Σανέλ και Πιαφ: Η κατάσκοπος των ναζί και η ηρωίδα της αντίστασης

Γράφει ο Δημήτρης Σταυρόπουλος

Είναι και οι δυο, ιστορικές προσωπικότητες διεθνώς και ινδάλματα  στην πατρίδα τους την Γαλλία.

Με διαφορετικό κοινωνικό υπόβαθρο και διαδρομή, βρέθηκαν την δίνη του Παγκοσμίου Πολέμου… σε αντίθετα ωστόσο στρατόπεδα!

Αυτή είναι η ιστορία της Κοκο Σανέλ και της Εντιθ Πιάφ.

Η μια από τις σπουδαιότερες σχεδιάστριες μόδας του 20ου αιώνα, και η άλλη «το σπουργιτακι», κορυφαία και αλησμόνητη

Οι ιστορίες και η δράση των δυο αυτών εμβληματικών γυναικών, είναι σχετικά άγνωστη και συγκλονιστική.

Η ΚΑΤΑΣΚΟΠΟΣ ΤΩΝ ΝΑΖΙ

Σύμφωνα με το ντοκιμαντέρ «L’Ombre d’un Dout» (η Σκιά μιας Αμφιβολίας) που προβλήθηκε στη γαλλική τηλεόραση, η Coco Chanel,  υπήρξε κατάσκοπος των Ναζί.

Η λαμπερή socialite, σύμφωνα με αρχεία που βρίσκονταν στο Υπουργείο Άμυνας της Γαλλίας για δεκαετίες, δούλευε απευθείας με την «Abwehr», τη γερμανική Στρατιωτική Υπηρεσία Πληροφοριών κατά την διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.

Οι σχέσεις της Chanel με υψηλούς αξιωματούχους των Ναζί, όπως τον αξιωματούχο της Γκεστάπο, Hans Gunther von Dincklage, ήταν γνωστές αλλά είναι η πρώτη φορά που ένα γαλλικό μέσο «παραδέχεται» τη δράση της ως κατασκόπου.

Με τον κωδικό F-7124 και ψευδώνυμο «Westminster» λόγω της σχέσης της με τον Δούκα του Westminster, η Coco Chanel, σύμφωνα με αποδείξεις που είδαν για πρώτη φορά το φως της δημοσιότητας, ήταν μέλος της μυστικής υπηρεσίας πληροφοριών του Χίτλερ.

Το ντοκιμαντέρ που προβλήθηκε στο κανάλι France 3 αντιτέθηκε στους επίσημους ισχυρισμούς της γαλλικής κυβέρνησης πως όλες οι γνωστές προσωπικότητες της εποχής είχαν πάρει μέρος είτε στην Αντίσταση είτε σε μποϊκοτάζ των Ναζί.

Μάλιστα, παρόλο που γάλλοι ιστορικοί αμφέβαλλαν εδώ καιρό για αυτό, τα γαλλικά Μέσα Ενημέρωσης φαίνεται ότι είχαν προτιμήσει να το αγνοήσουν μέχρι σήμερα.

Η ιστορία της Coco Chanel ξεκίνησε το 1940 μετά τη συντριβή του γαλλικού στρατού, όταν η σχεδιάστρια επέστρεψε στο Παρίσι και εγκαταστάθηκε στο ξενοδοχείο Ritz που λειτουργούσε σαν αρχηγείο της γερμανικής πολεμικής αεροπορίας, Luftwaffe, στη Γαλλία εκείνη την περίοδο.

Σύντομα ξεκίνησε μια σχέση με τον αξιωματούχο Hans Gunther von Dincklage και αξιοποιήθηκε από την γερμανική υπηρεσία χάρη στις υψηλές γνωριμίες της.

Η ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΜΕ ΤΟΝ ΤΣΟΡΤΣΙΛ

Το 1943 ταξίδεψε στη Μαδρίτη για να συναντήσει τον Winston Churchill και να προσπαθήσει να του αλλάξει γνώμη σχετικά με την ανακωχή που επιχειρούταν τότε. Μάλιστα, ο ιστορικός Henry Gidel επεσήμανε πως ο Churchill αρνήθηκε την προσφορά της Chanel λέγοντας ότι η σχεδιάστρια «επέδειξε απίστευτη μεγαλομανία και αφέλεια πιστεύοντας ότι μπορεί να του αλλάξει γνώμη».

Σύμφωνα με τον ιστορικό Franck Ferrand που παρουσίασε το γαλλικό ντοκιμαντέρ, η Chanel χρησιμοποίησε την επιρροή της στους κύκλους των Ναζί προκειμένου να σώσει την επιχείρησή της, την οποία είχε πουλήσει το 1924 σε μια οικογένεια Εβραίων.

Η ιέρεια της μόδας ήλπιζε πως οι νόμοι των Γερμανών που απαγόρευαν στους Εβραίους να είναι ιδιοκτήτες επιχειρήσεων μπορεί να της επέτρεπαν να ανακτήσει και πάλι την εταιρεία της.

Αυτό που δεν ήξερε, βέβαια, τότε ήταν πως η οικογένεια Wertheimer που είχε αγοράσει την επιχείρηση της και το διάσημο Chanel No 5 είχε ήδη πουλήσει το μερίδιό της σε μη-Εβραίους επιχειρηματίες πριν τον πόλεμο και ανέκτησαν την ιδιοκτησία μετά τη λήξη του.

Το ντοκιμαντέρ υποστηρίζει ότι οι αξιωματούχοι της μεταπολεμικής Γαλλίας, με επικεφαλής τον στρατηγό Ντε Γκωλ, αφαίρεσαν τα αρχεία των γάλλων προσωπικοτήτων που είχαν σχέσεις με τους Γερμανούς και επινόησαν ψεύτικες διασυνδέσεις τους με την Γαλλική Αντίσταση, προκειμένου να ανασχηματίσουν τη φήμη της χώρας.

Πέρα από τις αποδείξεις ότι η Chanel είχε καλές σχέσεις με τους Γερμανούς, το ντοκιμαντέρ ασχολήθηκε και με κάποιες ενδείξεις για άλλους διάσημους Γάλλους της εποχής, καλλιτέχνες, ο Maurice Chevalier και ο συγγραφέας και θεατρικός σκηνοθέτης Sacha Guitry, οι οποίοι τέθηκαν υπό αμφισβήτηση καθώς οι καριέρες τους άνθισαν κατά τη διάρκεια του πολέμου. Ταυτόχρονα, άλλες προσωπικότητες όπως η Josephine Baker και ο ηθοποιός Jean Gabin επαινέθηκαν για τον πατριωτισμό τους και την προθυμία τους να υποστηρίξουν την εξόριστη κυβέρνηση «Free French» του Charles de Gaulle και τον αγώνα κατά των Ναζί.

ΜΙΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΣΤΡΙΑ ΣΤΗΝ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ

Γεννήθηκε στις 19 Δεκεμβρίου 1915, κάτω από μια λάμπα υγραερίου.

Ο πατέρας της, Λουί Αλφόνς Γκασσιόν, ήταν ακροβάτης του δρόμου.

Η μητέρα της, Ανιτά Μεγιάρ (Anita Maillard), ήταν λυρική τραγουδίστρια, γνωστή με το ψευδώνυμο Line Marsa.

Λίγες εβδομάδες μετά τη γέννησή της, την εγκατέλειψε.

Η μικρή Εντίθ  Πιάφ περνάει τα πρώτα της χρόνια πρώτα κοντά στη μητρική της γιαγιά. Το 1917 ο πατέρας της, που εργαζόταν ως ακροβάτης στο τσίρκο Ciotti, την πήγε στη δική του μητέρα.

Ζούσε στο Μπερνέ (Bernay) της Νορμανδίας και ήταν ιδιοκτήτρια ενός οίκου ανοχής.

Στα εννιά της η Εντίθ άρχισε να τραγουδάει στους δρόμους.

Αν και ο πατέρας της ήθελε να την κάνει ακροβάτη, γρήγορα κατάλαβε πως η κόρη του είχε «όλο το ταλέντο στο λαιμό και καθόλου στο κορμί» – όπως χαρακτηριστικά έλεγε ο ίδιος.

Το 1935 της βγάζει και τον πρώτο της δίσκο. Λίγο αργότερα όμως ο μέντοράς της Λεπλέ δολοφονείται και η ίδια κατηγορείται πως γνωρίζει τον δολοφόνο αλλά δεν τον καταδίδει.

Αν και αθωώθηκε με τη βοήθεια ενός νέου συντρόφου, του τραγουδοποιού Ρεμόν Ασό (Raymond Asso), που είναι τρελά ερωτευμένος μαζί της, φεύγει για να ζήσει στην επαρχία αλλά επιστρέφει στο Παρίσι το 1937.

Η ΔΡΑΣΗ ΤΗΣ ΣΤΗΝ ΚΑΤΟΧΗ

Κατά τη διάρκεια του Β' Παγκόσμιου Πολέμου και τη γερμανική κατοχή, δίνει συναυλίες για αιχμαλώτους πολέμου.

Εισάγει πλαστές άδειες εργασίας στα κέντρα κράτησης αιχμαλώτων και βοηθάει πολλούς Γάλλους φαντάρους να δραπετεύσουν.

Στην διάρκεια του πολέμου η Πιάφ θα «υιοθετούσε» στρατιώτες και θα τους έστελνε στο Μέτωπο γράμματα, τσιγάρα και πακέτα με τρόφιμα.

Επί κατοχής, θα τραγούδαγε στο κλαμπ «One, Two, Three» για τα γερμανικά στρατεύματα ή στα στρατόπεδα αιχμαλώτων.

Αυτό όμως ήταν η επικάλυψη της αντιστασιακής της δράσης.

Σε μία βιογραφία της, που έγραψε η Κριστί Λωμέ, αδελφή του ελληνικής καταγωγής τρίτου άνδρα της Τεό Σαραπό, αναφέρεται ότι η Πιαφ, θα χρησιμοποιούσε τις φωτογραφίες που έβγαζε με τους Γάλλους αιχμαλώτους για να τους εκδώσει, μέσω της Αντίστασης, πλαστά διαβατήρια.

Όταν οι Γερμανοί την ξανακαλούσαν, θα τους τα έδινε κρυφά, χαρίζοντας τους την Ελευθερία.

Επίσης η Πιάφ έδωσε μαζί με τον Σασά Γκυτί ένα σώου για να μαζέψει χρήματα για τις οικογένειες 50 Γάλλων στρατιωτών, που σκοτώθηκαν όταν το στρατόπεδο αιχμαλώτων βομβαρδίσθηκε.

Τέλος, έσωσε πολλούς Γάλλους αιχμαλώτους, συμπεριλαμβάνοντας τους στον θίασο της κατά την έξοδο από τα στρατόπεδα αιχμαλώτων.

Όταν οι Γερμανοί το αντιλήφθηκαν, σταμάτησαν να την καλούν. Για αυτή την πατριωτική δράση της, η Πιάφ αποκαλέστηκε «ψυχή της Γαλλίας».

Πληροφορίες

Justine Picardie: «The secret life of Coco Chanel.

Hitler's Intelligence Chief: Walter Schellenberg.

Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας.

Βιογραφία της Πιάφ με ελληνικούς υπότιτλους από το History Chanel.

Καθημερινή

cityculture.gr

charoulenia

The post Σανέλ και Πιαφ: Η κατάσκοπος των ναζί και η ηρωίδα της αντίστασης appeared first on Militaire.gr.