Αυτή είναι η Τεράστια βλάβη που δημιούργησε η φετινή σεζόν! Να όσα δεν καταφέραμε να δούμε ποτέ λόγω Survivor!

Εσύ θυμάσαι την ελληνική τηλεόραση πριν το #SurvivorGR; Γιατί εγώ δυσκολεύομαι πλέον.

Πέρυσι λέγαμε πως ο ΣΚΑΪ έφερε μια νέα αισθητική, πιο ευρωπαϊκή εικόνα στα talent shows που είχαμε μάθει να είναι λίγο πιο «κλειστού τύπου», σαν συσκευασία οικογενειακού παγωτού που έχει και «εύκολο κούμπωμα» για να μη σε δυσκολεύει τα βράδια της Κυριακής. Και φέτος έφερε κάτι ακόμα πιο μεγάλο, το τσουνάμι των reality.

Ιστορική Αναδρομή: Να σας θυμίσω πως το ντόμινο αυτό ξεκίνησε από την «ατυχία» του ΑΝΤ1

να χάσει το «Voice». Σε συνδυασμό με τις πολυσυζητημένες τηλεοπτικές άδειες και τον διαγωνισμό, η τράπουλα ανακατεύτηκε ξανά και ξανά με αποτέλεσμα ο ΣΚΑΪ να περάσει μπροστά από outsider σε ρόλο πρωταγωνιστή. Το Φάληρο οχυρώθηκε όσο καλύτερα μπορούσε, με μεγάλο του όπλο τη ψυχαγωγία – ποιος να το πίστευε;

Στη σκιά του Survivor, βέβαια, η ελληνική τηλεόραση έβαλε τα δυνατά της να σταθεί στο ύψος της. Ο ΑΝΤ1 τίμησε το εξαιρετικό Rising Star που φάνηκε πολύ σκληρό για να πεθάνει, εν αντιθέσει με το Your Face Sounds Familiar που βρέθηκε να δυσκολεύεται, ακόμα και με το X-Factor απέναντί του. Το Star πρότεινε το MasterChef, που παίζει μόνο του στο δικό του κοινό. Και κάπου ανάμεσα το So You Think You Can Dance, να κλέβει λίγο από την αισθητική του περυσινού X-Factor και όντως να δείχνει εξελιγμένη την εικόνα του ΑΝΤ1, αλλά να προσπαθεί να μη «βρει» απέναντι κανένα «δυνατό» πρόγραμμα του ΣΚΑΪ. Τέρμα πια τα «κλειστού τύπου» show, καλώς ήρθες νεανικό κοινό. Ο Αρναούτογλου προσπάθησε να πάει Σάββατο, γύρισε στις καθημερινές, έγινε ακόμα πιο νυχτερινός. Γενικά προσπάθησε κι αυτός να αποφύγει όσο και όπου μπορούσε τον τεράστιο ανταγωνισμό. Σε ένα βαθμό τα κατάφερε.

Βέβαια, το φετινό X-Factor δεν είναι σαν το περυσινό. Είναι μάλλον περισσότερο ισχυρό, αλλά όχι του γούστου μου. Η απουσία του Θοδωρή Μαραντίνη με κάνει να αποστρέφομαι, αφού μου στέρησαν τον πιο original κριτή που χάζευα πέρυσι. Με χαλάει που ο Θεοφάνους, ο μόνος πραγματικός behind-the-scene σταρ της ελληνικής δισκογραφίας, τέθηκε εκτός για χάρη του τηλεοπτικού αστεϊσμού. Όλο το υπόλοιπο είναι υπέρλαμπρο, ευρηματικό, αλλά δεν με κρατά. Ίσως γιατί με όλο αυτό το «μπούγιο» του Survivor αναζήτησα να δω και κάτι άλλο εκτός ΣΚΑΪ. Και μάλλον δεν με ενδιαφέρει αν συγκινείται ο Μαζωνάκης με ένα παίκτη ή δεν θέλω να δω τι κινήσεις κάνει ο Στόκας πέφτοντας στη λαμπερή κατσαρόλα της mainstream τηλεόρασης. Αλλά πια ο ΣΚΑΪ έχει χτισμένο, ψυχαγωγικό κοινό και είναι λογικό να περνάει πάντα μπροστά. Ακόμα και αν το προϊόν δεν έχει καμία σχέση με το εξαιρετικό περυσινό X-Factor ή αν απέχει σε πάρα πολλά σημεία από το πολύ «ψυχαγωγικό» Voice.

Προσωπική μου γνώμη: Τα μεγάλα, πολυδάπανα και ενδιαφέροντα προγράμματα δεν έπρεπε να συναντηθούν ποτέ. Το Survivor θα μπορούσε να «παραχωρήσει» τη ζώνη της Κυριακής στον ΑΝΤ1 που δικαιωματικά έχει δώσει πόνο τόσα χρόνια να κάνει μεγάλες παραγωγές που μας τροφοδοτούσαν με τα τρέχοντα της εβδομάδας. Το MasterChef θα μπορούσε να μεταδίδεται λιγότερες φορές, με μεγαλύτερα και περισσότερο περιεκτικά επεισόδια. Να μπορούσαμε τουλάχιστον να παρακολουθήσουμε την εξέλιξή του. Η επιλογή του ΑΝΤ1 να βγάλει δύο πολυδάπανα show απέναντι στον ορυμαγδό του Survivor μπορεί να ήταν μια ηχηρή απάντηση αλλά και πάλι η τακτική της «σκληρής μάχης» δυσκολεύει τον τηλεθεατή. Πάψαμε να μπορούμε να παρακολουθήσουμε αυτά που μας αρέσουν και ακολουθήσαμε τον leader, δηλαδή τον ΣΚΑΪ. Κάποιος από όλους έπρεπε να κάνει ένα βήμα πίσω, όπως ο Alpha ας πούμε που προσπάθησε με καλοφτιαγμένες σειρές και ένα «χρυσό» Πάμε Πακέτο να σταθεί όρθιος και κυρίως να παρουσιάσει κάτι άλλο από πρόγραμμα με στοιχεία reality.

Αντιλαμβάνομαι πλήρως την ανάγκη των καναλιών να επιβληθούν στους αντιπάλους τους και να κατακτήσουν την κορυφή της τηλεθέασης. Ωστόσο, αυτό ο τηλεθεατής δεν είναι υποχρεωμένος να το καταλάβει ούτε να το ανεχτεί. Όταν μας προτείνονται τηλεοπτικά προϊόντα προς παρακολούθηση, καλό είναι να έχουμε την ευκαιρία να τα παρακολουθήσουμε. Ειδικά σε ένα τόσο δα τηλεοπτικό τοπίο. Και καλώς ή κακώς, τα reality και τα shows δεν είναι πρωινά προγράμματα που τη μία μέρα βλέπεις το ένα και την επόμενη στιγμή σε κρατάει το θέμα του απέναντι. Είναι προγράμματα με αρχή, μέση και τέλος. Γι’ αυτό και πρέπει να τα παρακολουθείς πιστά. Αρκεί να μπορείς.

πηγη