Καταγγελίες για ταλαιπωρία καρκινοπαθών να ενταχθούν στα ΚΕΠΑ

Η κοινωνική λειτουργός του συλλόγου «ΚΕΦΙ», Φωτεινή Χριστοδούλου, η πρόεδρος ΕΙΝΑΠ Ματίνα Παγώνη και ο καταγγέλλων που είναι καρκινοπαθής κ. Γιώργος μιλούν για το πρόβλημα των καρκινοπαθών να ενταχθούν στα ΚΕ.Π.Α..

Οι πολίτες που νοσούν από καρκίνο περνούν μία απίστευτη ταλαιπωρία όταν πρέπει να περάσουν απο τις επιτροπές των ΚΕ.Π.Α.

Οι πάσχοντες από καρκίνο έχουν υποβληθεί σε μία διαδικασία του να προσπαθούν κάθε φορά να αποδείξουν το… αυτονόητο, με το θέμα αυτό να δημιουργεί περαιτέρω προβλήματα στην καθημερινότητά

«Είναι η δεύτερη φορά που θα περάσω επιτροπή. Περιμένω 3 μήνες. Είμαι καρκινοπαθής και καρδιοπαθής. Μου έβγαλαν 73% αναπηρία και μετά από 3 χρόνια να πάω να περάσω από επιτροπή. Την συνταγογράφηση μου την έχω αλλά δεν έχω το επίδομα», ανέφερε στο MEGA, καρκινοπαθής.

«Η διαδικασία είναι του 10λεπτου, είναι προγραμματισμένα τα ραντεβού και η αναμονή δεν είναι μεγάλη, δεν ξεπερνάει την μία ώρα», επεσήμανε η κοινωνική λειτουργός του συλλόγου «ΚΕΦΙ», Φωτεινή Χριστοδούλου.

«Η επιτροπή μου φέρθηκε σαν να είναι απατεώνας», καταγγέλλει καρκινοπαθής

Ο κ. Γιώργος είναι 38 ετών και νοσεί από καρκίνο.

«Η δική μου περιπέτεια ξεκίνησε το 2019, όταν νόσησα δυστυχώς από οξεία μυελογενή λευχαιμία. Υποβλήθηκα σε επώδυνες χημειοθεραπείες για αρκετούς μήνες οι οποίες δεν ήταν αρκετές και έπρεπε να υποβληθώ σε μεταμόσχευση του μυελού των οστών. Όλα ήταν καλά όταν μετά από 2-3 μήνες εμφανίστηκε η νόσος του μοσχεύματος έναντι του ξενιστή. Είναι μια νόσος που εμφανίζουν οι μεταμοσχευμένοι και προκαλεί πολλές επιπλοκές στα ζωτικά όργανα. Επηρέασε και μένα σε διάφορα μέρη του σώματός μου και έκανα θεραπεία», είπε αρχικά.

Και συνέχισε ο κ. Γιώργος: «Είχε ως αποτέλεσμα να είμαι καθηλωμένος στο κρεβάτι με αφόρητους πόνους και τυφλός. Τον Απρίλιο του 2023 έκανα τα χαρτιά μου να περάσω από επιτροπή και πέρασα. Και παρόλο που πήγα υποβασταζόμενος από τους οικείους μου και σχεδόν τυφλός, η επιτροπή έβγαλε απόφαση ότι δεν χρήζω κάποιου ποσοστό αναπηρίας για το κινητικό μου πρόβλημα και την τύφλωση, αλλά μόνο για το αρχικό μου πρόβλημα, για την λευχαιμία. Μου χορηγήσαν ποσοστό 80% αναπηρία. Και επειδή η ασθένειά μου είναι στις μη αναστρέψιμες ασθένειες, μου το έβαλαν εφ’όρου ζωής, αλλά να μην δικαιούμαι κανένα επίδομα».

Στην συνέχεια υπογράμμισε πως, «Έκανα αίτηση, έκανα ένσταση, ορίστηκε νέα επιτροπή μετά από 2 μήνες η οποία ήταν λάθος και ορίστηκε επιτροπή για την κύρια πάθησή μου και όχι για τα άλλα προβλήματα, την όραση και την βάδιση. Πήρε νέα αναβολή άλλους 2 μήνες και τον Οκτώβρη που έπρεπε να περάσω επιτροπή νοσηλευόμουν στο νοσοκομείο για έναν μήνα. Ενημέρωσαν οι γιατροί μου ότι δεν μπορώ να περάσω από επιτροπή, και όταν βγήκα από το νοσοκομείο με μια κωματώδη κατάσταση, καταθέσαμε από την αρχή της χρονιάς αίτημα επιδείνωσης της υγείας μου και εξέτασης κατ’οίκον. Περιμένω εδώ και 5 μήνες να εξεταστώ. Η επιτροπή μου φέρθηκε εκεί σαν να είναι απατεώνας. Αναγκάζομαι – όλο αυτό το διάστημα, και επειδή δεν μπορεί να γίνει διακομιδή στο νοσοκομείο από τους οικείους μου – να πηγαίνω στο “Παπανικολάου”, γιατί μένω στην επαρχία, να πληρώνω κάθε φορά σε ιδιωτικό ασθενοφόρο 300 ευρώ για να πηγαίνω στο νοσοκομείο. Από αυτά τα λεφτά το κράτος που επιστρέφει 28 ευρώ. Έξι φορές τον μήνα χρειάζεται να το κάνω αυτό και η απάντηση από όλους τους φορείς είναι “δεν είστε ο μόνος”. Τα τελευταία χρόνια έχω ξοδέψει πάνω από 30.000 ευρώ».

«Είναι υποχρεωτική η παρουσία του ασθενούς. Είναι τυπικό. Θα έπρεπε, στα άτομα που δεν μπορούν να μεταφερθούν, να πηγαίνει η επιτροπή στο σπίτι τους», επεσήμανε η κ. Παγώνη.