Η έκτη μεγάλη εξαφάνιση των ειδών: Οδεύουμε προς έναν κόσμο χωρίς ζώα

«Οι άνθρωποι νομίζουν ότι απλώς προσπαθώ να φροντίσω όμορφα, χνουδωτά ζωάκια. Αυτό που προσπαθώ να κάνω είναι σταματήσω την αυτοκτονία του ανθρώπινου γένους», έλεγε για την κρίση της εξαφάνισης των ειδών, ο γνωστός περιβαλλοντολόγος του κινήματος της διατήρησης, Τζέραλντ Ντουρέλ. Τώρα αυτή η κρίση είναι, σύμφωνα με τους επιστήμονες, όχι απλά προ των πυλών αλλά σε πλήρη εξέλιξη. Οδεύουμε προς έναν πλανήτη χωρίς ζώα. Και δυστυχώς ο άνθρωπος ξεχνά ότι είναι ένα από αυτά.

Δύο ενδεικτικά παραδείγματα, όχι απειλής, αλλά εξαφάνισης

Η λεπτομύτα είναι ένα «εξαιρετικά σπάνιο»

είδος πουλιού, της οικογένειας των Σκολοπακίδων που απαντάται και στην Ελλάδα. Το Κόκκινο Βιβλίο των Απειλούμενων Ειδών που συντάσσεται από την Διεθνή Ένωση για τη Διατήρηση της Φύσης (IUCN), κατηγοριοποιεί το είδος ως «κρίσιμα απειλούμενο». Αυτή είναι η επιστημονική προειδοποίηση. Κατά πάσα πιθανότητα η λεπτομύτα έχει εξαφανιστεί τελείως.

Το Δελφίνι του ποταμού Γιανγκτσέ, κατέληξε να ζει σε μηδενική ορατότητα στο σκοτάδι του ποταμού από το οποίο πήρε το όνομά του. Τα ζώα έβρισκαν το δρόμο τους από τα σόναρ. Τελικά εξαφανίστηκαν. Η χημική ρύπανση και η ηχορύπανση – τα σόναρ είναι μοιραία για τα δελφίνια – τα χτυπήματα από τις προπέλες των πλεούμενων και η αδυναμία τους να ζήσουν σε ένα πυκνοκατοικημένο περιβάλλον, τα οδήγησε στο τέλος τους. Το 2006, το είδος κηρύχθηκε «λειτουργικά εξαφανισμένο».

Έως το 2020 τα άγρια ζώα θα μειωθούν κατά 66%

Σύμφωνα με τον δείκτη, Living Planet, που καταρτίστηκε από τη WWF και τη Ζωολογική Εταιρεία του Λονδίνου, τα άγρια ζώα του κόσμου θα μειωθούν κατά τα δυο τρία έως το 2020. Από τα 85.000 είδη που απαριθμούνται από την IUCN, περισσότερα από 24.000 βρίσκονται σε κίνδυνο. Ανάμεσα σε αυτά, τα λιοντάρια, οι ρινόκεροι και οι καμηλοπαρδάλεις, των οποίων ο αριθμός έχει μειωθεί σχεδόν κατά 40% από το 1985. Σύμφωνα με μελέτη που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Science Advances τον Ιανουάριο, τα τρία τέταρτα των πρωτευόντων ειδών έχουν μειωθεί, ενώ το 60% κινδυνεύει με εξαφάνιση. Μεταξύ αυτών, οι γορίλες και οι χιμπατζήδες.

Ένας κόσμος χωρίς ζώα;

Φαίνεται ότι κατευθυνόμαστε προς έναν κόσμο χωρίς ζώα, αναφέρει το New Statesman. «Το σχέδιο υπάρχει και το μόνο που πρέπει να κάνουμε είναι να συνεχίσουμε με τον ίδιο τρόπο, λέει δεικτικά ο Ματ Σάρντλοου, ο διευθυντής της φιλοζωικής οργάνωσης για τη διατήρηση των ασπόνδυλων «Buglife».

Παρά τις απεγνωσμένες προσπάθειες κατά τη διάρκεια των χιλιετιών, οι φιλόσοφοι και οι θεολόγοι απέτυχαν να κρύψουν την πραγματικότητα, ότι οι άνθρωποι είναι ένα είδος ζώου. Είμαστε πρωτεύοντα. Έχουμε επίσης πολλά οικιακά και οικόσιτα ζώα κι αφού δεν υπάρχει κανένα σημάδι ότι οι αγελάδες και τα κοτόπουλα κινδυνεύουν με εξαφάνιση, δεν ανησυχούμε για τα υπόλοιπα.

Η συνολική βιομάζα των σπονδυλωτών – δηλαδή, το συνδυασμένο βάρος κάθε ζωντανού σπονδυλωτού ζώου τον πλανήτη – μπορεί να χωριστεί στα άγρια ζώα και τα υπόλοιπα. Εδώ κρύβεται το πρώτο καταστροφικό στατιστικό: πριν από 10.000 χρόνια, η βιομάζα των ανθρώπων και των κατοικίδιων ζώων του, αντιπροσώπευαν το 0,4% του συνόλου. Αυτή τη στιγμή, είναι 96% και αυξάνεται.

https://www.youtube.com/watch?v=CUA2VgLrgn0?wmode=transparent&modestbranding=1&autohide=1&showinfo=0&rel=0

Η έκτη μεγάλη εξαφάνιση των ειδών

Στον πλανήτη εξελίσσεται μια σημαντική αλλαγή. Οι παλαιοντολόγοι συμφωνούν ότι υπήρξαν πέντε μεγάλα επεισόδια εξαφάνισης ειδών στην ιστορία της Γης. Το πιο πρόσφατο ήταν η εξαφάνιση των δεινοσαύρων πριν από 65 εκατομμύρια χρόνια, μετά από μια μεγάλη πτώση μετεωριτών στον πλανήτη.

Οι επιστήμονες συναινούν ότι η έκτη εξαφάνιση συμβαίνει αυτή τη στιγμή. Η εξαφάνιση των δεινοσαύρων ήταν κυριολεκτικά το τέλος μιας εποχής, μιας γεωλογικής εποχής: Από την Μεσοζωική περάσαμε στην Καινοζωική περίοδο. Υπολογίζεται ότι τώρα μπαίνουμε επίσης σε μια καινούργια γεωλογική περίοδο, λέμε αντίο στην Ολόκαινο εποχή και καλωσορίζουμε την Ανθρωπόκαινο.

Ο άνθρωπος φέρεται να έχει αποδεχτεί την ιδέα ότι η απώλεια των άγριων ζώων είναι θλιβερή αλλά αποδεκτό τίμημα για την πρόοδο και ότι η πρόοδος είναι αναμφισβήτητα κάτι καλό. Πρόσφατα περάσαμε από το χρονικό σημείο κατά το οποίο οι περισσότεροι από τους μισούς ανθρώπους του πλανήτη ζει στις πόλεις.

Προφανώς η απώλεια των ζωικών ειδών δεν θεωρείται σοβαρό θέμα. Οι πολιτικοί δεν μιλούν για την κρίση της εξαφάνισης των ειδών. Αυτό αντανακλά την αντίληψη ότι οι άνθρωποι έρχονται πρώτοι, τα κατοικίδια ζώα και όσα εκτρέφονται για κατανάλωση δεύτερα κι όλα τα υπόλοιπα είναι παράσιτα ή πολυτέλεια και γι’ αυτό είναι αναλώσιμα, σημειώνει το New Statesman.

Κι όμως στην πρόσφατη και άγρια ιστορία, η λευκή φυλή πίστευε ότι οι άλλες φυλές ήταν αναλώσιμες. Το απέδειξαν με τη γενοκτονία των γηγενών Αμερικανών και των Αυστραλών Αβοριγίνων. Ο Πίτερ Σίνγκερ, ηθικός φιλόσοφος, υποστηρίζει ότι ο κύκλος της ανησυχίας των ηθικών φιλοσόφων έχει, από εκείνα τα χρόνια, επεκταθεί από τη φυλή, το έθνος και το γένος, σε όλη την ανθρωπότητα και τώρα θα πρέπει να επεκταθεί και στα μη ανθρώπινα είδη. Αυτό συμβαίνει σε έναν βαθμό – η παγκόσμια απαγόρευση της εμπορικής φαλαινοθηρίας δείχνει μια τέτοια σκέψη – αλλά η βιοποικιλότητα συνεχίζει να χάνεται με καταστροφικό ρυθμό.

Πηγή