Θα είναι ο πόλεμος της Ουκρανίας το Βατερλό της Ευρώπης;

Η Ευρώπη σε κρίσιμο σταυροδρόμι

Γράφει ο

Γιώργος Χατζηβαλάσης

Οικονομολόγος

Στις 22 Ιουνίου 1941, ο Αδόλφος Χίτλερ, τότε στο απόγειο της δύναμής του, πήρε τη μοιραία απόφαση εισβάλλοντας στη Ρωσία. Η απόφασή του βασίστηκε στην πεποίθηση ότι «μία κλωτσιά στην πόρτα ήταν ικανή για να καταρρεύσει  ολόκληρο το σάπιο οικοδόμημα», αναφερόμενος στη Σοβιετικό Ένωση. Ο Χίτλερ έκανε βέβαια λάθος, όπως μας πληροφορεί η ιστορία. Η ΕΣΣΔ

ήταν πολύ πιο δυνατή, πολύ πιο επινοητική και πολύ πιο ανθεκτική από ό,τι πίστευε όχι μόνο ο Χίτλερ, αλλά ολόκληρος ο δυτικός κόσμος.

Τον Δεκέμβριο 1941, οι στρατηγοί του Χίτλερ γνώριζαν ότι είχαν κάνει ένα σοβαρό λάθος. Συνειδητοποίησαν ότι -ενώ ο σοβιετικός στρατός εγκατέλειπε  πολύ γρήγορα στις πρώτες μάχες, οδηγώντας στην απώλεια περίπου 2 εκατομμυρίων στρατιωτών που σκοτώθηκαν ή αιχμαλωτίστηκαν- η αποφασιστικότητά τους είχε ισχυροποιηθεί και τώρα πολεμούσαν σκληρά. Έναντι αυτού, ο γερμανικός στρατός δεν ήταν επαρκώς εξοπλισμένος για να πολεμήσει τον βάναυσο ρωσικό χειμώνα. Το χειμώνα του 1941-42 βρήκαν τον θάνατο περισσότεροι από ένα εκατομμύριο Γερμανοί στρατιώτες στις παγωμένες πεδιάδες της Ρωσίας έξω από τη Μόσχα.

Το ορθολογικό, που έπρεπε να γίνει τότε, θα ήταν να εδραιώσει τα κέρδη της η Γερμανία και να εγκαταλείψει κάθε σχέδιο για βαθύτερη διείσδυση στη Σοβιετική Ένωση. Όμως, ο Χίτλερ έχοντας αποτύχει στο μεγάλο του στοίχημα να κάμψει την ΕΣΣΔ με μια μόνο καλοκαιρινή εκστρατεία (όπως ο Ναπολέοντας πριν από αυτόν), πίστευε ότι αν επέμενε αρκετά, θα επικρατούσε των Σοβιετικών και η συνολική νίκη θα ήταν δική του. Όχι μόνο δεν τα κατάφερε, αλλά αντ’ αυτού, η Γερμανία καταστράφηκε ολοσχερώς. Το λάθος του ήταν, ότι όταν ο Blitzkrieg απέτυχε τον Ιούνιο του 1941, δεν επανεξέτασε το αρχικό του σχέδιο για την κατάκτηση της ΕΣΣΔ. Αύξησε την ένταση των προσπαθειών του και τελικά χάθηκε.

Η Δύση σήμερα κάνει παρόμοια λάθη. Τον Μάρτιο του 2022, εξαπέλυσε κατά της Ρωσίας αυτό που πραγματικά πίστευε ότι αποτελεί ένα «πυρηνικό πλήγμα» από οικονομικής άποψης. Πάγωσε τα κεφάλαια της Ρωσίας, άρπαξε περισσότερα από 300 δισεκατομμύρια δολάρια από τα χρήματά της και την απέβαλε από το SWIFT, εμποδίζοντάς την να αγοράσει οτιδήποτε χρησιμοποιώντας δολάρια ή ευρώ. Η Δύση πίστεψε ότι με τον οικονομικό  blitzkrieg, θα γονάτιζε τη Ρωσία και θα την ανάγκαζε να εγκαταλείψει την «Ειδική Στρατιωτική Επιχείρηση» στην Ουκρανία.  Αλλά αυτό δεν συνέβη. Οι Ρώσοι δεν ένιωσαν ιδιαίτερη ενόχληση από τις  ενέργειες της Δύσης, η οποία, ακριβώς όπως ο Χίτλερ, αντί να επανεξετάσει τον τρόπο δράσης της και να ξεκινήσει την διπλωματική προσέγγιση της Ρωσίας, αποφάσισε την κλιμάκωση του οικονομικού -πέραν του στρατιωτικού- πολέμου.

Τα σημερινά δυτικά έθνη συμπεριφέρονται εξίσου πεισματικά και δεν κάνουν ούτε ένα βήμα πίσω στη στρατηγική τους, να πνίξουν οικονομικά τη Ρωσία, μια στρατηγική που έχει σαφώς αποτύχει και θα συνεχίσει να αποτυγχάνει. Μέσα στην ιδεολογικό ναρκισσισμό της υπεροχής τους, δεν φαίνεται να έχουν κάνει έστω και έναν στοιχειώδη έλεγχο ορθής λογικής για να εκτιμήσουν, αν τα μέτρα που έλαβαν και αυτά που σκέφτονται να λάβουν, θα επιφέρουν πραγματικά το ποθητό θανάσιμο πλήγμα στην Ρωσική οικονομία.

Ο Έλεγχος λογικής, που θα έπρεπε να έχει κάνει η Ευρώπη

Έχει διαπιστωθεί ξεκάθαρα ότι:

Τα θεμελιώδη οικονομικά μεγέθη της Ρωσίας είναι αρκετά ισχυρά και την  βοήθησαν να αντέξει τις επιβληθείσες και τυχόν νέες οικονομικές κυρώσειςΟι χώρες της Ασίας και της Αφρικής δεν θα υποστηρίξουν ποτέ κυρώσεις κατά της Ρωσίας, λόγω της εξάρτησής τους από αυτήνΗ Κίνα δεν θα αφήσει ποτέ τη Ρωσία να χάσει, ούτε τον οικονομικό, ούτε τον στρατιωτικό πόλεμο, διότι η Ρωσία είναι πολύτιμη στο δικό της αναπτυξιακό σχεδιασμόΤο ΝΑΤΟ δεν θα μπει ποτέ απευθείας σε άμεσο πόλεμο, γιατί θα ξεσπάσει πυρηνικός πόλεμος, που θα σηματοδοτούσε το τέλος του πλανήτηΗ Ρωσία ήταν καλύτερα προετοιμασμένη από τη Δύση να πολεμήσει σε έναν πόλεμο πληρεξουσίων (τόσο στρατιωτικό όσο και οικονομικό)Η Ρωσία είχε ήδη καταστήσει την οικονομία της ανθεκτική στις κυρώσεις, μετά από οκτώ χρόνια κυρώσεων μετά το 2014Η Ρωσία έκανε σταθερά ντάμπινγκ το δολάριο και τα ομόλογα του αμερικανικού δημοσίου από το 2014, προκειμένου να απελευθερωθεί από τον δυτικό οικονομικό έλεγχοΗ Ρωσία απολάμβανε εμπορικό πλεόνασμα με την Ευρώπη, πράγμα που σήμαινε ότι εάν η Ευρώπη αποφάσιζε να μποϊκοτάρει τη Ρωσία, θα έχανε πολύ περισσότερα από ό,τι η Ρωσία, όπως και έγινεΗ Ρωσία έχει ένα κρίσιμο πλεονέκτημα σε σχέση με την Ευρώπη, καθώς διαθέτει πετρέλαιο και φυσικό αέριο, που η Ευρώπη χρειάζεται απεγνωσμέναΟι χώρες της Ασίας μπορούν εύκολα να προμηθεύσουν τη Ρωσία με ό,τι έπαιρνε από την Ευρώπη με αντάλλαγμα το πετρέλαιο, αλλά κανείς άλλος -εκτός από τη Ρωσία- δεν μπορεί να προμηθεύσει την Ευρώπη με το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο που τους παρείχε η Ρωσία (τουλάχιστον βραχυπρόθεσμα, και για μερικά χρόνια)Η απουσία ρωσικού πετρελαίου και φυσικού αερίου θα οδηγήσει στην αποβιομηχάνιση της Ευρώπης και στην μεταφορά των εμπορικών δραστηριοτήτων χονδρικής στην Αμερική ή την ΚίναΟι χώρες που παράγουν πετρέλαιο και φυσικό αέριο, δεν έχουν τη δυνατότητα να αυξήσουν άμεσα την παραγωγή τους, ώστε να καλύψουν την ποσότητα της ενέργειας που λείπει από την Ευρώπη, για να αποσοβηθεί η ενεργειακή κρίσηΟι ελλείψεις πετρελαίου και φυσικού αερίου έχουν επιπτώσεις ντόμινο στις οικονομίες, επειδή, εκτός από καύσιμα, χρησιμοποιούνται ως πρώτες ύλες στη  χημική βιομηχανία και στη βιομηχανία λιπασμάτων. Προκαλούν απώλειες εκατοντάδων δισεκατομμυρίων δολαρίων στις ευρωπαϊκές χημικές εταιρείες και πιθανόν να οδηγήσει το κλείσιμο τους,  ενώ  επηρεάζει άμεσα την παραγωγή σιτηρών, φρούτων και λαχανικών, οδηγώντας έτσι και σε επισιτιστική κρίση.Εάν η Ρωσία (και η Κίνα) αποφασίσουν να διακόψουν τις προμήθειες άλλων εμπορευμάτων για να ανταποδώσουν τις κυρώσεις της Ευρώπης εναντίον τους, η κατάσταση θα είναι τραγική για ολόκληρο τον δυτικό κόσμο, εξαιτίας του ότι η Κίνα και η Ρωσία κυριαρχούν στην προμήθεια πολλών βασικών αγαθών, όπως σιτάρι, ηλιέλαιο, διαμάντια, λίπασμα, αλουμίνιο, μαγνήσιο, νικέλιο, θείο, τιτάνιο, βανάδιο, τελλούριο, κοβάλτιο, γερμάνιο, γάλλιο, βολφράμιο, νέο, ορυκτά σπάνιων γαιών, πλατίνα, παλλάδιο, ασβέστιο, μόλυβδο, κασσίτερο, μολυβδαίνιο, λίθιο, γραφίτη, αλουμίνιο και πολλά άλλαΗ Ευρώπη δεν έχει αρκετούς τερματικούς σταθμούς επαναεριοποίησης, για να εισάγει LNG για να καλύψει την έλλειψη φυσικού αερίου. Οι προσπάθειες της Γερμανίας να εγκαταστήσει προσωρινούς σταθμούς αεριοποίησης για LNG, δεν θα καλύψει περισσότερο από το ένα τέταρτο έως το ένα τρίτο των αναγκών της σε φυσικό αέριο, ξεκινώντας από το 2023Οι ΗΠΑ και η Ευρώπη έχουν αποξενώσει άκριτα την Κίνα, την ίδια στιγμή που προσπαθούν να επιβάλουν κυρώσεις στη Ρωσία, διασφαλίζοντας έτσι ότι οι κυρώσεις δεν θα έχουν το προσδοκώμενο αποτέλεσμα, ενώ θα καταστήσουν τόσο τη Ρωσία όσο και την Κίνα πιο ανεξάρτητες από τη ΔύσηΗ άνευ προηγουμένου κίνηση της Δύσης να αποβάλλει τη Ρωσία από το SWIFT και να παγώσει τα αποθέματά της σε δολάρια, θα πυροδοτήσει μια παγκόσμια κίνηση στον μη δυτικό κόσμο για αποδολαριοποίηση, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την αμερικανική αλλά και την παγκόσμια οικονομία.

Και τώρα, τι κάνουμε;

Τα πράγματα είναι εξαιρετικά τραγικά για την Ευρώπη σήμερα. Έπαιξαν το ατού τους (αποβολή της Ρωσίας από τη χρήση του SWIFT και κατάσχεση των περιουσιακών στοιχείων της ρωσικής κυβέρνησης και των Ρώσων πολιτών σε όλο τον κόσμο) και δεν κατάφεραν να κερδίσουν το παιχνίδι. Τα πράγματα πάνε από το κακό στο χειρότερο. Η Ευρώπη έχει απαγορεύσει τις εισαγωγές άνθρακα από τη Ρωσία (εξαρτάται κατά 22% από τον Ρωσκό άνθρακα), δεν εισάγει αέριο (εξαρτάται κατά 38% από το Ρωσικό φυσικό αέριο) και έχει  θέσει σε εφαρμογή από τις 5 Δεκεμβρίου την απαγόρευση εισαγωγής πετρελαίου από τη Ρωσία (εξαρτάται κατά 28% από τη Ρωσικό πετρέλαιο).

Η Ευρώπη έχει αρχίσει να αντιμετωπίζει μια άμεση οικονομική ύφεση. Η ενεργειακή υποδομή της Ουκρανίας έχει καταστραφεί από τους ρωσικούς πυραύλους. Το Κίεβο λέει ότι μόνο το 50% του δικτύου ηλεκτρικής ενέργειας λειτουργεί. Μεγάλο μέρος της Ουκρανίας είναι σκοτεινό. Χωρίς ρεύμα δεν μπορεί να λειτουργήσει ούτε η ύδρευση ούτε το αποχετευτικό δίκτυο. Οι περισσότεροι Ουκρανοί στις πόλεις ζουν σε πολυώροφα διαμερίσματα. Καθώς συνεχίζεται η υποβάθμιση του βιοτικού τους επιπέδου, χωρίς θέρμανση, ηλεκτρισμό, νερό ή λύματα θα αρχίσουν να πλημμυρίζουν την Ευρώπη ως πρόσφυγες. Η Ευρώπη θα πληγεί από μια ανθρωπιστική καταστροφή. Καμία ήπειρος δεν μπορεί να διαχειριστεί ένα ξαφνικό κύμα δεκάδων εκατομμυρίων προσφύγων. Οι ευρωπαϊκές οικονομίες, που ήδη δοκιμάζονται, θα δεχθούν νέο πλήγμα.

Παρόλα αυτά, η Ευρώπη συνεχίζει να επιβάλλει όλο και περισσότερες κυρώσεις στη Ρωσία(βρισκόμαστε ήδη στο όγδοο πακέτο), παραβλέποντας τα στοιχεία, που δείχνουν, ότι δεν λειτουργούν. Η απάντηση της Ρωσίας δεν έχει εκτιμηθεί αρκετά μέχρι στιγμής. Εάν αρχίσει να ανταποδίδει τις οικονομικές κυρώσεις χρησιμοποιώντας τη δύναμή της σε εμπορεύματα πρώτων υλών, τα πράγματα μπορούν να γίνουν πολύ χειρότερα.

Η ΕΕ, οι ΗΠΑ, το Ηνωμένο Βασίλειο, ο Καναδάς και η Ωκεανία, μαζί με την Ιαπωνία και τη Νότια Κορέα (η «Δύση») ανησυχούν έντονα (και δικαίως) για την ισχυρή οικονομική υποστήριξη της Κίνας προς την Ρωσία. Όμως, αν η Δύση πιστεύει, ότι ο μόνος τρόπος για να αυξήσει την πίεση στη Ρωσία θα ήταν να αρχίσει να επιβάλλει κυρώσεις στην Κίνα, τα πράγματα θα γίνουν ακόμη χειρότερα, λόγω του ελέγχου της Κίνας σε μία σειρά πολλών βασικών πρώτων υλών και εμπορευμάτων, όπως περιγράφονται παραπάνω. Όχι μόνο η Ευρώπη, αλλά και οι ΗΠΑ επίσης, θα ακινητοποιηθούν χωρίς εμπορεύματα από την Κίνα. Αν αποφασίσουμε να επιβάλλουμε κυρώσεις και στην Κίνα, τότε σημαίνει ότι έχουμε κάνει συνολικά λάθος, όπως έχουμε ήδη κάνει λάθος υπολογισμούς για τη Ρωσία. Δεδομένου, όμως, του ιστορικού παρελθόντος της Δύσης, δεν πρέπει να το αποκλείσουμε, όσο τρελό κι αν ακούγεται.

Συνεκτιμώντας όλα τα παραπάνω, η Ευρώπη έχει δύο επιλογές. Είτε να καταλάβει ότι το εγχείρημά της έχει αποτύχει και να αντιστρέψει εντελώς την πολιτική της προς τη Ρωσία, είτε να συνεχίσει την πορεία της προς την καταστροφή, ακριβώς όπως κάνουν τα πρόβατα ακολουθώντας το κριάρι στο γκρεμό.

Πώς μπορεί η Ευρώπη να αποφύγει το ζοφερό μέλλον και να επιστρέψει σε μια πορεία ευημερίας;

Η Ευρώπη έχει πάψει να αποτελεί μια παγκόσμια ιμπεριαλιστική δύναμη από την λήξη του Β’ ΠΠ και την απώλεια των αποικιών της. Θα λοιπόν να συμβιβαστεί με την νέα πραγματικότητα και να αναζητήσει την ταυτότητά της στον νέο πολυπολικό κόσμο που αναδύεται με την υποχώρηση των ΗΠΑ, την ανάδυση της Κίνας  και την μετατόπιση του παγκόσμιου οικονομικού κέντρου στην Ασία. Μια σοφή πορεία δράσης για την Ευρώπη θα ήταν:

Να πιέσει για διευθέτηση με τη ΡωσίαΝα κατανοήσει τις επιφυλάξεις της Ρωσίας σχετικά με την ΟυκρανίαΝα αρθούν όλες οι κυρώσειςΝα πληρωθούν όλες οι εκκρεμείς οφειλές στη Μόσχα από προηγούμενες αγορές καυσίμωνΝα απελευθερωθούν όλα τα ρωσικά περιουσιακά στοιχεία, που κατασχέθηκαν από τις ευρωπαϊκές κυβερνήσειςΝα επιστραφούν στους Ρώσους ιδιώτες όλα τα περιουσιακά στοιχεία, που κατασχέθηκαν από τις ευρωπαϊκές κυβερνήσειςΝα συμφωνήσουν ότι η Ουκρανία θα γίνει ένα ουδέτερο κράτος, με τις εγγυήσεις της ΕΕ και της ΡωσίαςΝα διασφαλιστεί η απομάκρυνση όλου του προσωπικού και των όπλων του ΝΑΤΟ από την Ουκρανία και να επιτραπεί σε Δυτικούς και Ρώσους παρατηρητές να παραμείνουν για ένα ορισμένο χρονικό διάστημα στη χώρα, για να διασφαλιστεί ότι η συμφωνία τηρείταιΝα συμφωνήσουν σε μια κοινή έρευνα σχετικά με το σαμποτάζ του αγωγού Nord Stream.Εάν ευρωπαϊκά κράτη (όπως πχ το Ηνωμένο Βασίλειο) συμμετείχαν στη δολιοφθορά, να συμφωνήσουν ότι οι χώρες αυτές θα καταβάλουν αποζημιώσεις για την ανόρθωση των ζημιών που προκλήθηκανΑν διαπιστωθεί ότι στο σαμποτάζ εμπλέκονται οι ΗΠΑ, τότε η ΕΕ θα πρέπει να πάρει οριστικά τις τύχες της στα χέρια της. Θα πρέπει να διαχωρίσει τη θέση της από τους παγκόσμιους σχεδιασμούς των ΗΠΑ, να αποχωρήσει από το ΝΑΤΟ και αντ’ αυτού να δημιουργήσει μια νέα, Ευρωπαϊκή Συμμαχία Ασφάλειας, Ευρωπαϊκών και μόνο κρατών, (της Ρωσίας μη αποκλειομένης).

Φυσικά, η Ευρώπη δεν χρειάζεται να τα κάνει όλα αυτά. Λέω απλώς ότι αυτή θα ήταν η σοφή πορεία δράσης.

Πολλοί θα επισημάνουν ότι δεν μπορεί να αποφασίσει η Ευρώπη για την Ουκρανία. Δεν μπορεί να της υποδείξει, να αποχωριστεί μέρος των εδαφών της ή να σταματήσει να πολεμά με τη Ρωσία. Αυτό είναι σίγουρα αλήθεια. Αυτή την απόφαση θα πρέπει να την λάβει η ίδια. Όμως, η Ευρώπη μπορεί να σταματήσει να υποστηρίζει την Ουκρανία και αυτό θα επηρεάσει πολύ τις αποφάσεις της. Όπως έχουν τα πράγματα, περίπου η μισή ενεργειακή υποδομή της Ουκρανίας έχει καταστραφεί. Χωρίς τη βοήθεια της Ευρώπης, η Ουκρανία θα λιμοκτονήσει. Δεν είναι δύσκολο να βρούμε τον τρόπο που η Ευρώπη μπορεί να βοηθήσει την Ουκρανία, να λάβει τις σωστές αποφάσεις. Τα όπλα που βοηθούν την Ουκρανία να μάχεται, ακόμη και τα αμερικανικά, ρέουν μέσω της Ευρώπης. Εάν η ΕΕ αρνηθεί να επιτρέψει τη διέλευση βρετανικών ή αμερικανικών όπλων μέσω των χωρών της, θα συντομεύσει τον πόλεμο και θα τερματίσει τα δεινά της Ευρώπης καθώς και τα δεινά των Ουκρανών, αναλαμβάνοντας την γενναία οικονομική ενίσχυση για την ανόρθωση της οικονομίας της και την αποκατάσταση των υποδομών, που καταστράφηκαν, λόγω του πολέμου.

Βεβαίως, εάν η Ευρώπη αποφασίσει να το κάνει αυτό, θα δεχθεί τις κατηγορίες των Ουκρανών, για προδοσία και για ξεπούλημά τους. Το πρόβλημα της Ευρώπης γίνεται ακόμη πιο δύσκολο από την καθημερινή δόση προπαγάνδας, του τελευταίους έτους, με δημοσιογράφους να προβάλλουν σε κάθε δυτικό κανάλι «τον απρόκλητο πόλεμο της Ρωσίας στην Ουκρανία» και τις συνεχείς προπαγανδιστικές αναφορές στην «τρομοκρατία της Ρωσίας», «τις ρωσικές παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων» κλπ. Η αλήθεια είναι, ότι με την ορμή του παρελθόντος η Ευρώπη έχει βυθιστεί σε μια πολιτική, που δύσκολα οι ηγέτες της μπορούν να εξηγήσουν στους πολίτες της και πολύ πιο δύσκολα να χαράξουν μια νέα πολιτική που θα εξυπηρετεί τα Ευρωπαϊκά και μόνο συμφέροντα, σε πλήρη αυτονόμηση από τον Αγγλοσαξωνικό άξονα, που χρησιμοποιεί τα Ευρωπαϊκά κράτη σαν πιόνια στην παγκόσμια σκακιέρα.

Έτσι, ο μόνος τρόπος για να αλλάξουν τα πράγματα στην Ευρώπη είναι η κοινωνική αναταραχή και η αστάθεια καθώς οι πολίτες ταλαιπωρούνται από την έλλειψη ενέργειας και τροφίμων ενώ ταυτόχρονα βιώνουν τα πρώτα συμπτώματα της αποβιομηχάνισης και του κλυδωνισμού της Ευρωπαϊκής Οικονομίας από την αύξηση του πληθωρισμού και της ανεργίας.

Θα υπάρξουν έντονες κοινωνικές αναταραχές και διαδηλώσεις λαϊκής αγανάκτησης στους δρόμους που θα απομακρύνουν τους σημερινούς ηγέτες από την εξουσία, επειδή ηγέτες, όπως ο Μακρόν, ο Σολτς και ο Σουνάκ, δεν μπορούν να υποστηρίξουν αξιόπιστα μια τέτοια πολιτική στροφή. Χρειάζεται νέα πολιτική ηγεσία για να χαράξει την πολιτική προς μια νέα Ευρώπη.

Το άλλο ενδιαφερόμενο μέρος σ’ αυτή τη σύγκρουση είναι οι ΗΠΑ. Έχει ήδη δεσμευτεί να προσφέρει περισσότερα από 54 δισεκατομμύρια δολάρια στην Ουκρανία. Αυτό το ποσό, δεν είναι μικρό. Απεναντίας! Ο μόνος λόγος για τον οποίο οι ΗΠΑ δεσμεύονται να ξοδέψουν τόσα χρήματα για την Ουκρανία, είναι γιατί αναμένουν ότι θα είναι ένας πολύ μακρύς πόλεμος.

Οι ΗΠΑ έχουν τεράστια δύναμη έναντι της Ευρώπης και δεν θέλουν ούτε καν να σκεφτούν το ενδεχόμενο  συνθηκολόγησης της ΕΕ με τη Ρωσία.  Θα κάνουν ό,τι μπορούν για να αποτρέψουν την απομάκρυνση του Scholz, του Macron και των Συντηρητικών του Ηνωμένου Βασιλείου από την εξουσία.  Είναι πλήρως αφοσιωμένες στον πόλεμο της Ουκρανίας.

Αυτή η σύγκρουση έχει τεράστιες γεωπολιτικές επιπτώσεις για το στρατιωτικό-βιομηχανικό κατεστημένο που διευθύνει τις ΗΠΑ και την προβολή της αμερικανικής στρατιωτικής ισχύος πέρα ​​από τις ακτές της. Δεν έχει την πολυτέλεια να εγκαταλείψει την προβολή ισχύος του στην Ευρώπη. 

Μια συμφωνία ειρήνης με τη Ρωσία θα σημαίνει εγκατάλειψη του ονείρου της Αμερικανικής ηγεμονίας, που βρίσκεται σε ευθεία αντίθεση με τους σχεδιασμούς και τις επιδιώξεις του Αμερικανικού κατεστημένου. Αυτό σημαίνει στην πραγματικότητα, ότι εάν υπάρξει τεράστια κοινωνική αναταραχή και απειληθεί η ανατροπή του σημερινού κατεστημένου που κυβερνά σήμερα την Ευρώπη, οι ΗΠΑ θα αναγκαστούν να παρέμβουν ακόμη και στρατιωτικά για να την αποτρέψουν. Η Ρωσία πρέπει να ηττηθεί! Γι αυτό δεν ακούγεται καθόλου παράδοξο το μότο «Το ΝΑΤΟ θα συνεχίσει τον πόλεμο στην Ουκρανία μέχρι τον τελευταίο Ουκρανό (ή μισθοφόρο) στρατιώτη».

Οι ΗΠΑ σχεδίαζαν χρόνια αυτόν τον πόλεμο και θα καταβάλλουν κάθε δυνατή προσπάθεια για να επιτύχουν τους στόχους τους. Με βάση τα υπάρχοντα δεδομένα, ας δούμε τι θα ακολουθήσει σε ένα σενάριο πρόβλεψης των εξελίξεων. Εάν τα πράγματα συνεχίσουν να χειροτερεύουν στην Ευρώπη, θα ξεκινήσει εμπορικός πόλεμος με την Κίνα, που θα κάνει τον εμπορικό πόλεμο του Trump με την Κίνα να μοιάζει με παιδικό παιχνίδι.

Η Κίνα θα αποκλειστεί επίσης από τη SWIFT και τα ομόλογα του αμερικανικού δημοσίου, ύψους σχεδόν 1 τρις  δολαρίων, που διακρατούνται στο Κινεζικό χρηματοφυλάκιο,  θα κατασχεθούν από τις ΗΠΑ. Η Κίνα θα ανταποδώσει κατάσχοντας τα περιουσιακά στοιχεία αμερικανικών εταιρειών στην Κίνα, εισβάλλοντας στην Ταϊβάν, για να εξασφαλίσει την παραγωγή των ημιαγωγών της (που θα δώσει στην Κίνα τον έλεγχο του 75% της παγκόσμιας προμήθειας ημιαγωγών), και με την πλήρη απαγόρευση της πώλησης κινεζικών προϊόντων στις ΗΠΑ, που κυμαίνονται από ασβέστιο, μόλυβδο, κασσίτερο, αλουμίνιο, μαγνήσιο, τιτάνιο, βανάδιο, τελλούριο, γερμάνιο, βολφράμιο, μολυβδαίνιο, πυρίτιο, γραφίτη, φθορίδιο, βωξίτη και σπάνιες γαίες.

Η Ρωσία θα συμμετάσχει στον εμπορικό πόλεμο και θα σταματήσει να πουλά στη Δύση μέταλλα, όπως πλατίνα, χρυσό, θείο, τιτάνιο και το πιο σημαντικό σιτάρι και ηλιέλαιο. Και δεδομένου ότι η Ρωσία ελέγχει ένα σημαντικό μέρος της Ουκρανίας, θα εμποδίσει το ουκρανικό σιτάρι και ελαιούχους σπόρους να φτάσουν και στη Δύση.

Ένας εμπορικός πόλεμος σε αυτή την κλίμακα θα έχει τα ακόλουθα σημαντικά αποτελέσματα:

Θα χωρίσει εντελώς τον κόσμο σε δύο στρατόπεδα: το Αμερικανικό και το Κινεζο-Ρωσικό στρατόπεδοΤο δολάριο θα πάψει να χρησιμοποιείται έξω από το αμερικανικό στρατόπεδοΟ υπόλοιπος κόσμος θα κινηθεί σε μια πολυπολική παγκόσμια τάξη με ένα καλάθι νομισμάτων εκτός του δολαρίου και του ευρώ

Κάθε χώρα στον κόσμο θα πρέπει να διαλέξει μια πλευρά

Δεδομένου ότι η Κίνα έχει βαθιές σχέσεις με τις περισσότερες χώρες της Ασίας και της Αφρικής, χάρη στην δεκαετή Πρωτοβουλία Belt and Road, οι περισσότερες από αυτές θα ενταχθούν στον Κινεζο-Ρωσικό άξονα

Η Ινδία, που προσπαθεί χρόνια να περπατήσει σε τεντωμένο σκοινί μεταξύ των δύο πλευρών, θα πρέπει να κάνει μια επιλογή που δεν θα είναι εύκοληΜια άλλη περιοχή που θα πρέπει να κάνει δύσκολες επιλογές είναι η Ωκεανία. Η Αυστραλία και η Νέα Ζηλανδία είναι ιδεολογικά σύμμαχοι με τις ΗΠΑ, αλλά είναι γεωγραφικά απομονωμένες και περιβάλλονται από τον Ειρηνικό Ωκεανό και την Ασία. Για την Αυστραλία και τη Νέα Ζηλανδία θα γίνουν τα πράγματα πολύ δύσκολα, αν συνεχίσουν να βρίσκονται στο Δυτικό στρατόπεδο

Ποιος θα κερδίσει αυτόν τον νέο Ψυχρό Πόλεμο; 

Η απάντηση είναι απλή. Η ανατολική συμμαχία έχει περισσότερους φυσικούς πόρους και περισσότερο πληθυσμό (μεγαλύτερη αγορά). Η Δύση θα περιοριστεί στους λαούς του Παγκόσμιου Νότου για να αγοράσουν τα προϊόντα της, οι οποίοι, όμως, δεν επαρκούν πληθυσμιακά για την συντήρηση της κολοσσιαίας βιομηχανίας της. Ένας νέος εμπορικός «Ψυχρός Πόλεμος» θα καταστρέψει εντελώς τη δυτική βιομηχανία. Η Αμερική μπορεί να είναι η κινητήρια δύναμη της καινοτομίας, αλλά χωρίς ανθρώπους να αγοράζουν τα προϊόντα της, δεν μπορεί να επιβιώσει.

Συμπερασματικά:

Η μόνη επιλογή που υπάρχει και για τους δύο, είναι ο άμεσος τερματισμός του πολέμου στην Ουκρανία και έναρξη διαπραγματεύσεων για τον καθορισμό των ζωνών ενδιαφέροντος και ευθύνης σε έναν πολυπολικό κόσμο, με αμοιβαίες υποχωρήσεις, χωρίς ναρκισσισμούς υπεροχής, αναγνωρίζοντας ο ένας τις ανάγκες και την ισχύ του άλλου. Όσο περισσότερο αυτό αναβάλλεται, τόσο πιο εκτεταμένη και μόνιμη θα είναι η οικονομική ζημιά

*Δεν είμαι αισιόδοξος ότι η Δύση θα κάνει τη σωστή επιλογή.

Επίλογος

Η ιστορία είναι γεμάτη από γεγονότα που σηματοδότησαν τις μεγάλες αλλαγές στην πορεία της. Οι αλλαγές αυτές, όσο μεγάλες κι αν είναι, συχνά δεν γίνονται αντιληπτές από την κοινή συνείδηση όσων τις βιώνουν, αλλά έρχονται στο προσκήνιο του νου, όταν συμβαίνουν δραματικά  γεγονότα.

Ο Πόλεμος της Ουκρανίας είναι γεωπολιτικός και θα μείνει στην ιστορία ως ένα από εκείνα τα δραματικά γεγονότα, που σηματοδότησε την μετατόπιση ισχύος  από τη Δύση στην Ανατολή.

Μια Νέα Παγκόσμια Τάξη γεννιέται μπροστά στα μάτια μας. Οι χώρες της Δύσης, που κυριαρχούν στον κόσμο με τη μια ή την άλλη μορφή τους τελευταίους τρεις αιώνες, υποχωρούν σε ισχύ και οι πολιτισμοί της Ανατολής ανακτούν σταδιακά την αυτονομία τους.

Ο Μεγάλος Χαμένος για τρίτη φορά (μετά τους δύο Παγκόσμιους Πολέμους), φαίνεται πως είναι η Ευρώπη. Είναι προφανές ότι οι ηγέτες της έγραψαν τον δικό της επιτάφιο με τις απερίσκεπτες ενέργειές τους εναντίον ενός ισχυρότερου αντιπάλου που υποτίμησαν κατάφωρα. Οι κυρώσεις κατά της Ρωσίας θα αξιολογηθούν από τους ιστορικούς του μέλλοντος, ως το Στάλινγκραντ της Ευρώπης, αλλά ταυτόχρονα και το Βατερλό της.

The post Θα είναι ο πόλεμος της Ουκρανίας το Βατερλό της Ευρώπης; appeared first on Militaire.gr.