Με το γάλα του γυαλιού

Στη Βρετανία, την Αυστρία, την Ουγγαρία, τη Φινλανδία, τη Ρουμανία, την Ολλανδία, και στην Ελλάδα φυσικά, οι ευρωεκλογές διόγκωσαν τα ποσοστά των ακροδεξιών σχηματισμών κι αυτό είναι το ένα από τα δύο κρίσιμα σήματα· το άλλο είναι η μεγάλη αποχή, που σε ορισμένες χώρες (και μάλιστα από τις φρέσκιες στη δημοκρατία, όπου θα περίμενε κανείς να υπάρχει δίψα συμμετοχής) ξεπέρασε και το 80%. Απολύτως ίδια δεν είναι όλα αυτά τα μορφώματα, μοιράζονται πάντως τις ίδιες κύριες (ή «μεγάλες») ιδέες: την αντιπαγκοσμιοποιητική αισθηματολογική ρητορική, τον εθνικισμό, το πάθος για την «καθαρότητα» του έθνους τους και τη μισαλλόδοξη στάση έναντι των «ακάθαρτων» που ζουν στην πατρίδα τους, είτε για μετανάστες πρόκειται είτε για αλλόθρησκους ή αλλόχρωμους ομογενείς τους, που τους θεωρούν παρακατιανούς, άρα αποβλητέους. Δεν πρόκειται απλώς για εκμεταλλευτές κάποιου κοινωνικού φόβου απέναντι στον άλλον, αλλά για τους κυνικά μεθοδικούς καλλιεργητές της ξενοφοβίας.