Τα Φωτακαδιανά κάλαντα.

Αμέσως μετά το Παρίσι και το Τόκιο η μεγαλύτερη πολιτεία είναι αυτή του Φωτακάδου. Κι αν κάποιος σας πει πως τούτο δεν είναι αλήθεια να μην τον πιστέψετε. Εμείς σας μιλούμε από καρδιάς, σας λέμε τι πραγματικά νιώθουμε, άρα σας λέμε την αλήθεια. Κάποιος από τ’ άλλα τα χωριά θα τα έγραψε τα βιβλία της Γεωγραφίας και γι’ αυτό δείχνουνε το Φωτακάδο μικρό χωρίο. Ναι αλλά μου φαίνεται πως μικιό είναι το μάτι ντονε …

Για επαλήθευση των όσων προαναφέρθηκαν διενεργήθηκε απογραφή του χωριού την παραμονή των Χριστουγέννων επί ευκαιρίας της ευχάριστης απόφασης του Πολιτιστικού Συλλόγου Φωτακάδου να πει τα κάλαντα σε όλες τις γειτονιές του χωριού !

Ξεκινήσαμε από την πλευρά των Παλαιών Ρουμάτων, εκεί στην γειτονιά «Σαμψιανά» όπου βρήκαμε ένα σπίτι και τέσσερα συγκινημένα μάτια.

Αμέσως μετά κατηφορίσαμε στον ποταμό για ν’ ανέβουμε ξανά στο απέναντι βουνό. Εκεί, λίγο νοτιότερα και χαμηλότερα από το σημείο που πάτησε ο Διγενής το ένα του πόδι (με τ’ άλλο του πόδι πάτησε στην κορφή του απέναντι λόφου που είναι ο Προφήτης Ελισαίος) και ήπιε νερό από τον ποταμό, εκεί λοιπόν, είναι η γειτονιά «Κολύμπα» ή αλλιώς «Μαραγκιανά». Εκεί βρήκαμε τρία σπίτια και με μπροστάρηδες τον Ζαχάρη, την Ανδριάνα και τον Αρτέμη τους είπαμε τα κάλαντα τόσο φωναχτά που μπορεί και βούιξε ολόκληρη η λαγκαδιά !!

Τέσσερα τα σπίτια ως τώρα, που μας λένε πως το Φωτακάδο είναι –λέει – μικιό χωριό…. Άκου μικιό το Φωτακάδο…

Αφήνοντας γειτονιές που δεν κατοικούνται πια (Μπουλνταδιανά, Χατζιανά, Παρτσαλιανά) φτάνουμε στο κέντρο του Χωριού !! Εκτός από το καφενείο της Χαρίκλειας, πήγαμε και τα ‘παμε σε εννιά σπίτια !!! Γι’ αυτό εξάλλου λέμε πως τα «Λαγουδιανά» είναι και το κέντρο της πολιτείας του Φωτακάδου. Εμ βέβαια !! Αφού βρήκαμε εννιά σπίτια !!

Μισό χιλιόμετρο προς τα βόρεια πήραμε πάλι τον δρόμο προς τον ποταμό για να πάμε στο «Οξω Χωριό» ή «Αλιμπεγιανά» και βρήκαμε και εκεί ένα σπίτι κι ευχηθήκαμε γρήγορη ανάρρωση στο αφεντικό που’ χε τη μέση του !! Του Στέλιο που ήταν μαζί μας στα κάλαντα και είχε και την όμορφη ιδέα να αφυπνίσει τον Σύλλογο, βρήκαμε τον πατέρα του στα Λαγουδιανά και του τα’ παμε εκεί !!

Συνεπώς δεκατέσσερα τα σπίθια ως εδά !!

Φτάνουμε και στα Σταυρουλιανά. Βάλε και άλλα τρία σπίτια που άκουσαν το «Καλήν εσπέρα». Και να εξηγηθούμε. Ολόκληρα τα λέγαμε τα κάλαντα. Άμα πήγαινε να πει κανείς πιο νωρίς «και του χρόνου !», τόνε διακόπταμε και του λέγαμε «Περίμενε να σου τα πούμε όλα !!!»

Πηγαίνουμε προς τη διακλάδωση και τα ‘παμε σε δύο σπίτια ακόμα. Στο τελευταίο σπίτι, μας πήρανε χαμπάρι πως κλείναμε τα κάλαντα σε αυτό, και ο Λισέας με τον Μιχάλη μας κλείσανε την πόρτα να μην μπορούμε να βγούμε. Έστρωσε η Δήμητρα το τραπέζι με φαγητό και κρασί και να δεις πως μας πέρασε στο λεπτό το μπούκωμα που είχαμε με τα μελομακάρονα και τους κουραμπιέδες !! Ιδίως τα ζεστά χορτοκαλιτσούνια τα εξαφανίσαμε !!

Μας παρέσυραν οι ιστορίες του Λισέα κι έφτασε η ώρα δέκα το βράδυ !! Πώς πέρασε τούτο το όμορφο απόγευμα τόσο γρήγορα !! Τώρα πρέπει να γυρίσουμε και μεις στα σπίτια μας.
Εκείνη την στιγμή έκανα και τον απολογισμό σε πόσα σπίτια πήγαμε για να δούμε αν είναι μικρό το χωριό μας όπως το κατηγορούν μερικοί !! Τέσσερα και εννέα και έξι μας κάνουν δεκαεννέα σπίτια !!
Ακούτε; Δεκαεννέα σπίτια !!!!! Και να ξέρετε πως τα σπίτια αυτά ήταν σε έξι διαφορετικές γειτονιές οι οποίες μάλιστα ήταν και σε διαφορετικά βουνά ή λόφους !!
Πως λοιπόν να μην έχουμε δίκιο;;; Δηλαδή πόσα σπίτια να’ χει το Τόκιο γι το Παρίσι; Πόσα βουνά και πόσους λόφους να ‘χουν;
Δεν μιλάτε ε;

Γι’ αυτό ακούστε τι σας λέμε. Το δικό μας το χωρίο είναι το μεγαλύτερο, κι αν δεν είναι στον πληθυσμό είναι σίγουρα στην καρδιά μας. !!

Να ευχηθούμε λοιπόν, χαρά και υγεία σε όλα τα χωριά που νιώθουν πως είναι τα μεγαλύτερα !!
Καλή χρονιά να ‘χουμε σε όλο τον κόσμο !!

Σταυρουλάκης Αρτεμ. Κωνσταντίνος