Η «κοβερτιάδα» τα νούμερα που ΔΕΝ βγαίνουν και ποιος δουλεύει ποιον…

Μετά το σήριαλ της φρεγατιάδας που ζήσαμε την περίοδο 2020-21 έχουμε περάσει εσχάτως σε εκείνο της κορβετιάδας με όλα τα συστατικά που κρατάνε σε αγωνία ειδικούς και μη.

Του ΠΑΝΤΕΛΗ ΒΟΥΛΙΚΑ 

Και αν για τις φρεγάτες αποφύγαμε αμερικανικές «αλουμινότρατες» και γερμανικές πιέσεις επιλέγοντας τις Belharra συνοδευόμενες από τη γνωστή Ελληνογαλλική αμυντική συμφωνία, δεν είναι βέβαιο ότι με τις κορβέτες τα πράγματα θα έχουν την ίδια κατάληξη.

Θυμίζουμε ότι οι νέες ελληνικές φρεγάτες κλάσης ΚΙΜΩΝ κατασκευάζονται εξ

ολοκλήρου στα γαλλικά ναυπηγεία της Naval στη Lorian, χωρίς σχεδόν καμία συμμετοχή της ελληνικής αμυντικής βιομηχανίας.

Παρόμοια λύση και για τις κορβέτες, δηλαδή εξ ολοκλήρου κατασκευή τους σε ναυπηγεία του εξωτερικού, φαίνεται να έχει αποκλειστεί από την ελληνική πλευρά.

Όμως προς το παρόν μετά από αλλεπάλληλες υπαναχωρήσεις το πρόγραμμα προμήθειας νέων κορβετών έχει μπει στον πάγο!

Μπορεί στην περίπτωσή τους να έχει ζητηθεί από τους υποψήφιους προμηθευτές η κατασκευή των πλοίων στην Ελλάδα, όμως αυτό είναι δύσκολο όσο παραμένουν άλυτα τα νομικής, οικονομικής και εν κατακλείδι πολιτικής φύσης προβλήματα των ναυπηγείων Ελευσίνας και Σκαραμαγκά.

Από την άλλη ο προϋπολογισμός των 5 δισ. Ευρώ που έχει στη διάθεσή του το ΠΝ για εκσυγχρονισμό του στόλου δεν φτάνουν να καλύψουν ούτε τα βασικά στοιχεία της δομής δυνάμεων του.

Ξεκινώντας από τα 3,3 δισ. που κοστίζουν οι τρεις Belharra με τα όπλα τους διαπιστώνουμε ότι μένουν 1,7 και αφαιρουμένων των κρατήσεων, μόλις 1,5 δισ. για την αγορά κορβετών, την πιθανή ενεργοποίηση της προαίρεσης για την προμήθεια τέταρτης Belharra και τον εκσυγχρονισμό των υφιστάμενων φρεγατών MEKO του στόλου. Ο λογαριασμός φαίνεται να μην βγαίνει. Η μήπως δεν είναι έτσι;

Η προαίρεση (option) που προβλέπεται στην συμφωνία αγοράς των Belharra αν δεν ασκηθεί σημαίνει ότι τα τρία πλοία θα κοστίσουν τελικά ακριβότερα ανά μονάδα από ότι τα τέσσερα. Διότι δεν είναι η ελληνική πλευρά που έπιασε κορόιδο τους Γάλλους με την option, καθώς αυτοί προφανώς την έχουν συμπεριλάβει στην τιμή των τριών πλοίων κοστολογώντας τα ακριβότερα, ώστε να μην υποστούν απώλειες σε περίπτωση μη ενεργοποίησης της.

Έτσι η ενεργοποίηση του δικαιώματος προαίρεσης για τέταρτη Belharra είναι μονόδρομος, καθώς κερδισμένη θα βγει από κάθε άποψη η ελληνική πλευρά λαμβάνοντας υπόψη και την υπερβολική αύξηση του κόστους ενέργειας και πρώτων υλών τον τελευταίο ένα χρόνο.

Μένουν λοιπόν γύρω στα 500 εκ. για αγορά κορβετών και εκσυγχρονισμό των ΜΕΚΟ.

Οι σύγχρονες κορβέτες είναι απαραίτητο συμπλήρωμα των φρεγατών και η αναβάθμιση των άνω των 40 ετών ΜΕΚΟ είναι κάτι που δεν μπορεί να περιμένει για πολύ ακόμα.

Επειδή όπως εξηγήσαμε παραπάνω σε αυτό το ποσό δύσκολα χωρούν και τα δύο, θα πρέπει να επιλέξει το ΠΝ σε τι θα δώσει προτεραιότητα, αλλά και με ποιο τρόπο θα καλυφθούν οι επιχειρησιακές ανάγκες.

Σε κάθε περίπτωση στα προγράμματα αυτά όντας μικρότερης εμβέλειας και ηπιότερης τεχνολογίας θα πρέπει να τεθεί ως απαρέγκλιτη προϋπόθεση η κατασκευή νέων ή/και η αναβάθμιση των υφιστάμενων πλοίων στην Ελλάδα. Εκτός των άλλων (ανάπτυξη εγχώριας τεχνολογίας, τόνωση της απασχόλησης κλπ) αυτό θα έχει ως αποτέλεσμα τη διασφάλιση συντήρησης και εκσυγχρονισμού τους στην Ελλάδα και μελλοντικά τη δυνατότητα κατασκευής περισσότερων τέτοιων πλοίων στα εγχώρια ναυπηγεία, γιατί όχι και με εξαγωγικό προσανατολισμό.

Πρόκληση είναι πάντα η εξεύρεση της χρυσής τομής μεταξύ κάλυψης επιχειρησιακών αναγκών, εγχώριας παραγωγής με αντίστοιχη μεταφορά τεχνολογίας στην Ελλάδα, αποφυγή πολυτυπίας, αλλά και αποφυγή εξάρτησης από ένα προμηθευτή με τήρηση χρονοδιαγραμμάτων και οικονομικών δεσμεύσεων.

Τα μέχρι τώρα δεδομένα δε μας κάνουν αισιόδοξους ότι η σημερινή πολιτική ηγεσία μπορεί να ανταποκριθεί με επιτυχία στην παραπάνω πρόκληση.

The post Η «κοβερτιάδα» τα νούμερα που ΔΕΝ βγαίνουν και ποιος δουλεύει ποιον… appeared first on Militaire.gr.