«Το ταβάνι είναι χαμηλό, αλλά ανεβαίνει σταθερά»

ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΙΣ afformance-photo.jpg Μία συζήτηση με τους Afformance για τον μουσικό πειραματισμό, τις δυσκολίες στην Ελλάδα και το... χαμηλό ταβάνι για την εναλλακτική σκηνή 27.10.2017, 19:16 | Ετικέτες: post rock, δίσκος, φεστιβάλ Συντάκτης: Χρήστος Καλλιμάνης

Είναι από τις... παλιές καραβάνες της ελληνικής εναλλακτικής σκηνής, κινούνται μουσικά σε ύφος πειραματικό με post και αρκετά progressive στοιχεία και έχουν κάνει και τα

δικά τους μικρά βήματα προς το εξωτερικό.

Οι Afformance ήταν ανέκαθεν από τις πιο ενδιαφέρουσες μπάντες της ανεξάρτητης σκηνής και τώρα μας εκπλήσσουν θετικά με ταυτόχρονη διπλή κυκλοφορία.

«Το υλικό μας έκανε να φτάσουμε σε αυτή την απόφαση» μας εξηγούν μιλώντας για τους νέους τους δίσκους «Pop Nihilism» και «Music for Imaginary film#1».

Έχοντας «ακουστεί» και στο εξωτερικό και έχοντας πραγματοποιήσει και αρκετές εμφανίσεις εκτός Ελλάδος μας τονίζουν ότι μπορεί να είναι δύσκολη επαγγελματικά η «διεθνής καριέρα», όμως μπορούν τα εγχώρια σχήματα να σταθούν στο εξωτερικό και να έχουν καλή παρουσία.

Οι ίδιοι, ως «παλιοί», πιστεύουν ότι το επίπεδο της ελληνικής εναλλακτικής σκηνής έχει ανέβει πολύ, αλλά δεν συμβαίνει το ίδιο με τη μουσική παιδεία στη χώρα μας. «Απέχουμε αρκετά από το να περάσουν οι δουλειές αυτές σε μεγαλύτερο κοινό και αυτό έχει να κάνει με την μουσική παιδεία στην Ελλάδα. Υπάρχει ένα χαμηλό ταβάνι που μπορεί να φτάσει η μουσική σου σαν εναλλακτικός καλλιτέχνης, το οποίο ευτυχώς ανεβαίνει τα τελευταία χρόνια, αργά μεν σταθερά δε» μας επισημαίνουν.

Οι Afformance κυκλοφόρησαν στις 20 Οκτώβρη τα «Pop Nihilism» και «Music for Imaginary film#1».

Την Κυριακή θα εμφανιστούν στο Fraternity of Sound Festival στο Fuzz Club παρέα με τους Drew McDowall, Ben Frost, Zonal και Thurston Moore Group

Ταυτόχρονη κυκλοφορία δύο δίσκων; Φιλόδοξο το νέο project; Πώς φτάσατε σε αυτή την απόφαση και που στοχεύετε;

Το υλικό μας έκανε να φτάσουμε σε αυτή την απόφαση. Ηχογραφήθηκαν σχεδόν την ίδια περίοδο, όντας όμως ξεκάθαρα διαχωρισμένα στο κεφάλι μας σαν δίσκοι. Αποφασίσαμε να τα κυκλοφορήσουμε ταυτόχρονα αφενός γιατί μας φάνηκε ενδιαφέρον ως εγχείρημα η εικόνα της μπάντας στην συγκεκριμένη χρονική περίοδο να αποτελείται από αυτά τα 2 άλμπουμ και αφετέρου γιατί δεν θέλαμε να μας κρατήσει πίσω η μη κυκλοφορία ενός από τους δύο.

Είστε ένα σχήμα που έχει το βλέμμα του στο εξωτερικό. Πόσο εύκολο ή δύσκολο είναι τελικά να γίνει αυτό το βήμα;

Σε πλήρως επαγγελματικό επίπεδο είναι αρκετά δύσκολο για πολλούς λόγους. Όμως σε ένα βαθμό είναι εφικτό να μπορέσεις να σταθείς στο εξωτερικό και να έχεις μια καλή παρουσία σε χώρες εκτός Ελλάδος. Χρειάζεται αρκετή και διαρκής δουλειά, πολλά live και τύχη. Στόχος μας, όπως και κάθε συγκροτήματος, είναι να ακουστεί η δουλειά μας σε όσο περισσότερο κόσμο γίνεται.

Περιγράψτε μας τη διαδικασία σύνθεσης. Υπάρχουν βασικές ιδέες, κυριαρχεί το τζαμάρισμα ή μετά από τόσα χρόνια η μπάντα έχει τους δικούς της εσωτερικούς τρόπους επικοινωνίας και δημιουργίας;

Νομίζω έχουμε δουλέψει με όλους τους τρόπους που αναφέρεις! Συνήθως κάποιος φέρνει μια ιδέα στο στούντιο και μέσω τζαμαρίσματος ή μετέπειτα παραγωγικής δουλειάς να φτάσει ένα κομμάτι στην ολοκλήρωσή του. Είναι σημαντικό να επικοινωνεί μουσικά ο ένας με τον άλλον και νομίζω αυτό είναι από τα βασικά πλεονεκτήματα που έχουμε σαν μπάντα.

Που διασκεδάζουν περισσότερο οι Afformance στο στούντιο ή στο stage;

Εξαρτάται από την διάθεση που θα έχουμε και το πόσο καλά θα αποδώσουμε σε οποιοδήποτε από αυτά. Στο στούντιο είμαστε πιο άνετοι μεταξύ μας, κάτι που βοηθάει την όλη διαδικασία ενώ στο stage υπάρχει μεγαλύτερη συναισθηματική και σωματική ένταση οπότε μάλλον διασκεδάζουμε πολύ περισσότερο πριν και μετά από αυτά.

Με αφορμή το «Pop Nihilism» εσείς πόσο σκοτεινοί και πόσο pop αισθάνεστε;

Σαν άτομα όχι πολύ, σαν μουσική όμως μας εκφράζουν και τα δύο εξίσου. Σε αυτό το άλμπουμ φαίνεται καλύτερα απ’ οτιδήποτε έχουμε κάνει αυτή η (θεωρητική) αντίφαση. Στην pop κουλτούρα είναι αρκετά σκοτεινά τα πράγματα πολλές φορές, οπότε και ο τίτλος παραπέμπει σε ένα βαθμό και εκεί.

Ο δεύτερος δίσκος που κυκλοφορείτε ονομάζεται «Music For Imaginary Film #1». Δεδομένου ότι η μουσική σας είναι αρκετά κινηματογραφική, θα σας ενδιέφερε να συμμετέχετε σε ένα τέτοιο project; Να γράψετε μουσική για μία ταινία;

Θα μας ενδιέφερε πάρα πολύ, άλλωστε η προσέγγιση μας στον δίσκο αυτόν ήταν σαν να πρόκειται για πραγματική ταινία. Μας αρέσουν πολύ τα soundtrack και μας φαίνεται ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα η πρόκληση του πως μπορείς να ντύσεις ηχητικά ένα οπτικό έργο. Το “Music for Imaginary film#1” είναι soundtrack με συγκεκριμένο concept για μας, όμως μπορεί να είναι κάτι τελείως διαφορετικό για έναν ακροατή και αυτό έχει την δική του γοητεία, όταν δηλαδή δεν υπάρχει εικόνα να το συνοδεύσει.

Ομοιότητες και διαφορές ανάμεσα στους δύο δίσκους;

Αισθητικά και ηχητικά δεν απέχουν πολύ, συνθετικά και ενορχηστρωτικά όμως πρόκειται για αρκετά διαφορετικές προσεγγίσεις: Το Pop Nihilism δημιουργήθηκε μέσα από πειραματισμούς σε πρόβες και ανταλλαγές ιδεών μεταξύ μας ενώ το Imaginary Film #1, είχε ως βάση τα demos που είχε γράψει ο drummer μας έχοντας στο μυαλό του την συγκεκριμένη ιστορία και στη συνέχεια πήρε τελική μορφή στο στούντιο που βρεθήκαμε όλοι για να γράψουμε τις ιδέες μας πάνω σ’ αυτό. Αν και διαφορετικά σε concept, και τα δύο αφορούν εσωτερικές, ψυχολογικές καταστάσεις και ακροβατούν μεταξύ στιγμών αισιοδοξίας και μελαγχολίας.

Είστε από τους «παλιούς» της ελληνικής εναλλακτικής σκηνής. Πώς βλέπετε τη σκηνή σήμερα, το 2017;

Νομίζω είναι πολύ καλύτερη απ’ όταν ξεκινήσαμε! Το επίπεδο των συγκροτημάτων έχει ανέβει και πλέον αρκετές δουλειές μπορούν να σταθούν επάξια και στο εξωτερικό, κάτι που παλιά ήταν η εξαίρεση. Σε αυτό έχει βοηθήσει πάρα πολύ ο κόσμος και κάποια συγκροτήματα μπορούν να κάνουν και sold out σε μεγάλους χώρους. Παρόλα αυτά, απέχουμε αρκετά από το να περάσουν οι δουλειές αυτές σε μεγαλύτερο κοινό και αυτό έχει να κάνει με την μουσική παιδεία στην Ελλάδα. Υπάρχει ένα χαμηλό ταβάνι που μπορεί να φτάσει η μουσική σου σαν εναλλακτικός καλλιτέχνης, το οποίο ευτυχώς ανεβαίνει τα τελευταία χρόνια, αργά μεν σταθερά δε.

Και ποια είναι τα συναισθήματα που νιώθετε εσείς μέσα στην κατάσταση που βιώνουμε στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια; Ως μουσικοί και ως πολίτες;

Είναι μια δύσκολη κατάσταση που καλώς ή κακώς έχουμε μάθει να την αντιμετωπίζουμε και να ζούμε με αυτήν τόσο ως πολίτες, όσο και ως μουσικοί. Τα μεγαλύτερα εμπόδια στην επιβίωση μιας μπάντας σαν κι εμάς είναι οικονομικά και δυστυχώς πολλές φορές είναι αδύνατον να τα παρακάμψουμε. Αυτό είναι κάτι όμως που περνάει σε δεύτερη μοίρα όταν υπάρχει η όρεξη και η ευχαρίστηση που σου δίνει το να παίζεις μουσική που σε εκφράζει και σε γεμίζει συναισθηματικά και να το κάνεις μαζί με άτομα που νιώθουν το ίδιο με σένα.

Για το τέλος θέλετε να περιγράψετε με πέντε λέξεις τη μουσική πρόταση των Αfformance; Δεν χρειάζεται να... βγάζουν νόημα.

Προφανώς και δεν βγαίνει νόημα αλλά θα πω Slightly Progressive Trip Noise Soundscapes

[ad-slot]

[related-articles]

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Πρώτο όμορφο δείγμα από τους νέους Afformance Ένα νέο φεστιβάλ έρχεται να «ταράξει τα νερά» στην Αθήνα