Πείνα και Πενία για την Άμυνα και το 2018

Το προσχέδιο του Κρατικού Προϋπολογισμού για το έτος 2018 κατατέθηκε στη Βουλή από τον αρμόδιο υπουργό και αυτά που προβλέπονται δεν είναι και ιδιαίτερα ενθαρρυντικά για τις Ένοπλες Δυνάμεις. Μειωμένες δαπάνες για εξοπλισμούς, αμοιβές προσωπικού, συντήρηση και καθόλου δημόσιες επενδύσεις στον τομέα της Άμυνας.

Στον ίδιο χρόνο που η γείτονας χώρα Τουρκία καλύπτει ένα σημαντικό μέρος των αναγκών της σε στρατιωτικό υλικό (65% τουλάχιστον) και υπηρεσίες από δική της παραγωγή, η Ελλάδα

της κρίσης αγοράζει ακριβά από το εξωτερικό. Η πρακτική αυτή δεν ξέρουμε ποιόν τελικά ωφελεί κι αν ωφελεί κάποιον. Πιθανόν να έχει να κάνει μόνο με εντυπώσεις διότι επί της ουσίας τίποτα άλλο δε μετράει σ’ αυτόν τον όμορφο τόπο.

Ακόμη και στη μήτρα του καπιταλιστικού συστήματος, τις ΗΠΑ, οι δημόσιες επενδύσεις είναι εκείνες που κινούν το σύστημα. Στην Ελλάδα, το τελευταίο προπύργιο του απόλυτου κρατισμού (ακόμη κι η Κούβα το έχει δει αλλιώς) οι δημόσιες επενδύσεις έχουν να κάνουν μόνο με συμμετοχή στο ΕΣΠΑ.

Η έρευνα και η καινοτομία έχει να κάνει μόνο με τα Πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ για να βγάζουν μεροκαματάκι κάποιοι καθηγητές και οι ευνοούμενοι φοιτητές τους, παρέα με εταιρείες που ζουν μόνο απ’ αυτή τη δουλειά. Η έννοια της καινοτομίας στους τομείς της Ασφάλειας και της Άμυνας στην Ελλάδα περιορίζεται σε προϊόντα τα οποία άλλοι ανακάλυψαν δέκα χρόνια πριν. Για την έρευνα στην Ασφάλεια υπάρχει μόνο ΕΝΑΣ φορέας που ασχολείται σοβαρά και αυτός είναι το Κέντρο Μελετών Ασφαλείας (ΚΕΜΕΑ) που σχεδόν μονοπωλεί κάθε ερευνητικό πρόγραμμα.

Αντίθετα, στις Ένοπλες Δυνάμεις, τα κέντρα έρευνας των Κλάδων έχουν πέσει σε αδράνεια, υποχρηματοδότηση και τείνουν σε αργό θάνατο. Το ίδιο και η Ελληνική Αεροπορική Βιομηχανία που όχι πολλά χρόνια πριν έκανε σπουδαίο έργο. Η καταστροφική λαίλαπα του μνημονίου έχει φέρει σημαντικές ανακατατάξεις και στον ιδιωτικό τομέα που ασχολείται με την κατασκευή, αντιπροσώπευση και εμπορία αμυντικού υλικού. Αλλά έτσι κι αλλιώς τους “οπλάδες” δεν τους γουστάρει και πολύ το κυβερνητικό μπλόκ.

Συχνά πυκνά βγαίνουν στον αέρα και βαρύγδουπες δηλώσεις στήριξης του στρατιωτικού προσωπικού από την πολιτική ηγεσία του ΥΠΕΘΑ και των κυβερνητικών κομμάτων. Προς τιμήν της, η στρατιωτική ηγεσία δεν πολυμιλάει κι όταν το κάνει έχει κάποια ουσία. Το προσωπικό των Ενόπλων Δυνάμεων μόλις και μετά βίας αντέχει να εργαστεί με τις συνθήκες πενίας που επικρατούν στις Μονάδες πρώτης γραμμής. Απαρχαιωμένο υλικό, ασυντήρητες εγκαταστάσεις και “ευέλικτοι” τρόποι διαχείρισης των Μονάδων είναι στην καθημερινότητα των στρατιωτικών. Διοικητές που βάζουν το κεφάλι τους στον τορβά για να έχουν οι Μονάδες τους και οι υπηρεσίες τους μια αξιοπρεπή λειτουργία ακούν την κρεβαττομουρμούρα καθημερινά για την αυταπάρνηση τους.

Αξιωματικοί και υπαξιωματικοί πιέζουν τα παιδιά τους μέχρι εκεί που δεν παίρνει, για να περάσουν σε σχολές που είναι κοντά στο σπίτι τους ή κοντά σε συγγενείς για να μπορέσουν να ανταπεξέλθουν στα έξοδα. Γιατί πολλοί απ΄αυτούς δεν έχουν έδρα λόγω μεταθέσεων και βασίζονται σε παππούδες και θείους.

Αμοιβές συμβούλων σε όλα τα υπουργεία κατά συρροή, αλλά και απόστρατοι που έχουν εξειδικεύσεις και απεριόριστη εμπειρία σε μια σειρά τομείς, που στέλνονται αναγκαστικά στα καφενεία γιατί αν εργαστούν τους κόβεται η σύνταξη. Μια σύνταξη που την πλήρωναν από 25 – 40 χρόνια ο καθένας.

Ο νέος προϋπολογισμός είναι σαφώς χειρότερος από τον περσινό, έτσι λένε οι αντικειμενικοί οικονομολόγοι, με το χρέος να φτάνει το 180% του έτσι κι αλλιώς μειωμένου ΑΕΠ, θα μας οδηγήσει σε νέα εξαθλίωση. Τα κοινωνικά αντίμετρα που προβλέπονται στον προϋπολογισμό, που δεν αφορούν τους στρατιωτικούς, είναι σαν τις ασπιρίνες που δίνουν στους ετοιμοθάνατους και είναι εκεί μόνο για λόγους εντυπωσιασμού.

Τι να περιμένουν εκείνοι που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο ασχολούνται με τον τομέα της Άμυνας; Τίποτα απολύτως. Γιατί στα λόγια έχουμε χτίσει ανώγια και κατώγια αλλά όταν έρχονται να μιλήσουν οι αριθμοί τότε όλα δείχνουν την ένδεια και την πενία που διακρίνουν την εικόνα των οικονομικών του τόπου. Κι αυτή ακριβώς είναι και η εικόνα των Ενόπλων Δυνάμεων σήμερα, μια εικόνα μίζερη και χωρίς ελπίδα. Κι ας προσπαθεί η στρατιωτική ηγεσία να κρατήσει ένα επίπεδο αξιοπρέπειας, υπερηφάνειας και αισιοδοξίας.

Ένα είναι το σίγουρο: Αυτοί οι άνθρωποι που υπηρετούν την πατρίδα θα τα δώσουν όλα γι’ αυτήν. Ένα μόνο θέλουν, να μην τους κοροϊδεύουν. Κι αυτό γίνεται συστηματικά τα τελευταία χρόνια. Από όλους.

The post Πείνα και Πενία για την Άμυνα και το 2018 appeared first on ArmyNow.Net.