Κάλεσμα για συγκέντρωση στα Χανιά ενόψει της 49ης επετείου από την Εξέγερση του Πολυτεχνείου

Κάλεσμα για την 49η επέτειο από τη Λαϊκή Εξέγερση του Πολυτεχνείου, απευθύνει το  Συνδικάτο Οικοδόμων Χανίων, που θα πραγματοποιήσει προσυγκέντρωση στη Πλατεία Κοτζάμπαση (πλατεία 1866) την Πέμπτη στις 18:00 με την στήριξη των υπόλοιπων πρωτοβάθμιων σωματείων του ΕΚΧ.

Στην ανακοίνωσή τους αναφέρουν:

Για την 49η επέτειο από την εξέγερση του Πολυτεχνείου το Συνδικάτο Οικοδόμων, που καθημερινά, με τη συνεπή αγωνιστική στάση του, δίνει συνέχεια, διέξοδο και προοπτική στις αγωνιστικές παραδόσεις του λαού μας, χαιρετίζουνμε

Η αγωνιστική παρακαταθήκη του αντιδικτατορικού αγώνα και της εξέγερσης του Πολυτεχνείου ενάντια στην ανοιχτή, φασιστική, αμερικανοΝΑΤΟική, απριλιανή δικτατορία, και η συνεπής- αλύγιστη στάση των χιλιάδων εργαζομένων, νέων, γυναικών στις εξορίες, στα μπουντρούμια των φυλακών και στα βασανιστήρια της ΕΑΤ-ΕΣΑ, παραμένουν οδηγός και έμπνευση για τον δικό μας σημερινό, καθημερινό βηματισμό.

Τιμάμε τη λαϊκή εξέγερση στα πρόσωπα των εκατοντάδων χιλιάδων εργατών και εργαζόμενων στον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα που μέσα από τις γραμμές των συνδικάτων συμμετέχουν μαζικά στους εργατικούς- λαϊκούς αγώνες, στις απεργίες και τις απεργιακές συγκεντρώσεις, ενάντια στο κύμα ακρίβειας που πνίγει το λαϊκό εισόδημα, που διεκδικούν αυξήσεις στου μισθούς, ζωή και δουλειά με δικαιώματα. Καμία επιλογή στρατοπέδου ληστών!

Τα αντιιμπεριαλιστικά συνθήματα που γράφτηκαν στις πύλες του Πολυτεχνείου και το σύνθημα «ψωμί – παιδεία – ελευθερία» που ηχούσε στους δρόμους και τους χώρους δουλειάς την περίοδο της χούντας παραμένουν επίκαιρα, προσαρμοσμένα στις σημερινές δύσκολες συνθήκες που ζει ο εργαζόμενος λαός.

Το «Πολυτεχνείο» μας καλεί να μείνουμε ανυπότακτοι, να διαδηλώσουμε ενάντια στον πόλεμο και τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις στην Ουκρανία, απέναντι στα ιμπεριαλιστικά μπλοκ που ΗΠΑ-ΕΕ-ΝΑΤΟ-Ρωσία που δολοφονούν αμάχους, σπέρνουν προσφυγιά και σκορπούν φτώχεια και πείνα σε πολλές γωνιές του πλανήτη. Αποκτάει ιδιαίτερη βαρύτητα σήμερα το αίτημα για απεμπλοκή της χώρας μας από τις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες και από τον πόλεμο που εξελίσσεται αμείωτα με εξάρσεις και υφέσεις, να σταματήσει η παροχή «γη και ύδωρ» στους εκμεταλλευτές μας και στις πολεμικές μηχανές τους, που μετατρέπουν τις υποδομές της χώρας, τα λιμάνια και τα αεροδρόμια σε “ορμητήρια πολέμου” αλλά και πιθανούς “στόχους”.

Να καταργηθεί η Ελληνοαμερικανική Συμφωνία για τις Στρατιωτικές Βάσεις. Να ξηλωθούν οι βάσεις του θανάτου από τη χώρα μας. Να μη εγκατασταθούν πυρηνικά στον Άραξο, στη Σούδα και οπουδήποτε αλλού στην Ελλάδα.

Η ιστορία γράφεται με ανυπακοή. Αυτοί που μιλούν σήμερα για βαρυχειμωνιές για να εξασφαλίσουν την άνοιξη της κερδοφορίας τους, λογαριάζουν χωρίς τον βασικό παραγωγό του πλούτου, χωρίς τα εκατομμύρια των εργατών στη χώρα μας και σε όλον τον κόσμο. Χωρίς την εργασία, τον ιδρώτα και το μυαλό των εργαζομένων, τίποτα δε προχωρούσε προς τα εμπρός, τίποτα δε θα λειτουργούσε, τίποτα δε θα βρισκόταν σε κίνηση.

Δεν πρόκειται να συμβιβαστούμε με τα ψίχουλα, με καλάθια της ντροπής, με Voucher και Pass, με τα επιδόματα-κοροϊδία των επιχειρηματικών ομίλων. Δεν δεχόμαστε να πληρώνουμε τον λογαριασμό της ενέργειας από τις πράσινες μπίζνες τους που ονομάζουν «πράσινη ανάπτυξη» για να κρύψουν την τεράστια κερδοφορία που τους αποφέρει η αξιοποίηση λιμνάζοντος κεφαλαίου με τις ΑΠΕ. Δεν δεχόμαστε να πληρώνουμε τις κρίσεις τους, την ανάπτυξη τους, τους πολέμους τους Η απεργία στις 9 Νοέμβρη απέδειξε ότι ο λαός μπορεί να έρθει στο προσκήνιο.

Η συγκλονιστική συμμετοχή των εργαζομένων δείχνει το δρόμο της σύγκρουσης με τους επιχειρηματικούς ομίλους και την κυβέρνηση, στον διεκδικητικό αγώνα για αυξήσεις στους μισθούς, για συλλογικές συμβάσεις, για φτηνό ρεύμα και τρόφιμα. Σήμερα απέναντι σε ένα σύστημα που σαπίζει και δείχνει με τραγικό τρόπο τα απάνθρωπα όρια του βάζει παρά τα απίστευτα επιστημονικά και τεχνολογικά επιτεύγματα που πληθαίνουν γύρω μας, απέναντι στην πολιτική που σπέρνει πολέμους, φτώχεια και προσφυγιά, μοναδική διέξοδος είναι ο συνεχής συνεπής ταξικός αγώνας αντίστασης και αντεπίθεσης, η οργάνωση μας, η διεκδικητική πάλη σε κλάδους και χώρους δουλειάς.

Είναι ο αγώνας που θα στοχεύει στο κέντρο τον ταξικό αντίπαλο, τους επιχειρηματικούς ομίλους και το πολιτικό προσωπικό τους, ο αγώνας δηλαδή για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.

Έτσι τιμάμε εμείς τους νεκρούς της αντιδικτατορικής πάλης και τους αγώνες τους. Η συγκλονιστική απεργία στις 9 Νοέμβρη να έχει συνέχεια στις 17 Νοέμβρη! Όλες και όλοι στα συλλαλητήρια σε όλες τι πόλεις!

Η προσυγκέντρωση της ‘Ενωσης Οικοδόμων & Συναφών Επαγγελμάτων Ν. Χανίων έχει οριστεί για τις 18:00 στη Πλατεία Κοτζάμπαση, με την στήριξη των υπόλοιπων πρωτοβάθμιων σωματείων του ΕΚΧ.

Παράλληλα, κάλεσμα για συγκέντρωση απευθύνει και η ΕΛΜΕ Χανίων η οποία εξέδωσε την ακόλουθη ανακοίνωση:

49 χρόνια κλείνουν φέτος από το Νοέμβρη του ’73, όταν η νεολαία και οι εργαζόμενοι της χώρας ξεσηκώθηκαν ενάντια στο επαχθές καθεστώς της χούντας. Η αντίσταση του λαού, που δε σταμάτησε σε όλη τη διάρκεια της επταετίας να εκφράζει την αντίθεσή του στο καθεστώς, κορυφώθηκε με την εξέγερση του Πολυτεχνείου. Η εξέγερση έδειξε τη δύναμη του φοιτητικού, μαθητικού και εργατικού κινήματος στην Ελλάδα, αφού κατάφερε να ρίξει τη χούντα.

Οι φωνές των φοιτητών και των εργατών για καλύτερη παιδεία, ελευθερία και Δημοκρατία, που έφτασαν σε όλο τον κόσμο, δημιουργώντας ένα κύμα αλληλεγγύης στον αγώνα του κόσμου και φέρνοντας τη διεθνή κοινότητα προ των ευθυνών της, έμελλαν να γίνουν ορόσημα κάθε αγώνα για καλύτερες συνθήκες ζωής στη μεταπολιτευτική ιστορία της Ελλάδας.

Ο έκδηλος αντι-ιμπεριαλιστικός, αντιφασιστικός, διεθνιστικός, δημοκρατικός αγώνας των εξεγερμένων στην Ελλάδα εκφράστηκε και στα συνθήματά τους. Συνθήματα όπως “Απόψε πεθαίνει ο φασισμός”, “;Εργάτες, αγρότες και φοιτητές”, “Έξω οι Αμερικάνοι”, “Έξω το ΝΑΤΟ”, “Απόψε πεθαίνει ο φασισμός'”, “Λαέ πεινάς, γιατί δεν πολεμάς” και “Κάτω η Εξουσία” “Κάτω η Χούντα, κάτω ο Παπαδόπουλος”, “Λαέ λαέ, ή τώρα ή ποτέ”, “Ψωμί, παιδεία, ελευθερία” βροντοφωνάχτηκαν, γράφτηκαν στους τοίχους κι έμειναν στην Ιστορία, ως τα μηνύματα που έριξαν τη Χούντα.

Τα εργατικά συνδικάτα, οι φοιτητικοί σύλλογοι, οι μαθητικές κοινότητες, οι δημοκρατικές πολιτικές δυνάμεις ΤΙΜΟΥΜΕ την εξέγερση του ’73! 49 χρόνια μετά, τα συνθήματα του Νοέμβρη για δημόσια και δωρεάν παιδεία, για ψωμί ενάντια στις μνημονιακές πολιτικές, τα συνθήματα ενάντια στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους και για αλληλεγγύη στους πρόσφυγες, η αντιφασιστική πάλη παραμένουν επίκαιρα. Οι αγώνες μας τα τελευταία χρόνια ενάντια στις περικοπές των μισθών μας και τα μνημόνια, ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις δημόσιων αγαθών (ρεύμα, νερό παιδεία, υγεία), ενάντια στην εγκληματική οργάνωση της Χρυσής Αυγής, ενάντια στους πολέμους, είναι αγώνες που ακολουθούν το δρόμο του Νοέμβρη.

Είναι χρέος όλων μας να κάνουμε πράξη τα συνθήματα του Πολυτεχνείου, όχι μόνο τιμώντας τους αγωνιστές του τότε, αλλά γιατί το μέλλον μας ανήκει.
ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ, ΠΕΜΠΤΗ 17/11, 6:00 ΜΜ, ΠΛΑΤΕΙΑ ΑΓΟΡΑΣ

Η ανακοίνωση από το ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ – ΣΕΚ ΧΑΝΙΩΝ

Την Πέμπτη 17 Νοέμβρη όλες και όλοι διαδηλώνουμε μαζικά στις πορείες για το Πολυτεχνείο. Τιμάμε την 49η επέτειο του Πολυτεχνείου βγαίνοντας στους δρόμους κατά χιλιάδες, για να συνεχίσουμε και να κλιμακώσουμε τον αγώνα για να ανατρέψουμε την κυβέρνηση Μητσοτάκη αλλά και να ανοίξουμε τον δρόμο για να γίνει πράξη το σύνθημα: δεν υπάρχει δρόμος κοινοβουλευτικός, ο δρόμος του Νοέμβρη επαναστατικός.

Η τεράστια επιτυχία της πανεργατικής απεργίας στις 9 Νοέμβρη, έδειξε ότι αυτή η προοπτική είναι εφικτή. Οι δεκάδες χιλιάδες των απεργών που βγήκαν στους δρόμους σε όλες τις πόλεις, θύμιζαν τις μεγάλες πανεργατικές απεργίες ενάντια στα μνημόνια που ανέτρεπαν την μια κυβέρνηση μετά την άλλη. Αλλά η πανεργατική απεργία στις 9 Νοέμβρη δεν ήταν μια εικόνα από το παρελθόν αλλά μια εικόνα από το μέλλον. Η δύναμη της εργατικής τάξης και της νεολαίας είναι που θα σιγουρέψει την ανατροπή της κυβέρνηση Μητσοτάκη και θα ανοίξει μια διαφορετική προοπτική για το κίνημα.

Η πολιτική κρίση της κυβέρνησης είναι τεράστια και τροφοδοτεί το μίσος και την οργή των εργαζόμενων και της νεολαίας ενάντια της. Για το κύκλωμα των παιδοβιαστών από τον Κολωνό που δεν αντιπροσωπεύουν μονάχα τη Νέα Δημοκρατία αλλά και όλη την άρχουσα τάξη. Για τα σκάνδαλα των αρπακτικών σαν τον Πάτση που θησαυρίζουν πάνω στη δυστυχία του κόσμου. Για τις υποκλοπές και των επιθέσεις στα δημοκρατικά δικαιώματα, στους απεργούς και τους διαδηλωτές.

Για την ακρίβεια και τον μισθό που δεν φτάνει ούτε για τα στοιχειώδη. Για τους πνιγμένους πρόσφυγες στα νερά του Αιγαίου και του Έβρου.

Η κρίση της κυβέρνησης καθημερινά μεγαλώνει γινάτι συνεχώς βρίσκει απέναντι της το κίνημα να δίνει μάχες και να μην την αφήνει σε χλωρό κλαρί. Ο Μητσοτάκης και οι υπουργοί του έχουν φάει τα μούτρα τους σε κάθε προσπάθεια να κρατήσουν πίσω το κίνημα. Ο Χατζηδάκης παρά τον νόμο που ψήφισε πριν ένα χρόνο, δεν μπόρεσε να σταματήσει τις απεργίες, ούτε στην Κόσκο και την Μαλαματίνα ούτε πουθενά. Προσπάθησε να εμποδίσει τους απεργούς των συγκοινωνιών στην Πανεργατική και του γύρισε μπούμερανγκ. Η Κεραμέως έχει αποτύχει σε κάθε της επίθεση. Από την πανεπιστημιακή αστυνομία, μέχρι τις ηλεκτρονικές εκλογές που κατέληξαν σε φιάσκο χάρη στην αντίσταση των εκπαιδευτικών.

Κάθε μέρα που περνάει γίνεται φανερό ότι η δύναμη είναι στην μεριά των εργατών και της νεολαίας, είναι στη μεριά της τάξης μας. Αντίθετα ο φόβος είναι στη δική τους μεριά, στην κυβέρνηση και τα αφεντικά. Και όλο και περισσότεροι καταλαβαίνουν ότι δεν είναι μονάχα η κυβέρνηση του Μητσοτάκη αλλά ένα ολόκληρο σύστημα, ο καπιταλισμός που βρίσκεται σε κρίση και βγάζει στην επιφάνεια το πιο αποκρουστικό του πρόσωπο.

Γι’ αυτό είναι απόλυτα ρεαλιστικό κλιμακώνοντας τους αγώνες μας, να ανατρέψουμε την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας και αυτό να γίνει η αφετηρία για την συνολική σύγκρουση με το σύστημα. Όπως ακριβώς η εξέγερση του Πολυτεχνείου άνοιξε τον δρόμο για το κίνημα της μεταπολίτευσης που κέρδισε όλες τις κατακτήσεις που πενήντα χρόνια τώρα προσπαθεί η άρχουσα τάξη και οι κυβερνήσεις της να πάρουν πίσω χωρίς να τα καταφέρνουν.

Αυτήν την φορά μπορούμε να πάμε πιο μακριά. Οι εργάτες και οι εργάτριες έχουν πολλές περισσότερες πολιτικές εμπειρίες. Έχουμε ζήσει στο πετσί μας τα όρια του κοινοβουλευτικού δρόμου, παλιότερα με το ΠΑΣΟΚ πιο πρόσφατα με τον ΣΥΡΙΖΑ.

Η αλλαγή δεν έρχεται από τα πάνω, αλλάζοντας τους υπουργούς. Να δυναμώσουμε την αντικαπιταλιστική και επαναστατική αριστερά για να γίνει η δύναμη της τάξης μας το εργαλείο που θα στείλει την κυβέρνηση και το σύστημα στα σκουπίδια. Ελάτε να δώσουμε αυτή τη μάχη μαζί!

Η ανακοίνωση του Σωματείου Επισιτισμού:

Η 17η Νοέμβρη είναι φέτος, όπως και κάθε χρόνο, μέρα μνήμης αλλά κυρίως μάχης για την εργατική τάξη, το λαό και τη νεολαία. Όπως κάθε χρόνο έτσι και φέτος, είναι μέρα που θα ακουστούν δυνατά τα γνήσια αντιιμπεριαλιστικά συνθήματα του λαού μας.

Σήμερα, που οι ανταγωνισμοί στην περιοχή μας εντείνονται,ιδιαίτερα σε συνθήκες που η τουρκική προκλητικότητα μεγαλώνει, ιδιαίτερα σε συνθήκες που ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός βάζει ανοιχτά στον Προκρούστη των διαλόγων τα κυριαρχικά δικαιώματα της πατρίδας μας.

Ειδικότερα εδώ στα Χανιά οπού έχουμε την Βάση της Σούδας, ορμητήριο των ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών του ΝΑΤΟ στην Αν. Μεσόγειο εις βάρος των λαών της περιοχής, είναι ανάγκη να ακουστεί ακόμα πιο δυνατά το σύνθημα “Έξω οι ΗΠΑ – Έξω το ΝΑΤΟ”, που ενέπνευσε χιλιάδες λαού το Νοέμβρη του 1973.

Το σύνθημα «ΨΩΜΙ-ΠΑΙΔΕΙΑ-ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ» είναι επίκαιρο όσο ποτέ άλλοτε σε αυτές τις ιδιαίτερες συνθήκες της πανδημίας με τα σύγχρονα αιτήματα και τις διεκδικήσεις μας για την προστασία της ζωής, της δουλειάς, της υγείας του λαού.

Αυτοί που μιλούν σήμερα για βαρυχειμωνιές για να εξασφαλίσουν την άνοιξη της κερδοφορίας τους, λογαριάζουν χωρίς τον βασικό παραγωγό του πλούτου, χωρίς τα εκατομμύρια των εργατών στη χώρα μας και σε όλον τον κόσμο. Χωρίς την εργασία, τον ιδρώτα και το μυαλό των εργαζομένων, τίποτα δε προχωρούσε προς τα εμπρός, τίποτα δε θα λειτουργούσε, τίποτα δε θα βρισκόταν σε κίνηση.

Δεν πρόκειται να συμβιβαστούμε με τα ψίχουλα, με καλάθια της ντροπής, με Voucher και Pass, με τα επιδόματα-κοροϊδία των επιχειρηματικών ομίλων. Δεν δεχόμαστε να πληρώνουμε τον λογαριασμό της ενέργειας από τις πράσινες μπίζνες τους που ονομάζουν «πράσινη ανάπτυξη» για να κρύψουν την τεράστια κερδοφορία που τους αποφέρει η αξιοποίηση λιμνάζοντος κεφαλαίου με τις ΑΠΕ.  Δεν δεχόμαστε να πληρώνουμε τις κρίσεις τους, την ανάπτυξη τους, τους πολέμους τους.

Οι εργαζόμενοι στον κλάδο του επισιτισμού βιώνουμε χρόνια αυτήν την πολιτική, με ευθύνη όλων των κυβερνήσεων. Ο κανόνας στα επισιτιστικά καταστήματα στο Ν. Χανίων είναι το μισό ένσημο, τα ευέλικτα ωράρια, η απλήρωτη υπερωρία, οι απλήρωτες Κυριακές και αργίες.

Η επιτυχημένη Απεργία στις 9 Νοεμβρίου έδειξε ότι ο λαός μπορεί να πάρει την υπόθεση στα χέρια του. Η συγκλονιστική συμμετοχή των εργαζομένων δείχνει τον δρόμο της σύγκρουσης ενάντια στον ταξικό αντίπαλο -την σημερινή κυβέρνηση και τις προηγούμενες, την μεγαλοεργοδοσία και τους εργατοπατέρες του Συνδικαλιστικού κινήματος, που μας έχουν φέρει σε αυτή την κατάσταση.

Ο οργανωμένος και αποφασισμένος λαός μπορεί να νικήσει κάθε αντίπαλο!

Η καλύτερη τιμή στους νεκρούς του Πολυτεχνείου τους εξορισμένους, στους βασανισμένους της Χούντας είναι η μαζικοποίηση των αγώνων των εργαζομένων και της νεολαίας!

Το Σωματείο Επισιτισμού Χανίων απευθύνεικάλεσμα σε αγωνιστικό “παρών”
Όλες και όλοι στο συλλαλητήριο Πέμπτη 17 Νοεμβρίου

Προσυγκέντρωση στις 6μμ Στην πλατεία Μάχης της Κρήτης (Κοτζάμπαση)

Η ανακοίνωση του ΚΚΕ

49 χρόνια πριν, με τον ξεσηκωμό του Πολυτεχνείου, μίλησε το οργανωμένο φοιτητικό και εργατικό-λαϊκό κίνημα, κόντρα στις συνθήκες «γύψου» που προσπαθούσε να  επιβάλλει το αστικό δικτατορικό καθεστώς της 21ης Απρίλη.

Ο ξεσηκωμός αποτέλεσε την εργατική-λαϊκή αντίδραση στις μεθοδεύσεις της δικτατορίας για το “μασκάρεμά” της, αλλά και στα σχέδια αστικών και οπορτουνιστικών πολιτικών δυνάμεων που προετοίμαζαν μια μετάβαση στην αστική κοινοβουλευτική δημοκρατία με το λαό στο περιθώριο.

Ο ηρωικός φοιτητικός και εργατικός – λαϊκός ξεσηκωμός του Πολυτεχνείου δεν ήταν «κεραυνός εν αιθρία». Υπήρξε το αποκορύφωμα της αντιδικτατορικής πάλης λαού και νεολαίας, που ξεκίνησε με αργούς ρυθμούς και δυσκολίες από την ημέρα επιβολής του πραξικοπήματος. Δυνάμωσε από το 1972 και μετά, πατώντας στις θυσίες νέων αγωνιστών, αλλά και στις δυνατότητες που δημιουργήθηκαν από το κλείσιμο των εξοριών και την απελευθέρωση των κομμουνιστών που είχαν μεγάλη πείρα από την οργάνωση της πάλης τη δεκαετία του 1940 και από τους κατοπινούς αγώνες.

Τα μέλη και τα στελέχη του ΚΚΕ αφιέρωσαν όλες τις δυνάμεις τους στην οργάνωση του αντιδικτατορικού αγώνα, παρόλο που η απριλιανή δικτατορία βρήκε το Κόμμα οργανωτικά ανέτοιμο, με διαλυμένες τις Κομματικές του Οργανώσεις από το 1958. Μέσα σε συνθήκες παρανομίας, το ΚΚΕ συγκρούστηκε με την οπορτουνιστική ομάδα στο εσωτερικό του και διαχωρίστηκε από αυτή στη 12η Ολομέλεια (1968). Η διάσπαση συνέβαλε στην αναγκαία ανασυγκρότηση των Κομματικών του Οργανώσεων και στην ίδρυση της Κομμουνιστικής Νεολαίας Ελλάδας (ΚΝΕ).

Το ΚΚΕ εξέδωσε παράνομα έντυπα και μπήκε στην πρωτοπορία των μικρών και μεγαλύτερων εργατικών, αγροτικών και φοιτητικών κινητοποιήσεων.
Οι κομμουνιστές και οι κομμουνίστριες, άλλοι περισσότερο ψημένοι στους ταξικούς αγώνες της προηγούμενης περιόδου και άλλοι κάνοντας με νεανικό ενθουσιασμό τα πρώτα τους βήματα στην ταξική πάλη, έδωσαν τη μάχη κατά της δικτατορίας από την πρώτη μέρα της επιβολής της στους χώρους δουλειάς και τις εργατογειτονιές, στα σχολεία και τα αμφιθέατρα, εναντιώθηκαν στην κρατική καταστολή.

Άνοιξαν μέτωπο με τις αστικές πολιτικές δυνάμεις που στην πλειοψηφία τους απείχαν από την οργανωμένη μαζική αντιδικτατορική πάλη. Άνοιξαν μέτωπο με τους οπορτουνιστές που δυσφημούσαν το κομμουνιστικό και εργατικό-λαϊκό κίνημα και καλλιεργούσαν την ηττοπάθεια και τη μοιρολατρία.

Γι’ αυτό, ο ηρωικός ξεσηκωμός του Πολυτεχνείου φέρνει στο μυαλό όλους εκείνους τους κομμουνιστές και τους άλλους ριζοσπάστες αγωνιστές που διώχτηκαν πολύτροπα, που βασανίστηκαν στα μπουντρούμια της ΕΑΤ-ΕΣΑ και αλλού, που φυλακίστηκαν και εξορίστηκαν, που προσέφεραν ακόμα και τη ζωή τους στο εργατικό-λαϊκό κίνημα. Το ΚΚΕ στέκεται με απεριόριστο σεβασμό μπροστά στους αγώνες και τις θυσίες τους και τους τιμά.

Η ιδιαίτερη σημασία του Πολυτεχνείου έγκειται ακριβώς στο γεγονός ότι ο φοιτητικός και ευρύτερα νεολαιίστικος ξεσηκωμός συγκέντρωσε άμεσα την ενεργητική αλληλεγγύη χιλιάδων εργατοϋπαλλήλων και άλλων λαϊκών δυνάμεων στα σημαντικότερα αστικά κέντρα. Οι αγωνιστές του ξεσηκωμού σμπαράλιασαν τα αστικά κηρύγματα περί πολιτικού ρεαλισμού, που επιχειρούσαν να περιορίσουν τα φοιτητικά και εργατικά-λαϊκά αιτήματα στο “στενό ορίζοντα” ανώδυνων για την καπιταλιστική εξουσία επιλογών και αλλαγών.

Ο ξεσηκωμός του Πολυτεχνείου απέδειξε ότι ο αρνητικός συσχετισμός δυνάμεων ανατρέπεται μόνο από την οργανωμένη δράση του εργατικού-λαϊκού παράγοντα, ενάντια σε κάθε αναμονή και ψευδαίσθηση ότι οι αλλαγές κορυφών μπορούν να βελτιώσουν τις συνθήκες ζωής των εργατικών-λαϊκών δυνάμεων.

Το Πολυτεχνείο «βάφτηκε» στο αίμα. Ταυτόχρονα, όμως, ενταφίασε οριστικά τα σχέδια της λεγόμενης φιλελευθεροποίησης της χούντας. «Απονομιμοποίησε» τη δικτατορία στη συνείδηση ευρύτερων εργατικών-λαϊκών δυνάμεων, που δε συμμετείχαν έως τότε στο αντιδικτατορικό κίνημα.

Το πραξικόπημα της 21ης Απριλίου 1967 δεν υπήρξε το έργο κάποιων «αφρόνων αξιωματικών», όπως επιχείρησε έκτοτε να το παρουσιάσει μερίδα του αστικού πολιτικού κόσμου, προκειμένου να «εξαγνιστεί» των ευθυνών της και να αποκρύψει τον πραγματικό στόχο του. Δεν υπήρξε αποτέλεσμα του «κράτους της δεξιάς» ή της παραβίασης της καπιταλιστικής νομιμότητας, όπως αναφέρει για τους ίδιους λόγους άλλη μερίδα των αστικών πολιτικών δυνάμεων.

Η στρατιωτική δικτατορία υπήρξε μία από τις εναλλακτικές μορφές της εξουσίας του κεφαλαίου, που επιλέχτηκε στη βάση των τότε προτεραιοτήτων και των αναγκών της σε σχέση με τον εγχώριο και διεθνή συσχετισμό, πάντα με στόχο τη θωράκιση και διαιώνισή της.

Οι ρίζες της δικτατορίας των συνταγματαρχών βρίσκονταν στην τότε ανάγκη αναμόρφωσης δομών και μηχανισμών του αστικού κράτους, κυρίως στη σχέση παλατιού – κυβέρνησης, αναφορικά με τον έλεγχο του Στρατού. Επίσης, στην ανάγκη αναμόρφωσης του αστικού πολιτικού συστήματος, που είχε εξαντλήσει τις δυνατότητές του στην χειραγώγηση και ενσωμάτωση των εργατικών – λαϊκών μαζών, ενώ η διαχείριση του Κυπριακού αποτέλεσε εστία όξυνσης αντιθέσεων και τριγμών. Γι’ αυτό, η «αναστολή» του κοινοβουλευτισμού συζητιόταν και από βασικές αστικές πολιτικές δυνάμεις, και από το παλάτι, αλλά τελικά επιβλήθηκε από τη στρατιωτική χούντα.

Ο ανοικτός αντικομμουνισμός αποτέλεσε την επίσημη ιδεολογία της χούντας, αν και η καταστολή του εργατικού – λαϊκού κινήματος, οι φυλακίσεις και οι εξορίες των κομμουνιστών, η δράση κρατικών και παρακρατικών αστικών μηχανισμών υπήρξαν χαρακτηριστικά της μεταπολεμικής αστικής διακυβέρνησης.

Η ιστορική πείρα όλου του 20ού αιώνα, από την εναλλαγή των κυβερνήσεων της αστικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας έως τις στρατιωτικές και μη δικτατορίες και τον φασισμό – ναζισμό, φανερώνει ότι η καταστολή είναι μόνιμο στοιχείο της καπιταλιστικής εξουσίας, είναι σύμφυτη με την ταξική εκμετάλλευση. Αν και η αστική κοινοβουλευτική δημοκρατία συχνά χρησιμοποιεί το φόβητρο της δημοκρατικής εκτροπής, οι διαφορετικές μορφές της καπιταλιστικής εξουσίας δε χωρίζονται με “σινικά” τείχη, αλλά αλληλοσυμπληρώνονται και αλλητροφοδοτούνται.

Γι’ αυτό οι κομμουνιστές ήρθαν αντιμέτωποι με τις διώξεις του καπιταλιστικού κράτους τόσο σε περιόδους αστικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας όσο και σε περιόδους δικτατορίας. Για τον ίδιο λόγο τόσο το προδικτατορικό αστικό Σύνταγμα όσο και το σημερινό προβλέπει την εκτροπή από την αστική κοινοβουλευτική δημοκρατία για την αντιμετώπιση της λεγόμενης κατάστασης πολιορκίας. Για τον ίδιο λόγο στο επίκεντρο της δράσης των αστικών κατασταλτικών μηχανισμών βρίσκεται η αντιμετώπιση του «εχθρού λαού».

Αυτό επιτρέπει και σήμερα τις διώξεις πρωτοπόρων αγωνιστών που αγωνίζονται ενάντια στους πλειστηριασμούς, στρατιωτών που τάσσονται ενάντια στη συμμετοχή της χώρας μας στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και ευθύνεται για τη δημιουργία ενός θεσμικού πλαισίου που επιτρέπει υποκλοπές και παρακολουθήσεις, οι οποίες στρέφονται πρωταρχικά και συστηματικά ενάντια στο εργατικό-λαϊκό κίνημα και δευτερευόντως και περιστασιακά εξυπηρετούν τους ενδοαστικούς ανταγωνισμούς.

Στις μέρες μας, το σύνθημα του Πολυτεχνείου «Ψωμί – Παιδεία – Ελευθερία» παραμένει τραγικά επίκαιρο. Γιατί είναι ισχυρό το ενδεχόμενο μιας νέας παγκόσμιας καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης, σαν αυτή που συντάρασσε την Ελλάδα και όλο τον καπιταλιστικό κόσμο το 1973, ενώ οι εργατικές -λαϊκές δυνάμεις ζουν ήδη σε συνθήκες ενεργειακής φτώχειας, πληθωρισμού, διόγκωσης της ανεργίας, ταχύρρυθμης μείωσης του βιοτικού τους επιπέδου, επιδρομής των καπιταλιστικών συμφερόντων ενάντια στη δημόσια υγεία και παιδεία, διόγκωσης του θεσμικού πλαισίου και των πολυπλόκαμων μηχανισμών καταστολής της εργατικής-λαϊκής πλειοψηφίας και των αγώνων της (Πανεπιστημιακή Αστυνομία, αγροτοδικεία, μαθητοδικεία κλπ.)

Αν και πέρασε μισός αιώνας επιστημονικών-τεχνικών επιτευγμάτων, η ικανοποίηση όλων των σύγχρονων αναγκών των εργατικών-λαϊκών δυνάμεων συνεχίζει να σκοντάφτει στο γεγονός ότι οι καπιταλιστές συνεχίζουν να έχουν στα χέρια τους την ιδιοκτησία των σύγχρονων μέσων παραγωγής, την οργάνωση της παραγωγής και γενικότερα της οικονομίας και της κοινωνίας.

Το ίδιο τραγικά επίκαιρα παραμένουν τα συνθήματα «Έξω αι ΗΠΑ», «Έξω το ΝΑΤΟ», που κοσμούσαν τις πύλες του Πολυτεχνείου, στη διάρκεια του τριήμερου ξεσηκωμού, δίνοντας το αντιιμπεριαλιστικό περιεχόμενο των κινητοποιήσεων. Σήμερα, οι αλλαγές που έχουν επέλθει στη διάταξη των καπιταλιστικών δυνάμεων και των ιμπεριαλιστικών συμμαχιών δεν κάνουν τους λαούς λιγότερο ανήσυχους. Φαίνεται από την πολεμική σύγκρουση ανάμεσα στις δυνάμεις του ΝΑΤΟ και αυτές της Ρωσικής Ομοσπονδίας στα εδάφη της Ουκρανίας και από τη γενικότερη διαμάχη ανάμεσα στο ευρωαμερικανικό ιμπεριαλιστικό κέντρο, με επικεφαλής τις ΗΠΑ και τα κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης από τη μια και το ευρωασιατικό από την άλλη, με επικεφαλής την Κίνα και τη Ρωσική Ομοσπονδία.

Οι λαοί ήδη βιώνουν τις εφιαλτικές συνέπειες των συγκρούσεων των καπιταλιστών για το μοίρασμα των πλουτοπαραγωγικών πηγών, των δρόμων μεταφοράς ενέργειας και εμπορευμάτων, των αγορών και των σφαιρών επιρροής. Δεν είναι μόνο οι απώλειες στο πεδίο των ιμπεριαλιστικών συγκρούσεων, αλλά και η φτώχεια που φέρνει ο πόλεμος ως καταστροφή, ως προσφυγιά, ως πολεμική δαπάνη, ως αποτέλεσμα του οικονομικού πολέμου, που βιώνουμε.

Το ελληνικό αστικό κράτος (σήμερα με κυβέρνηση της ΝΔ, πριν του ΣΥΡΙΖΑ, ακόμα παλιότερα του ΠΑΣΟΚ) επιδιώκει πάντα τη γεωστρατηγική αναβάθμισή του σε ανταγωνισμό με τη -σύμμαχο στο ΝΑΤΟ- Τουρκία. Σε αυτή την κατεύθυνση πραγματοποίησε νέες συμφωνίες ενίσχυσης της στρατιωτικής παρουσίας των ΗΠΑ με νέες βάσεις, σύναψε «στρατηγική εταιρική σχέση» με τη Γαλλία, υπέγραψε συμφωνίες με την Αίγυπτο και το Ισραήλ. Όμως, η ύπαρξη στρατιωτικών βάσεων, θαλάσσιων και εναέριων υπερόπλων, η όλο και μεγαλύτερη εμπλοκή στους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς συνιστά μαγνήτη της επιθετικότητας των αντίπαλων ιμπεριαλιστικών ενώσεων.

Ο πακτωλός χρημάτων που δίνεται στο ΝΑΤΟ και στους στρατιωτικούς εξοπλισμούς δεν θωρακίζει την άμυνα της χώρας, την ασφάλεια και την ειρήνη των λαών της περιοχής.

Αυτό αποδείχτηκε και την περίοδο της δικτατορίας, οπότε σε συνέχεια της πολιτικής των προδικτατορικών κυβερνήσεων, η χώρα μπλέχτηκε ακόμα περισσότερο στους ενδοϊμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς, με στόχο τη γεωπολιτική αναβάθμιση της καπιταλιστικής εξουσίας στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου. Το γεγονός αυτό της εξασφάλισε τόσο τη στήριξη των ΗΠΑ, όσο και τις οικονομικές σχέσεις με τις χώρες της καπιταλιστικής Ευρώπης. Ωστόσο, οι κατοπινές εξελίξεις, ειδικότερα η τραγωδία της Κύπρου, απέδειξαν τους κινδύνους που εγκυμονούν για τους λαούς οι αστικοί σχεδιασμοί.

Στις σημερινές συνθήκες, η καπιταλιστική εξουσία επιχειρεί να θωρακιστεί από κάθε αντίδραση του εργατικού λαϊκού παράγοντα. Γι’ αυτό και στο πλάι της καταστολής οξύνεται και πάλι και ο ανοικτός αντικομμουνισμός, με κάθε τρόπο και μέσο: Από το βήμα της Βουλής, μέσα από τις στήλες του αστικού Τύπου, με την εγκληματική δράση νεοναζιστικών συμμοριών, με την ανιστόρητη εξίσωση κομμουνισμού – φασισμού, με τον πακτωλό των ευρωενωσιακών χρηματοδοτήσεων που δίνονται σε αυτή την κατεύθυνση.

Ο αντικομμουνισμός, το μίσος για το ΚΚΕ, το εργατικό κίνημα, τους λαϊκούς αγώνες, δεν αφορούν στενά τους κομμουνιστές. Η πείρα, τόσο από τη δικτατορία του 1967-1974, όσο και διαχρονικά από την εγχώρια και διεθνή ιστορία, καταδεικνύει πως ο αντικομμουνισμός πήγαινε πάντοτε χέρι-χέρι με τη συνολικότερη επίθεση στις ελευθερίες, τα δικαιώματα και τις κατακτήσεις του εργαζόμενου λαού.

Η ιστορία διδάσκει ότι ο αντικομμουνισμός αποτελεί κοινό χαρακτηριστικό του αστικού πολιτικού κόσμου και επομένως δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί οριστικά χωρίς την ανατροπή του καπιταλιστικού συστήματος που τον γεννά. Το ίδιο ισχύει και για τη ριζική αντιμετώπιση των φασιστικών – ναζιστικών συμμοριών.

Για όλους τους παραπάνω λόγους ο ξεσηκωμός του Πολυτεχνείου, παρά τις συνεχείς προσπάθειες να καταστεί ένα ανώδυνο σύμβολο, συνεχίζει να συγκινεί μεγαλύτερες και νεώτερες γενιές εργατικών και λαϊκών δυνάμεων ως σύμβολο νέων αγώνων και ανυπακοής στα σχέδια της καπιταλιστικής εξουσίας.

Ο φετινός εορτασμός του ξεσηκωμού του Πολυτεχνείου έρχεται ως συνέχεια της πρόσφατης απεργιακής κινητοποίησης, των μεγάλων απεργιακών συγκεντρώσεων για την υπεράσπιση του εργατικού-λαϊκού εισοδήματος και μπορεί να αποτελέσει έναν ακόμα κρίκο στην εργατική–λαϊκή πάλη για μόρφωση και εργασία με ανθρώπινες συνθήκες, μέτρα προστασίας της υγείας και της ζωής του λαού, ελεύθερο χρόνο, εισόδημα για αξιοπρεπή ζωή, για την απόρριψη κάθε αντεργατικού – αντιλαϊκού νόμου, για την εναντίωση στο θεσμικό πλαίσιο διώξεων και καταστολής των εργατικών-λαϊκών κινητοποιήσεων, για την καταδίκη κάθε αστικού κόμματος και κυβέρνησης, που, με το μαστίγιο ή το καρότο, στερούν από τους εργαζόμενους και τις οικογένειές τους τον πλούτο που παράγουν.

Το ΚΚΕ, αντλώντας διδάγματα, έμπνευση και δύναμη από την υπερεκατοντάχρονη ιστορική πορεία του, την ιστορία των αλύγιστων της ταξικής πάλης, προχωρά μπροστά, δίνοντας το χέρι σε όποιον σηκώνεται, στις μικρές και τις μεγάλες μάχες που δίνει καθημερινά ο λαός μας.

Έτσι ώστε, με δυνατό ΚΚΕ και με μαζική εργατική – λαϊκή αντεπίθεση, να ανοίξουμε το δρόμο για την ανατροπή, για τις ριζικές αλλαγές που απαιτούν οι καιροί, για να γίνει ο λαός μας πραγματικός νοικοκύρης στον τόπο του και στον κόπο του. Για να «πάρουν τα όνειρα εκδίκηση» και να γίνει πραγματικότητα το «το ωραίο, το μεγάλο, το συγκλονιστικό!»

Η Πρωτοβουλία Αντίστασης: 

ΝΟΕΜΒΡΗΣ 2022 ΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΖΕΙ!

Ζει στον αγώνα για ζωή των ανθρώπων της δουλειάς και των νέων που παλεύουν για το μέλλον που θέλει να τους στερήσει το σύστημα της ιμπεριαλιστικής εξάρτησης, της εκμετάλλευσης και του πολέμου.
Ζει στον αγώνα για την ειρήνη κόντρα στις αστικές επιλογές που μπλέκουν τη χώρα στη σύγκρουση ΗΠΑ- ΡΩΣΙΑΣ, την πιο επικίνδυνη ιμπεριαλιστική σύγκρουση μετά το Β’ παγκόσμιο πόλεμο. Η έντονη δραστηριότητα των βάσεων στη Σούδα, στην Αλεξανδρούπολη και σ’ όλη την επικράτεια της χώρας σε συνδυασμό με την αποστολή βαρέων όπλων, αποδείχνουν ότι η κυβέρνηση έχει βάλει τη χώρα σε πόλεμο για χάρη των ΗΠΑ – ΝΑΤΟ με τη δεύτερη πυρηνική υπερδύναμη του πλανήτη, τη Ρωσία, που βρίσκεται μάλιστα κοντά στη χώρα μας.
Ξανά λοιπόν για να παλέψουμε για την ειρήνη, χρειάζεται να παλέψουμε τον πόλεμο των ιμπεριαλιστών. Να θυμηθούμε πως : «οι βάσεις φέρνουν χούντες και πολέμους». Να βροντοφωνάξουμε αποφασιστικά την εντολή του Νοέμβρη «έξω οι βάσεις και οι Αμερικάνοι».

Το Πολυτεχνείο Ζει και μπορεί να εμπνεύσει εξίσου και τον αγώνα των εργαζόμενων για αυξήσεις στους μισθούς και ευρύτερα τον αγώνα του λαού για το ψωμί, που πάλι στις μέρες μας η λύσσα του κεφαλαίου για κέρδη, του στερεί.
Αυτός ο αγώνας ενάντια στη στυγνή εκμετάλλευση και την απειλή της πείνας, παρά τους αρνητικούς συσχετισμούς ήδη εξελίσσεται στην Ευρώπη, ενώ η γενική απεργία στις 9 του Νοέμβρη απέδειξε πως και ο λαός μας ψάχνει τους δικούς του δρόμους για να υπερασπιστεί τη ζωή του κόντρα στην επελαύνουσα βαρβαρότητα κεφαλαίου ιμπεριαλιστών.

Ο πόλεμος και η εκμετάλλευση είναι η φύση του συστήματος και δε θα πάψουν ούτε με λυκοσυμμαχίες των ιμπεριαλιστών ούτε μέσα σε κάθε χώρα με κυβερνητικές εναλλαγές. Μόνο μέσα από την πάλη τους, λαός και νεολαία, στη χώρα μας και σε κάθε χώρα μπορούν να υπερασπιστούν τη ζωή και το δίκιο τους.
Το Πολυτεχνείο Ζει και εμπνέει τέτοιους αγώνες και μέσα απ’ αυτούς και μόνο μέσα απ’ αυτούς σπάει ο γύψος που θέλουν να βάλουν ξανά οι δυνάμεις του συστήματος τη νεολαία και το λαό για να του επιβάλλουν να πεινάσει, να παγώσει και να αποδεχτεί τη μετατροπή του τόπου του σε ορμητήριο πολέμου και τα παιδιά του κρέας για τα κανόνια τους.

Για άλλη μια φορά η τρομοκρατία δε θα περάσει.

Αποφασιστικά λοιπόν στους αγώνες των ημερών μας για: ΨΩΜΙ- ΕΙΡΗΝΗ- ΥΓΕΙΑ- ΠΑΙΔΕΙΑ- ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΟΛΟΙ ΤΗΝ ΠΕΜΠΤΗ 17 ΝΟΕΜΒΡΗ στη συγκέντρωση – διαδήλωση 6.00μ.μ. πλατεία Αγοράς.

Το Εργατοϋπαλληλικό Κέντρο νομού Χανίων:

Το Εργατικό Κέντρο Χανίων και οι εργαζόμενοι του Νομού μας τιμούμε την 49η επέτειο από την ηρωική εξέγερση του Πολυτεχνείου τον Νοέμβρη του 73 που βάφτηκε με το αίμα των πρωτοπόρων φοιτητών και των εργαζόμενων νέων.

Μια εξέγερση που οδήγησε στην τελική πτώση της αιματοβαμμένης δικτατορίας των συνταγματαρχών και στην αποκατάσταση της δημοκρατίας.

Η 17η Νοέμβρη για το Συνδικαλιστικό Κίνημα δεν είναι ένας απλός εορτασμός, αντιθέτως μας εμπνέει διαχρονικά, εκπέμποντας ένα ηχηρό μήνυμα για την αποτελεσματικότητα και τη νικηφόρα προοπτική των μαζικών συλλογικών αγώνων.

Έτσι και σήμερα τα συνδικάτα βρίσκονται στην πρώτη γραμμή, για την υπεράσπιση μεταξύ άλλων, της εργασίας, της δημόσιας παιδείας, της ισότητας, της υγείας, αλλά και της ακρίβειας που μαστίζει τα ελληνικά νοικοκυριά. Διεκδικούμενα και επίκαιρα είναι τα αιτήματα για πλήρη και σταθερή εργασία, ισχυρή κοινωνική προστασία, ανθρώπινες συνθήκες εργασίας, γενικότερα αξιοπρέπεια στη ζωή για όλους.

Το Εργατικό Κέντρο Χανίων καλεί τα Σωματεία Μέλη του, τους εργαζόμενους και κάθε δημοκρατικό πολίτη του Νομού, να δώσουν δυναμικό παρών στις εκδηλώσεις μνήμης του Πολυτεχνείου.

Aς αποδείξουμε με τον πλέον εκκωφαντικό τρόπο ότι το Πολυτεχνείο ζει στη συλλογική μνήμη, είναι αναπόσπαστο κομμάτι της ιστορίας, της Δημοκρατίας, της πάλης για έναν καλύτερο κόσμο.

zarpanews.gr

The post Κάλεσμα για συγκέντρωση στα Χανιά ενόψει της 49ης επετείου από την Εξέγερση του Πολυτεχνείου appeared first on zarpanews.gr.