Η εθνική παραζάλη του Μακεδονικού

Σχεδόν 30 χρόνια συμπληρώνονται απ’ όταν προέκυψε το ακανθώδες πρόβλημα της ονομασίας των Σκοπίων, και για πολλοστή φορά η χώρα μας κυνηγά την ουρά της. Από τις λαοσυνάξεις στις αρχές της δεκαετίας του 1990, το δάκρυ του Κωνσταντίνου Καραμανλή, την περιβόητη σύσκεψη των αρχηγών του 1992 που οδήγησε στην αποπομπή τού τότε υπουργού Εξωτερικών Αντώνη Σαμαρά, έχει κυλήσει πολύς χρόνος, αλλά η οριστική λύση

Τι έφταιξε τόσα χρόνια και καμία κυβέρνηση δεν μπόρεσε να επιλύσει αυτό το θέμα; Αναμφίβολα οι γείτονές μας έχουν την μερίδα του λέοντος στις ευθύνες, καθώς πολλές φορές με τις εξαλλοσύνες τους αποτέλεσαν τροχοπέδη, χωρίς να είναι άμοιροι ευθυνών και κάποιοι υπερπατριώτες Ελληνάρες που απειλώντας θεούς και δαίμονες κατέπνιξαν τις φωνές της λογικής, με συνέπεια το πρόβλημα να παραμένει.

Την ίδια ώρα σύμπασα η οικουμένη έχει σταματήσει να αποκαλεί τα Σκόπια με το προσωρινό όνομα FYROM, αλλά επισήμως ως Μακεδονία. Κι όμως εμείς ως χώρα μιλάμε για κινήσεις ματ που δεν επιτρέπουν στα Σκόπια να μπουν στο ΝΑΤΟ, ή την Ε.Ε., αδιαφορώντας πως την ίδια ώρα ο Μάθιου Νίμιτς και οι άλλοι αξιωματούχοι στις εκθέσεις τους (που αυτές μετρούν περισσότερο) μας θεωρούν συνυπεύθυνους που παραμένει άλυτο το θέμα της ονομασίας των Σκοπίων.

Αυτή την εποχή η ελληνική κυβέρνηση το επανέφερε στην επικαιρότητα, αλλά ουδείς μπορεί να βάλει το χέρι του στην φωτιά ότι θέλει να επιλύσει το πρόβλημα. Αντίθετα, ο τρόπος που χειρίζεται το όλο θέμα μοιάζει περισσότερο ως ένα ακόμη μικροπολιτικό παιχνίδι (από τα πολλά που ανασύρει από το μπαούλο της) της κυβέρνησης Τσίπρα για να ξεπεράσει τον σκόπελο του νομοσχεδίου-σκούπα που πρέπει να ψηφίσει για να «κλειδώσει» την 3η αξιολόγηση. Παράλληλα, επιχειρεί να εγκλωβίσει την αντιπολίτευση και ειδικά την Νέα Δημοκρατία, προκειμένου να πολώσει ακόμη περισσότερο το κλίμα.

Φυσικά, σε όλον αυτό τον παραλογισμό κάποιοι στο Μαξίμου προφανώς λησμόνησαν τον συνέταιρό τους στην κυβέρνηση, Πάνο Καμμένο. Τον άνθρωπο, δηλαδή, που αρχικά σήκωσε το λάβαρο της Εθνικής Αντίστασης για το όνομα, εν συνεχεία βγήκε από την μίνι-υπουργική σύσκεψη της Πέμπτης για το θέμα των Σκοπίων με τάσεις κυβίστησης (όπως σχολιάζουν τα ΜΜΕ), όταν ως βουλευτής της Ν.Δ. έχει ήδη ψηφίσει υπέρ της σύνθετης ονομασίας με γεωγραφικό προσδιορισμό, το συνθετικό που τον ενοχλεί. Διότι, αν δεν το θυμάται ο ΥΕΘΑ, το γειτονικό κράτος εδώ και 20 τόσα χρόνια ονομάζεται προσωρινώς «Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ».

Όλα αυτά τα τραγελαφικά που συμβαίνουν εντός της χώρας προκαλούν την θυμηδία των ξένων διπλωματών, οι οποίοι αντιλαμβάνονται πως η λεγόμενη εθνική γραμμή της Ελλάδας αναφορικά με το θέμα της ονομασίας των Σκοπίων είναι μία εύσχημη δικαιολογία για να μην επιλυθεί το ζήτημα. Διότι πώς αλλιώς μπορεί να εκλάβουν τις δηλώσεις βουλευτών και ευρωβουλευτών, όπως αυτές του Δημήτρη Μάρδα και της Εύας Καΐλη, οι οποίοι ανέσκαψαν στα βάθη της ιστορίας και ανέσυραν ονόματα που θα μπορούσαν να πάρουν τα Σκόπια. Το Δακία από τον βουλευτή και το Μοισία από την ευρωβουλευτίνα.

Το Μακεδονικό είχε πάντα μια παράξενη επίδραση στην πολιτική και κοινωνική ζωή της χώρας μας. Για κανένα άλλο θέμα δεν υπήρξε ποτέ τέτοια εθνική παραζάλη, ακόμα και σε πολύ σημαντικότερα όπως τα ελληνοτουρκικά και το Κυπριακό, και για κανένα άλλο δεν σωρεύτηκε τέτοιος όγκος παραπληροφόρησης, εθνικής αυταπάτης, πατριδοκαπηλίας και διπλωματικής κουταμάρας.