Θέλει πυρηνικά και αφανισμό η Κρήτη; Στο στόχαστρο του διαδικτύου και πάλι το νησί

Δεν είναι η πρώτη φορά που η Κρήτη μπαίνει στο στόχαστρο σχολίων και άρθρων στο διαδίκτυο. Λίγο τα τροχαία, λίγο οι κούπες και οι μπαλωθιές, το νησί έχει σχολιαστεί αρνητικά ή και απαξιωτικά. Μία τέτοια άποψη κυκλοφορεί με αφορμή την επίθεση και τον ξυλοδαρμό ενός 30χρονου στο Ρέθυμνο. Αξίζει ωστόσο να σημειωθεί ότι δημοσιεύτηκε πριν γίνει γνωστό ότι τα άτομα αυτά είναι τρεις Γάλλοι, δείτε ΕΔΩ. Κάτι που ενισχύει την προκατάληψη

Γράφει χαρακτηριστικά ο Δημήτρης Σταράκης:

«Η επίθεση κατά των “διαφορετικών” δεν είναι νέα υπόθεση σε κλειστές κοινωνίες.

Η βάρβαρη επίθεση κατά ενός ανυπεράσπιστου ανθρώπου στο Ρέθυμνο δεν αποτελεί κάτι το πρωτοφανές, ούτε μοιάζει να κλείνει έναν κύκλο επιθέσεων απέναντι σε ανθρώπους που δεν ακολουθούν τους επιβεβλημένους κοινωνικούς κανόνες.

Η επίθεση κατά των “διαφορετικών” δεν είναι νέα υπόθεση σε κλειστές κοινωνίες. Πριν από 15 χρόνια, ακόμα και μέχρι σήμερα, επιθέσεις δέχονταν μέχρι και αυτοί που άκουγαν τη μουσική “του σατανά” (από ροκ μέχρι heavy metal), αυτοί που φορούσαν ελαστικά τζιν και όλοι όσοι τολμούσαν να ακολουθήσουν ένα διαφορετικό στυλ, το οποίο ξέφευγε από τη μόδα της εποχής. Κάθε υποκουλτούρα (δηλαδή κάθε κουλτούρα που υπάρχει δίπλα στη δημοφιλή κουλτούρα της κοινωνίας) προκαλεί αντιδράσεις και τα μέλη της μπορεί να γίνουν στόχος. Μουσικά γούστα, αισθητικά κριτήρια, σεξουαλικότητα, καταγωγή, φυλή είναι τα στοιχεία που μπορούν να αποτελέσουν αφορμές επίθεσης.

Επειδή όμως αναπτυσσόμαστε σε μία κοινωνία όπου η υπερβολή είναι κομμάτι της ζωής μας, διαβάζουμε και πάλι στο διαδίκτυο τα γνωστά αναθέματα: “Η Κρήτη θέλει πυρηνικά”, “πάντα θεωρούσα το μέρος το χειρότερο του κόσμου” και άλλους κλισέ αφορισμούς. Αυτές οι απερισκεψίες έχουν τόσο αποπροσανατολιστικό χαρακτήρα, ο οποίος καταντά στο άκρο του ν’ αφήνει το έδαφος ανοιχτό για τα μεμονωμένα περιστατικά που επηρεάζουν τα θύματα τους.

Στην πραγματικότητα, αυτό που χρειάζεται κάθε τόπος με αυτά τα συμβάντα είναι ακόμη περισσότερη έκφραση και έμπρακτη δράση: Έκφραση αντίθεσης στο μίσος, αλληλεγγύη στα άτομα που υποφέρουν, συζήτηση και αντίθεση με τους ανθρώπους που δικαιολογούν τη βαρβαρότητα.

Το να αναθεματίσουμε έναν τόπο, είτε αυτός λέγεται Ρέθυμνο, Σπάρτη, Πάτρα, Μύκονος κ.ο.κ. είναι το βούτυρο στο ψωμί των θρασύδειλων που δρουν στα σκοτεινά, φοβούμενοι το φως του δημόσιου χώρου. Φανταστείτε εμείς που ακούγαμε τη μουσική που δεν ενέκριναν οι άνθρωποι αυτοί να κόβαμε τα μαλλιά μας, να τους ζητούσαμε να μας παραγγείλουν τα ρούχα που επιθυμούν να φοράμε, να μας έδιναν τη λίστα των μαγαζιών που πρέπει να επισκεπτόμαστε και, στο τέλος, να επιλέγουν και τις παρέες που θα κάναμε.

Φανταστείτε τον 30χρονο διδακτορικό φοιτητή να πει αύριο: “Συγγνώμη σε όλους. Δε θα ξαναβγώ από το σπίτι μου, θα μένω μέσα γιατί προκαλεί κάποιους ανθρώπους το γεγονός ότι τολμώ να αναπνέω.” Ποιος θέλει στ’ αλήθεια έναν τέτοιο κόσμο για τους συνανθρώπους του; Ποιος θέλει στ’ αλήθεια να συνηθίσει το τέρας;

Ένας τέτοιος τερατώδης κόσμος είναι το υγρό όνειρο, η φαντασίωση κάθε ανθρώπου που μισεί τον συνάνθρωπο του. Και η Κρήτη, ένας τόπος ιστορικών συναντήσεων, διασταυρώσεων και απροϋπόθετης φιλοξενίας και αντίστασης κατά των υπηρετών του σκότους δε μπορεί να καταντήσει ένα σύγχρονο Άουσβιτς χωρίς φούρνους για αθώους. Οι πρώτοι άλλωστε που δεν θα επιτρέψουν κάτι τέτοιο είναι οι συνειδητοποιημένοι κάτοικοι της, μαζί με τους ανθρώπους που φιλοξενούν στο νησί και έχουν γίνει πλέον ένα.

Οφείλουμε την έμπρακτη, επώνυμη αγάπη και την φροντίδα μας τόσο στον 30χρονο που καλείται πλέον να επουλώσει τα τραύματα του αλλά και την υποστήριξη μας σε κάθε άνθρωπο που δέχεται τέτοιου είδους θρασύδειλες επιθέσεις. Όσο για τους ανθρώπους που ζητούν αφανισμό ενός ολόκληρου τόπου, θα πρέπει να γνωρίζουν ότι το επιχείρημα αυτό αποτελεί την άλλη όψη ενός κοινού νομίσματος.»

zarpanews.gr