Αγία κηρύχθηκε η Γαβριηλία Παπαγιάννη

Η «γερόντισσα της αγάπης» ταξίδεψε και στις 5 ηπείρους, βοηθώντας ακατάπαυστα πλήθος λεπρών και αρρώστων

Η Σύνοδος αποφάσισε χθες παμψηφεί την αγιοκατάταξη της μοναχής στο αγιολόγιο της Ορθοδοξίας

Αγία είναι από χθες -ύστερα από απόφαση του Οικουμενικού Πατριαρχείου- η γερόντισσα της αγάπης Γαβριηλία Παπαγιάννη, η οποία άφησε, αδιαμφισβήτητα, ένα πολυσήμαντο κοινωνικό, φιλανθρωπικό και κυρίως πνευματικό έργο. Η Μητέρα Τερέζα, ο Baba Amte και δεκάδες ακόμη ακτιβιστές, που γνώριζαν τη γερόντισσα, έκαναν λόγο για έναν άνθρωπο με ήθος, που προσέφερε αγάπη αδιακρίτως. Εδινε

συμβουλές και παραινέσεις που παραμένουν ακόμη και σήμερα -31 χρόνια μετά την κοίμησή της- διαχρονικές και επίκαιρες. Με πρόταση και προτροπή του κ. Βαρθολομαίου, λοιπόν, η Σύνοδος αποφάσισε χθες παμψηφεί την αγιοκατάταξη της μοναχής στο αγιολόγιο της Ανατολικής Ορθόδοξης Εκκλησίας και η Μητρόπολη Λέρου ανέθεσε στον μητροπολίτη Ρόδου τη συγγραφή της ιεράς ακολουθίας αυτής. Η γερόντισσα της αγάπης γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη στις 2 Οκτωβρίου 1897 και ήταν το τέταρτο και τελευταίο παιδί εύπορης οικογένειας.

Εζησε σε ένα περιβάλλον με πολλές ανέσεις στην Πόλη, στο Φανάρι. Από την παιδική της ηλικία ήθελε να προσφέρει αγάπη σε όλο τον κόσμο. Μάλιστα, τις ημέρες που το αρχοντικό των Παπαγιάννη «δεχόταν», η χαρά της μικρής Αυρηλίας, όπως ήταν το κοσμικό της όνομα, έτρεχε αμέσως για να ανοίξει και να υποδεχθεί εκείνη τους επισκέπτες. Οταν ήταν ακόμη μικρή, η αδελφή της, η Βασιλική, της είπε ότι ο Θεός είναι «πανταχού παρών» και ό,τι κι αν κάνουμε Εκείνος το βλέπει.

Τότε ήταν η στιγμή κατά την οποία «γεννήθηκε» μέσα στην καρδιά της η αγάπη για τον Θεό και τον άνθρωπο. Μετά το γυμνάσιο έφυγε για να συνεχίσει τις σπουδές της στην Ελβετία, στη Σχολή Γεωπονικής του Estavayer-Le-Lace. Αγαπούσε ιδιαίτερα τα φυτά και, κυριολεκτικά, μέχρι το τέλος της ζωής της «μιλούσε» μαζί τους, λες κι έβλεπε κάθε φορά την ανταπόκρισή τους. Το 1923 βρίσκεται οικογενειακώς στη Θεσσαλονίκη και μπαίνει στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο, ως ακροάτρια, στη Φιλοσοφική Σχολή. Μετά το τέλος των σπουδών της φτάνει στην Αθήνα και άρχισε να εργάζεται, ώσπου μια μέρα αποφάσισε να φύγει μόνη της για την Αγγλία, όπου άτυπα άρχισε το ιεραποστολικό της έργο.

Βοηθούσε πλήθος απόρων και ανέργους, και φρόντιζε δωρεάν πολλούς φτωχούς. Μόλις έχασε τη μητέρα της, το 1954, άρχισε η μεγάλη περιπέτεια της πίστης στον Χριστό. Ταξίδεψε και στις πέντε ηπείρους της υφηλίου. Πήγε στην Ινδία, στα Ιμαλάια, στην Αφρική και βοηθούσε ακατάπαυστα πλήθος λεπρών και αρρώστων και τους έδειχνε απεριόριστη αγάπη. Μοναχή έγινε στην ηλικία των 63 ετών -οπότε της δόθηκε το όνομα Γαβριηλία- και, παρόλο που ήταν η αιτία πολλοί άνθρωποι να βαφτιστούν ορθόδοξοι, ποτέ δεν τους μιλούσε για τον Χριστό αν δεν της το ζητούσαν οι ίδιοι.

Λέρος

Ελεγε ότι κάποτε οι άγγελοι της είπαν ότι αυτό που μετρά πιο πολύ είναι το ποσόν και το ποιόν της αγάπης που δίνεις στους άλλους χωρίς διακρίσεις! Οταν επέστρεψε στην Ελλάδα έμεινε στην Αθήνα, στην Αίγινα και μετά στη Λέρο, όπου εκοιμήθη σε ηλικία 95 ετών, στις 28 Μαρτίου 1992, ανασηκώνοντας τα χέρια της στον ουρανό. Ολες οι καμπάνες της Λέρου χτυπούσαν πένθιμα. Χιλιάδες πνευματικά παιδιά σε όλο τον κόσμο θρήνησαν. Και χθες, 31 χρόνια μετά, το Οικουμενικό Πατριαρχείο «επισφράγισε» αυτό που ήδη γνώριζαν οι περισσότεροι χριστιανοί, ότι η γερόντισσα Γαβριηλία είναι αγία και ήρθε η ώρα οι καμπάνες της Μητρόπολης Λέρου να ηχήσουν χαρμόσυνα. Ο τάφος της βρίσκεται στην Παναγία του Κάστρου.