι πολύ δύσκολο να αναφερθείς σε μια άμυνα που δέχεται γύρω στους 70 πόντους και να είσαι επικριτικός. Μοιάζει σχεδόν παράλογο. Μήπως όμως δεν είναι έτσι; Αφήστε στην άκρη τις δύο ήττες του Ολυμπιακού και δείτε τι έγινε την τελευταία φορά που κέρδισε αγώνα. Αντίπαλος του ήταν μια από τις καλύτερες επιθετικές ομάδες της Ευρώπης η Ρεάλ. Την κράτησε στους 30 πόντους στο πρώτο μέρος αλλά κέρδιζε μόνο με +4. Την κράτησε στους 72 πόντους στο τέλος του κανονικού αγώνα αλλά δεν κέρδισε και χρειάστηκε παράταση! Η Ρεάλ στους τελευταίους 50 Ευρωπαϊκούς αγώνες της είχε σκοράρει μόνο άλλη μια φορά κάτω από 75 πόντους! Οι αμέσως λιγότεροι πόντοι της φετινής σεζόν ήταν 75. Τη βραδιά που σκόραρε 75 έφυγε ηττημένη με διαφορά 30 πόντων από τη Βιτόρια! Αυτό δηλαδή που έπρεπε αλλά δεν μπορούσε να κάνει ο Ολυμπιακός. Για ποιο λόγο; Ο Ολυμπιακός διαθέτει ένα εξαιρετικό προπονητικό επιτελείο που κάνει επιστημονική δουλειά στην κατασκοπεία του αντιπάλου. Δεν αφήνει τίποτα στην τύχη. Αλλά η λογική της ομάδας είναι όχι να παίξει επιθετική άμυνα αλλά ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΗ! Ο Ολυμπιακός είναι η τέλεια αμυντική μηχανή για να κρατήσει οποιαδήποτε επίθεση κάτω από τους 80 πόντους τόσο στην εύκολη ελληνική λίγκα, όσο και στην πολύ πιο απαιτητική Ευρωλίγκα. Μόνο που μέσα από την άμυνα του δεν παίρνει τίποτα στην επίθεση. Απλά υποχρεώνει ξανά και ξανά τον αντίπαλο να αστοχεί, να παίζει με χαμηλά ποσοστά αλλά δεν διαθέτει γκαρντ με αθλητικά προσόντα που θα βγουν στο ανοιχτό γήπεδο και θα εξαργυρώσουν αυτή την αμυντική προσήλωση με μερικούς εύκολους και άκοπους πόντους. Σκοπός της άμυνας είναι να αλλάξει τον ρυθμό του αγώνα. Για να δούμε λοιπόν τι λένε οι αριθμοί. Η ΑΕΚ τον κέρδισε με 20/44 δίποντα και 3/15 τρίποντα. Ηττήθηκε από μια ομάδα που σούταρε συνολικά 23/59! Η ίδια όμως ομάδα έκανε οκτώ παραπάνω επιθέσεις που μετράνε χρυσάφι σε ένα ματς κλειστό και με χαμηλό σκορ. Ο Ολυμπιακός εγκλωβισμένος σε παιχνίδι μισού γηπέδου σούταρε ελαφρά καλύτερα: 22/56 αλλά όχι τόσο καλά ώστε να του φτάσει. Με απλά λόγια: Δέχτηκε 66 πόντους αλλά έχασε γιατί ο ίδιος ήταν τραγικός επιθετικά και δεν άλλαξε ποτέ τον ρυθμό του αγώνα.

Στο Μπάμπεργκ οι Γερμανοί είχαν 22/42 δίποντα και 3/16 τρίποντα. Νούμερα που έμοιαζαν πολύ με αυτά της ΑΕΚ! 23/59 σουτ η ΑΕΚ, 25/58 η Μπάμπεργκ. Η ΑΕΚ είχε οκτώ παραπάνω κατοχές και η Μπάμπεργκ διαχειρίστηκε 4 περισσότερες κατοχές. Πάλι κοντινά νούμερα. Ω, του θαύματος ο Ολυμπιακός σκόραρε μεν καλύτερα από το τρίποντο (11/27) αλλά πολύ χειρότερα στα δίποντα (11/30). Σύνολο 22/57 παρά ένα άστοχο σουτ ΤΟ ΙΔΙΟ ΠΟΣΟΣΤΟ ΣΕ ΔΕΥΤΕΡΟ ΣΕΡΙ ΑΓΩΝΑ! Η άμυνα δεν του έδωσε τίποτα ικανό να αλλάξει τον ρυθμό αφού οι κατοχές που διαχειρίστηκε σε δύο αγώνες μέσο όρο 66 πόντους ήταν λιγότερες.

Κάπου εδώ μπαίνει στην εξίσωση ο δεύτερος παράγοντας. Ο Ολυμπιακός είναι δομημένος γύρω από τον Βασίλη Σπανούλη. Λογικό αφού ο Σφαιρόπουλος έχει αποφασίσει ότι ο Σπανούλης ήταν, είναι και θα είναι ο ηγέτης της ομάδας του. Και κανείς δεν μπορεί να του πει ότι αυτό αποτελεί ένα λάθος αν αναλογιστεί τι έχει πετύχει ο Ολυμπιακός χάρη στην προσωπικότητα και το πνεύμα νικητή που κουβαλάει ο αρχηγός του. Με μια όμως και μεγάλη διαφορά. Όσο ο χρόνος περνάει η ομάδα παίζει για τον Σπανούλη και όχι ο Σπανούλης για την ομάδα. Τα περισσότερα συστήματα του Ολυμπιακού είναι βασισμένα στον αρχηγό του, η ομάδα τον περίμενε να επιστρέψει αλλά για την ώρα δείχνει ανίκανη να αξιοποιήσει όλα τα υπόλοιπα όπλα που είχε όσο εκείνος βρισκόταν στα πιτς.

Τα νούμερα είναι αμείλικτα και σε αυτή την περίπτωση. Ο Σφαιρόπουλος χρησιμοποίησε για λίγο ή περισσότερο 16 διαφορετικές πεντάδες στη Γερμανία. Την ώρα που ο Σπανούλης ήταν στο παρκέ (με οποιοδήποτε σχήμα πεντάδας μαζί του) το επιμέρους σκορ ήταν 31-42 (-11) υπέρ της Μπάμπεργκ. Χωρίς αυτόν 34-25 (+9). Όλοι οι επιμέρους δείκτες στα προηγμένα στατιστικά είναι ίδιοι: Μείον στο ποσοστό ευστοχίας, μείον στα ριμπάουντς και πάει λέγοντας. Με απλά λόγια: Κανείς δεν μπορεί να διαγράψει με αφορμή δύο ήττες την ηγετική φυσιογνωμία του Σπανούλη ή την προσφορά του στην ομάδα. Αυτό που πλέον τίθεται εν αμφιβόλω είναι ο ρόλος που πρέπει να έχει την ώρα που βρίσκεται στο παρκέ. Και αυτό το ερώτημα με αφορμή τις δύο ήττες του Ολυμπιακού καλούνται πλέον να απαντήσουν ο ίδιος ο παίκτης και ο προπονητής της ομάδας.