Εθνική πολιτική, όχι αστεία

Οι Χούθι…. ως μοναδικοί υπερασπιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και του διεθνούς δικαίου…. Στον ανάποδο κόσμο που ζούμε, αν θέλουμε να ορίσουμε ποιος σήμερα σέβεται το διεθνές δίκαιο, γενικότερα αλλά και ειδικότερα σε σχέση με τα εγκλήματα πολέμου που συμβαίνουν στην Παλαιστίνη, θα λέγαμε ότι είναι οι Χούθι και μόνον αυτοί! Κανένας άλλος δεν σέβεται τα δικαιώματα των Παλαιστινίων και δεν κάνει κάτι για να σταματήσει τα εγκλήματα πολέμου του Ισραηλινού στρατού, πέρα από τους Χούθι! Και γιατί αυτό είναι ένα τρανό δείγμα που ανάποδου κόσμου; Επειδή απλά οι Χούθι δεν δέχονται ούτε το διεθνές

Ας δούμε, λοιπόν, ποιοι είναι οι Χούθι, που πέρα από ντε φάκτο υπερασπιστές του διεθνούς δικαίου, είναι πλέον και εχθροί του ελληνικού κράτους. Οι Ανσάρ Αλλάχ (=Υποστηρικτές του Θεού), όπως ήταν αρχικά γνωστοί οι σήμερα ονομαζόμενοι Χούθι, είναι σιιτική ομάδα που δραστηριοποιείται στην Υεμένη. Η ονομασία Χούθι προήλθε από τον Χουσεΐν Μπαντρεντίν αλ-Χούθι, ο οποίος ξεκίνησε επανάσταση στην Υεμένη το 2004 και σκοτώθηκε από τις Ένοπλες δυνάμεις της Υεμένης, τις προσκείμενες στην Σαουδική Αραβία, τον Σεπτέμβριο του ίδιου έτους. Καθοδηγούμενοι από τον Αμπντούλ-Μαλίκ αλ-Χούθι, πέτυχαν με την επανάσταση του 2014-2015 να αποκτήσουν τον έλεγχο σημαντικών εδαφών, της πρωτεύουσας Σαναά και του κοινοβουλίου. Οι Χούθι φέρεται να λάμβαναν σημαντική υποστήριξη από το Ιράν με τη μορφή όπλων, χρημάτων και εκπαίδευσης ήδη από το 2004. Κατά βάση όμως εκφράζουν την τοπική αντίσταση στην επικυριαρχία της Σαουδικής Αραβίας.

Αυτοί, λοιπόν, αποτελούν την μοναδική μουσουλμανική οργάνωση ή κρατική οντότητα που αντιστέκεται στα εγκλήματα του Ισραήλ, προφανώς με εθνοθρησκευτικά κίνητρα, τα οποία όμως οδηγούν στο να είναι ο μοναδικός παράγων στην περιοχή που προσπαθεί να σταματήσει το Ισραήλ, όπως έχει ζητήσει και ο ΟΗΕ, τουλάχιστον η πλειοψηφία των κρατών-μελών του. Βεβαίως, μόνοι τους και με όλους τους υπόλοιπους μουσουλμάνους ηγέτες να βάζουν πλάτη ουσιαστικά στο Ισραήλ και να μην αποφασίζουν όχι να του κηρύξουν τον πόλεμο, αλλά ούτε και οικονομικό εμπάργκο να του κάνουν, δεν είναι δυνατόν να πλήξουν ουσιαστικά το Ισραήλ και τα συμφέροντά του δημιουργώντας περισσότερο πρόβλημα στην διεθνή οικονομία και ιδίως την ενεργειακή πολιτική της Ευρώπης, παρά στο ίδιο το Ισραήλ. Εντούτοις, δεν μπορούμε παρά να τους πιστώσουμε ότι για τους δικούς τους ίσως λόγους αποτελούν την μοναδική δύναμη στον κόσμο, που αντιστέκεται στην επίθεση ενός κανονικού στρατού, με αεροπλάνα, ελικόπτερα και άρματα κατά ενόπλων εξοπλισμένων με λιανοντούφεκα, rpgs και αυτοσχέδιες νάρκες. Στην επίθεση ενός τακτικού στρατού κατά μία υπερκατοικημένης περιοχής, πράγμα που έχει ως αποτέλεσμα ο ισραηλινός στρατός να προκαλεί περισσότερα θύματα, τραυματισμούς και εκτοπισμούς αμάχων παρά πολεμιστών της Χαμάς. Στην επίθεση ενός στρατού που αντιμετωπίζει όλους τους Παλαιστίνιους ως συνεργάτες της Χαμάς, ακόμη και τους ορθοδόξους Παλαιστίνιους και αυτό το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων, το οποίο έχει χαρακτηρίσει τουλάχιστον μια επίθεση εις βάρος του, την επίθεση στον ιστορικό ναό του Αγίου Πορφυρίου Γάζης ως έγκλημα πολέμου.

Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, η ελληνική κυβέρνηση πιστή στην Αμερική, συγγνώμη στην σωστή πλευρά της ιστορίας ήθελα να πω, αντί να προσπαθήσει να παρέμβει ως ειρηνευτική δύναμη με έμφαση στην προάσπιση του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων, στέλνει φρεγάτα στην νατοϊκή δύναμη που συγκροτείται κατά των Χούθι! Αποσύρει μία φρεγάτα από το Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο για να επιτεθεί στους αιθεροβάμονες εχθρούς του Ισραήλ! Πλασάρεται, δηλαδή, από τους διαμορφωτές του κυρίαρχου λόγου στην χώρα ως απόλυτα λογικό, ότι, όπου γίνεται πλέον πόλεμος, η Ελλάδα θα στέλνει δυνάμεις κρίσιμες για την άμυνά των νησιών απέναντι στην Τουρκία. Εθνική πολιτική, όχι αστεία.

The post Εθνική πολιτική, όχι αστεία appeared first on Dogma.