Το φύλο αντιπροσωπεύει μια σταθερή, βιολογική ιδιότητα και όχι ένα «ρόλο»

Γράφει ο

ΓΙΩΡΓΟΣ ΒΕΝΕΤΗΣ«Ο διαχρονικός συνολικός ελληνικός πολιτισμός αναδεικνύει το απερίγραπτο κάλλος και την μοναδικής σημασίας σχέση ανδρός και γυναικός ως έρως προσώπων και όχι ως βιολογικών σεξιστικών αντικειμένων. Ο άνδρας και η γυναίκα αποτελούν τα δύο ήμισυ της καθόλου ανθρωπίνης φύσεως και μόνον η καθολική, σωματική, ψυχική, πνευματική, ένωση τού ανδρός και της γυναικός καθιστά ολόκληρο τον άνθρωπο και δημιουργεί κοινωνία προσώπων και πολιτών ελευθέρων».

Νικήτας Αλιμπράντης καθηγητής κοινωνιολογίας στο ΔΠΘ

Ανησυχία προκαλούν τα στοιχεία που ανακοίνωσε

η ΕΛΣΤΑΤ, καθώς από το 1950 έως σήμερα παρατηρείται μια σταθερή μείωση των γεννήσεων. Από το 1951 έως και το 1960 καταγράφηκαν 1,542 εκατ. γεννήσεις και 579.000 θάνατοι, ενώ από το 1961 έως και το 1970 οι αριθμοί ανήλθαν σε 1.532 εκατ. και 693.000 αντίστοιχα. Από το 1971 έως και το 1980 καταγράφηκαν 1,439 εκατ. γεννήσεις και 801.000 θάνατοι και από το 1981 έως και το 1990. 1,183 εκατ. γεννήσεις και 907.000 θάνατοι. Η αρνητική αυτή πορεία ακολουθείται και τις επόμενες δεκαετίες. Η τάση αυτή επιδεινώνεται με την πάροδο του χρόνου. Μετά το 2010 οι γεννήσεις στη χώρα μας υπολείπονται όλο και περισσότερο των θανάτων.

Θα ανέμενε κανείς ότι τα στοιχεία αυτά θα προκαλούσαν συναγερμό στο πολιτικό σύστημα, αντίθετα στο δημόσιο διάλογο κυριαρχεί  το θέμα της κατάθεσης του νομοσχεδίου για τον γάμο των ομοφυλόφιλων ζευγαριών και την τεκνοθεσία. Τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ αναδεικνύουν το μέγιστο των προβλημάτων που αντιμετωπίζει η χώρα μας  και το οποίο χρήζει άμεσης αντιμετώπισης, όσο ακόμη η κατάσταση είναι αναστρέψιμη. Για την αντιμετώπιση της υπογεννητικότητας θα έπρεπε να καταρτισθεί ένα διακομματικό σχέδιο δράσης, αντ’ αυτού η κυβέρνηση αναγγέλλει  ημίμετρα που δεν λύνουν το πρόβλημα. Σε αντίθεση υπάρχει μία ανεξήγητη σπουδή-πρεμούρα σε νομοθετήματα που πλήττουν την εθνική μας ταυτότητα και την  παραδοσιακή οικογένεια, με τα κόμματα εκτός ολίγων εξαιρέσεων να πλειοδοτούν σε δικαιωματισμό. Δεν ξέρουμε αν υπάρχει δόλος ή κάποιο σχέδιο ή παντελής ανικανότητα ή όλα μαζί. Από όπου και να το εξετάσεις, το όλο ζήτημα όζει.

Στο πλαίσιο αυτό έχουμε την νομιμοποίηση μεταναστών οι οποίοι δεν έχουν καμία απολύτως διάθεση, ούτε κουλτούρα αφομοίωσης στην ελληνική κοινωνία και την  προώθηση  του γάμου και της τεκνοθεσίας ομοφυλόφιλων ζευγαριών.  Όποιος αντιτίθεται στα ανωτέρω, με προηγούμενο τη συμφωνία των Πρεσπών,  χαρακτηρίζεται de facto από τους κατ’ επάγγελμα δικαιωματιστές. ρατσιστής, ακροδεξιός,  φασίστας., αναχρονιστικός, συνωμοσιολόγος, γραφικός» κ.ο.κ,  ενώ  όλοι οι άλλοι αυτοπροσδιορίζονται ως  δημοκράτες! Το πολιτικό προσωπικό κατώτερο των περιστάσεων άγεται και φέρεται από προσωπικές ιδεοληψίες και ιδιοτέλεια αδυνατώντας  να αντιληφθεί την κρισιμότητα των προβλημάτων. Προβληματίζει ότι η κυβέρνηση αγνοεί την πλειοψηφία της κοινής γνώμης  που αντιτίθεται στις επιλογές της. Το πολιτικό κόστος πάντα λαμβάνεται υπόψη στις κυβερνητικές αποφάσεις, παραβλέπεται .όμως όλως περιέργως, στην περίπτωση αυτή. Δεν γνωρίζουμε αν εκπληρώνονται υποσχέσεις που θα σφραγίσουν το διαβατήριο  για την πολυαναφερόμενη θέση στην ευρωπαϊκή κεντρική σκηνή…

Ομοφυλόφιλα ζευγάρια και τεκνοθεσία

Η συμβίωση δυο ανθρώπων του ιδίου γένους, καλύπτεται νομικά από το σύμφωνο συμβίωσης, που χορηγεί στα ομοφυλόφιλα ζευγάρια τα ίδια δικαιώματα με αυτά του γάμου, με δύο εξαιρέσεις: το δικαίωμα ληξιαρχικής προσθήκης του επωνύμου του ενός συμβαλλόμενου μέρους στο επώνυμο του άλλου μέρους και το δικαίωμα υιοθεσίας. Βάσει του Ελληνικού Συντάγματος (άρθρο 21) αλλά και της Ευρωπαϊκής Σύμβασης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, ο γάμος προβλέφθηκε ρητά μόνο μεταξύ άνδρα και γυναίκας. Προκειμένου να γίνει λόγος για ανάγκη ίσης μεταχείρισης ή εξίσωσης μεταξύ ετερόφυλων και ομοφυλόφιλων ζευγαριών στο δικαίωμα του γάμου και της υιοθεσίας στην Ελλάδα, θα έπρεπε να προϋπάρχει νομικά μία αδικαιολόγητη ανισότητα, η οποία πρέπει να αποκατασταθεί. Ως φαίνεται πλέον στα ομόφυλα ζευγάρια δεν αρκεί η δια του νόμου ρύθμιση και επισημοποίηση των σχέσεων τους με το σύμφωνο συμβίωσης,  αλλά επιδιώκουν και την  «ευλογία» τους, διαφορετικά διατείνονται ότι τίθενται ζητήματα δυσμενών διακρίσεων! Προσπαθούν να μας επιβάλλουν ότι ο διαχωρισμός με βάση το φύλο αντιμετωπίζεται ως κοινωνικά κατασκευασμένος και όχι ως βιολογικά προσδιορισμένος. . Το φύλο δηλαδή δεν αντιπροσωπεύει, σύμφωνα με τη θεωρητική αυτή προσέγγιση, μια σταθερή, βιολογική ιδιότητα, αλλά ένα «ρόλο».

Αυτή η εμμονή τους να μεταλλαχθεί ο τύπος της βιολογικής οικογένειας αγγίξει και ξεπερνά κάθε όριο προπαγάνδας Ο ομόφυλος γάμος, οδηγεί σε ομόφυλη γονεϊκότητα, στερώντας από τα παιδιά την έμφυτη ανάγκη τους, να έχουν πατέρα και μητέρα και κατ’ επέκταση απεμπολείται το  αναφαίρετο δικαίωμά τους να μεγαλώνουν με άνδρα πατέρα και γυναίκα μητέρα, αντί υποκατάστατων λύσεων, με δύο μητέρες ή  δύο πατέρες.

Ο παραλογισμός που  αναπαράγεται καθημερινά από τα   media και τα social media προσπαθεί να μας πείσει με ακραία προπαγάνδα ότι ο καθένας και η καθεμιά μπορούν να αποκαλούνται μπαμπάδες και μαμάδες. Ο μοδάτος νεοφιλελευθερισμός αγγίζει πλέον και την παραδοσιακή οικογένεια, σε μία εποχή  ο γάμος δοκιμάζεται με τις συνθήκες που επικρατούν σήμερα, σε μία υπό κρίση κοινωνία.  Οι λέξεις πατέρας και μητέρα είναι ιερές. Πλήθος λογοτεχνικών κειμένων εξυμνούν  τη σπουδαιότητα του ρόλου τους που είναι αποτυπωμένος βαθιά στο αρχέγονο DNA. Σε μία υγιή οικογένεια ο πατέρας και η μητέρα είναι ιερά πρότυπα για τα παιδιά, ο χαρακτήρας των οποίων διαμορφώνεται από τις διακριτές προσωπικότητές τους. Το παιδί χρειάζεται και τη μάνα και τον πατέρα. Ιδιαίτερα η έλλειψη της μάνας, αφήνει ένα δυσαναπλήρωτο κενό.  Ο θηλασμός επίσης  δημιουργεί έναν πολύ στενό σύνδεσμο μεταξύ μητέρας και παιδιού, ο οποίος προφανώς και λείπει από την πατρική σχέση. Τα παιδιά  των ομοφυλόφιλων ζευγαριών θα μεγαλώνουν με μια τραυματική  έλλειψη του αντίστοιχου φύλου. Κάποια δεν θα έχουν νιώσει τη  στοργή της μάνα τους και κάποια δεν θα έχουν τον πατέρα τους.

Εύλογα ερωτήματα

Σε μία χρονική στιγμή η χώρα μας αντιμετωπίζει οξύτατα προβλήματα, όπως η υπογεννητικότητα, η τουρκική απειλή, η έκρηξη της εγκληματικότητας,  η ακρίβεια που εξανεμίζει το οικογενειακό εισόδημα, ο Πρωθυπουργός προχωράει μόνος σε ένα νομοθέτημα μη έχοντας  την σύμφωνη γνώμη ούτε των υπουργών του, ούτε της κοινοβουλευτικής του ομάδας, με μία εμμονή που ξενίζει αγνοώντας και τη θέληση  της πλειοψηφία της κοινωνίας.

Θα θέλαμε στο σημείο αυτό να θέσουμε ένα ερώτημα, σε όλους αυτούς που υπερθεματίζουν  του νομοθετήματος. Αναρωτήθηκε άραγε κανείς, αν  θα ήθελε να έχει  μεγαλώσει είτε από  δύο μάνες, είτε από  δύο πατέρες. ή να έχει   γεννηθεί από μία παρένθετη μητέρα, δηλαδή από μία γυναίκα, που πληρώνεται για να γεννήσει ένα παιδί. Θα ήθελε  κανείς να του συμβεί κάτι τέτοιο;. Ας σκεφθούμε ένα παιδί, που κάποια στιγμή θα συνειδητοποιήσει ότι κυοφορήθηκε από κάποια γυναίκα που  το γέννησε και πληρώθηκε γι’ αυτό. Αναλογίζεται κανείς τα συναισθήματα αυτού του παιδιού; Ποιος θα πάρει την ευθύνη για τα δράματα που προφανώς θα προκύψουν. Οι αρχιτέκτονες του δικαιωματισμού καταστρατηγούν πρώτοι τα δικαιώματα των παιδιών, τα οποία αν ήταν ηλικιακά ώριμα να επιλέξουν πιθανώς να μην επιθυμούσαν να έχουν δύο γονείς του ιδίου φύλου. Η κατ’ αυτόν τον τρόπο  υιοθεσία τέκνων, παραβλέπει το λεγόμενο «συμφέρον του παιδιού». Του επιβάλλεται ένα οικογενειακό περιβάλλον το οποίο ενδεχομένως δεν θα ήθελε να βιώσει  Το παιδί δικαιούται να ζει σε μία  οικογένεια που αποτελείται από  την «τροφό μητέρα» και από πατέρα που εξασφαλίζει προστασία-ασφάλεια, ‘όπως έχει ορίσει η φύση μας. Αυτά τα πρότυπα, θα βοηθήσουν το παιδί να γνωρίσει τους ρόλους των δύο φύλων, γεγονός που θα παίξει καθοριστικό ρόλο στην ζωή του.

.Δεν ισχυριζόμασθε ότι όλες οι παραδοσιακές οικογένειες είναι ιδανικές. Αυτό όμως δεν απαξιώνει την παραδοσιακή οικογένεια και την ιερή έννοια του πατέρα και της μάνας. Οι αιτιάσεις των δικαιωματιστών είναι προφάσεις εν αμαρτίες, προβάλλουν υποθετικά σενάρια επιδιώκοντας  να πλήξουν την αποκαλούμενη «πυρηνική» οικογένεια. Το αν ένα  παιδί έμεινε ορφανό ή χώρισαν οι γονείς του και μεγαλώνει με τον πατέρα ή την μητέρα του ή έχει υποστεί οποιαδήποτε είδους ενδοεικογενειακή  βία, δεν απαξιώνει ούτε ακυρώνει τη σημασία της παραδοσιακής οικογένειας. Όλες αυτές οι ανορθολογικές θεωρίες έχουν ένα στόχο τη  στρέβλωση της πραγματικότητας.

Καταληκτικά να αναφέρουμε, ότι η ευθύνη των βουλευτών είναι τεράστια, στην απόφασή τους δεν χωρά  ο ισαποστακισμός και η αποφυγή καθαρών θέσεων. Η αγάπη  και η αγωνία για το μέλλον αυτού του τόπου δεν μπαίνει σε κομματικά πλαίσια.  Η  ψήφιση του νομοθετήματος θα επηρεάσει την μελλοντική κοινωνία και τις επόμενες γενιές. Δυστυχώς, αυτό που διαφαίνεται είναι ότι μετά  από τις Πρέσπες της Μακεδονίας θα πάμε στις  Πρέσπες του Αιγαίου και της  Οικογένειας…

The post Το φύλο αντιπροσωπεύει  μια σταθερή, βιολογική ιδιότητα και όχι  ένα «ρόλο» appeared first on Militaire.gr.